Δίπολα για κάθε χρήση

Οσο περισσότερο αποκαλύπτεται η στρατηγική σύμπλευση κυβέρνησης και ΝΔ - από κοντά και των άλλων κομμάτων της αστικής διαχείρισης - στην υπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου, τόσο περισσότερο φουντώνει η προσπάθειά τους να αντιπαρατεθούν στα επουσιώδη και να χαράξουν κάλπικα δίπολα, για τον αποπροσανατολισμό του λαού.
Ολες τις προηγούμενες μέρες, έδωσαν πραγματικά τα ρέστα τους, στήνοντας καθημερινά καβγά για θέματα όπως η θρησκεία, η κλήρωση για τους σημαιοφόρους στα σχολεία, η «αξιολόγηση» στο Δημόσιο και άλλα, θέλοντας να στοιχίσουν το λαό πίσω από πλαστές διαχωριστικές γραμμές και όχι την πραγματική, που χαράσσουν τα λαϊκά συμφέροντα και οι ανάγκες από τη μια και τα συμφέροντα του κεφαλαίου απ' την άλλη.
Σ' αυτήν τη δεύτερη πλευρά συνωστίζονται όλες οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, στηρίζοντας τη σκληρή αντιλαϊκή πολιτική που απαιτείται για την ανάκαμψη των κερδών και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων.
Είναι πρόκληση κυβέρνηση και ΝΔ να τσακώνονται για την αριστεία και τη σημαία, τη στιγμή που παρελαύνουν με την ίδια σημαία στα φόρα των βιομηχάνων, των εφοπλιστών κ.λπ., διαγκωνιζόμενοι για το ποιος καλύτερα μπορεί να υπηρετήσει τα προτάγματα και προστάγματά τους. Είναι προκλητικές οι σκιαμαχίες τους για τη θρησκεία, όταν έχουν τον ίδιο θεό και λιβανίζουν τις ιμπεριαλιστικές του ενώσεις, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, εκθέτοντας το λαό σε όλους τους κινδύνους που η συμμετοχή σε αυτές συνεπάγεται.
Πόσο μάλλον που αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήθελε πράγματι να κάνει κάποιους αστικούς εκσυγχρονισμούς, θα μπορούσε να προχωρήσει στο διαχωρισμό Εκκλησίας - κράτους, θέμα που ούτε να αγγίξει δε θέλει. Αντίθετα, τσακώνεται με τη ΝΔ για ...«το φύλο των αγγέλων» και δεν χάνει ευκαιρία να «χαϊδεύει» κι αυτός εθνικιστικά αντανακλαστικά, όταν υπουργοί περιδιαβαίνουν με τους χρυσαυγίτες βουλευτές στα ακριτικά νησιά. 'Η να συμπράττει με την Εκκλησία στη διαμόρφωση του βιβλίου των Θρησκευτικών, την ώρα που κατηγορεί τη ΝΔ ως σύγχρονο θεματοφύλακα του δόγματος «Πατρίς - Θρησκεία - Οικογένεια».
Ο μεταξύ τους καβγάς βολεύει βέβαια και τους δύο. Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ καταλογίζει «συντηρητισμό» στη ΝΔ και αναζητά έτσι άλλοθι αριστεροσύνης στη βαθιά ταξική, αντιλαϊκή πολιτική του, την ώρα που η ΝΔ ψάχνει εναγωνίως σημεία διαφοροποίησης, χολωμένη που ο ΣΥΡΙΖΑ της έχει πάρει την «μπουκιά απ' το στόμα» και εφαρμόζει τη δική της πολιτική, κερδίζοντας μάλιστα τα εύσημα εκπροσώπων του κεφαλαίου και των διεθνών συμμάχων του.
Υπάρχει όμως και μια ακόμα πλευρά: Η ανάδειξη κάλπικων διαχωριστικών γραμμών επιδρά και στις διεργασίες αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού, με στόχο τη σταθερότητα της αστικής διακυβέρνησης και την απρόσκοπτη υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής.
Δεν είναι τυχαίες οι φωνές που ακούστηκαν αυτές τις μέρες από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, η επόμενη κυβερνητική συμμαχία να οικοδομηθεί στη βάση του διαχωρισμού «προοδευτικών και συντηρητικών» δυνάμεων, κατατάσσοντας και τους ΑΝΕΛ στις δεύτερες, λοξοκοιτάζοντας στην πραγματικότητα προς την πλευρά του ΠΑΣΟΚ και των άλλων δυνάμεων που κινούνται για την αναμόρφωση της λεγόμενης «κεντροαριστεράς».
Ο λαός δεν πρέπει να «τσιμπήσει» στους ψευτοκαβγάδες και στα σχέδια που απεργάζονται σε βάρος του. Να κλείσει τα αυτιά στους ντελάληδες που τον αποπροσανατολίζουν απ' όσα βιώνει εξαιτίας των μέτρων που πήραν και παίρνουν σε βάρος του, έχοντας μάλιστα ψηφίσει μαζί το 3ο μνημόνιο. Ο λαός χρειάζεται να καταστρώσει και να ξεδιπλώσει τους δικούς του σχεδιασμούς, σε σύγκρουση με την εξουσία του κεφαλαίου, διαμορφώνοντας τις προϋποθέσεις μιας ανάπτυξης με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες του.