Ο ματωμένος Αύγουστος της Ευρυτανίας και το σήμερα...

Το Καρπενήσι κατεστραμμένο από τα χιτλερικά κτήνη - φωτο: Σπ. Μελετζής

Τέτοιες μέρες πριν από 73 χρόνια (τον Αύγουστο του 1944), οι βάρβαροι ναζί εγκληματίες του Χίτλερ πυρπολούν -για δεύτερη φορά- το Καρπενήσι και πολλά χωριά της Ευρυτανίας. Μαζί με τις περιουσίες και το μόχθο των αγροτικών πληθυσμών, καίνε ζωντανούς και σφαγιάζουν αθώους ανθρώπους, κατά κύριο λόγο υπερήλικες.

Οι γερμανικές φασιστικές ορδές, μαζί με τους αλητοδωσίλογους ντόπιους συνεργάτες τους, προξένησαν μία άνευ προηγουμένου καταστροφή στον όμορφο τόπο μας. Με τον θάνατο, τον τρόμο και τη φωτιά προσπάθησαν να ποδηγετήσουν την Ευρυτανία -προπύργιο του αντάρτικου απελευθερωτικού κινήματος- και να κάμψουν το αγωνιστικό φρόνημα των περήφανων κατοίκων της, οι οποίοι τα προηγούμενα χρόνια βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της λαϊκής αντίστασης έχοντας μετατρέψει αυτή τη μικρή κουκκίδα του χάρτη σε νησίδα ελευθερίας μέσα στη μαύρη κατοχή.

Κανείς όμως δεν λύγισε, κανείς δεν παραδόθηκε. Ο ΕΛΑΣ και η ΕΠΟΝ, αν και με ελλιπή εξοπλισμό, κατάφεραν συνεχή αιφνιδιαστικά νικηφόρα χτυπήματα στον πάνοπλο εχθρό, ενώ ο άμαχος πληθυσμός προστατεύτηκε (προωθούμενος από τις αντιστασιακές οργανώσεις στα βουνά για ασφάλεια) κι έτσι αποφεύχθηκαν πολύ μεγαλύτερες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές.

Τα καθάρματα με τον αγκυλωτό σταυρό αποχώρησαν τελικά ντροπιασμένα, έχοντας σημαντικές απώλειες, εκατοντάδες νεκρούς, αγνοούμενους και τραυματίες.

Η ανταρτομάνα Ευρυτανία παρέμεινε αδούλωτη! Το αίμα και τα συντρίμια ήταν το τίμημα της δικής της αξιοπρέπειας και λευτεριάς, αλλά ταυτόχρονα και τα διαχρονικά ιστορικά της παράσημα!

Το blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης" είχε πραγματοποιήσει, παλιότερα, ένα μεγάλο ιστορικό αφιέρωμα για τη διπλή πυρπόληση του Καρπενησίου, καθώς επίσης και κάποια δευτερεύοντα συνοδά θέματα.

Επειδή καλό είναι να ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ότι αξίζει και πρέπει να θυμόμαστε, μπορείτε να "κλικάρετε" στους παρακάτω τίτλους:

-Οι ναζί καίνε το Καρπενήσι!

-Ήταν τέτοιες μέρες...

-Της ψυχής η δύναμη!

-"Όπλα! Όπλα!"

-"Κάψαν τα σπίτια τα ψηλά του Καρπενησιού τα κάλλη..."

Εδώ κάποτε υπήρχε ένα όμορφο διώροφο αγροτόσπιτο - Το ισοπέδωσαν οι Γερμανοί ναζί...

Προσωπικά έζησα τη γιαγιά μου να κλαίει άπειρες φορές για το καμένο της σπίτι και τα χαμένα όνειρά της, ενώ την πρόλαβα και λίγο πριν πεθάνει, σε μεγάλη πια ηλικία, να βιώνει εφιάλτες ότι "...έρχονται τα γερμάνια με τους προδότες να μας κάψουν"! Σε κάποιους όλα αυτά μπορεί να μην λένε τίποτα, αλλά σε άλλους να σημαδεύουν ζωές και μνήμες.  

Αποτελεί ντροπή και μεγάλη ξεφτίλα, να υπάρχουν σήμερα σ' αυτό τον τόπο νοσταλγοί της ναζιστικής πανούκλας που να υπερασπίζονται το χιτλερικό έκτρωμα. Αν έχει απομείνει στοιχειώδη αξιοπρέπεια σε αυτό τον λαό δεν πρέπει να επιτρέπει στα ζόμπι του παρελθόντος να ασελγούν στα κόκκαλα των θυμάτων μας και στα αποκαίδια των σπιτιών των παππούδων και των πατεράδων μας.

Τέλος, όσον αφορά τις λεγόμενες γερμανικές αποζημιώσεις, να πούμε ότι από ένα ελεεινό ελληνικό κράτος-μαριονέτα των ξένων και εγχώριων αφεντάδων, που κοψομεσιάζεται μπροστά στους ιμπερια/ληστές και σε συνεργασία μαζί τους καταδυναστεύει το λαό μας, δεν μπορούμε να περιμένουμε να μπει μπροστά διεκδικώντας όσα δικαιούμαστε. Είναι σα να ζητάμε... από το χαφιέ να προδώσει το αφεντικό του! Άλλωστε τόσες δεκαετίες τι έχουν κάνει επί του θέματος οι προσκυνημένοι καθεστωτικοί πολιτικοί;;; Τίποτε, μια τρύπα στο νερό!

Όμως δεν θα πρέπει, εξαιτίας τούτου, να ξεχαστεί η δική μας δίκαιη διεκδίκηση ούτε να μπει "στο ράφι με τα αζήτητα"! Αντίθετα θα πρέπει να αποτελέσει μία από τις βασικές αιχμές ενός μάχιμου λαϊκού κινήματος που ανάμεσα στα υπόλοιπα αιτήματά του οφείλει να θέσει και τις αποζημιώσεις στις οικογένειες που επλήγησαν από τη ναζιστική θηριωδία. Όχι ότι έτσι μπορούν να επουλωθούν οι πληγές του παρελθόντος, ούτε να "τιμολογηθούν" οι νεκροί και οι καταστροφές, αλλά δεν μπορεί, διάολε, να μάς απαιτούν αυτοί που μάς χρωστάνε! Δεν μπορεί τα τομάρια της Μέρκελ και σία/τα τσιράκια του γερμανικού κεφαλαίου να ζητάνε να κοπεί η σύνταξη της γιαγιάς και του παππού όταν κάποτε τους κάψανε τα σπίτια. Δεν μπορεί τα γερμανοθρεμμένα funds και οι καρχαρίες τραπεζίτες τους να θέλουν να κατασχέσουν τα σπίτια των εγγονιών τους! Δεν μπορεί να μας ρουφάνε το αίμα οι Ούνοι καπιτάλες, όταν το αίμα των δικών μας ανθρώπων είναι ακόμα νωπό, όταν ζουν ακόμη συμπατριώτες μας που βίωσαν τον πόνο, την καταστροφή και την ορφάνια από τα ναζιστικά κτήνη στο Δίστομο, στα Καλάβρυτα, στο Κομμένο, στην Κρήτη, στην Ευρυτανία και αλλού!    

Λένε μερικά -καλοπληρωμένα- δίποδα ζώα του συστήματος, ότι δεν "γίνεται τίποτε", ότι "οι αποζημιώσεις δεν πρόκειται να δοθούν ποτέ", ότι τάχα "είναι το πεπρωμένο μας" να ζήσουμε πλέον σαν σκλάβοι. Το μόνο που δεν μας είπανε ακόμη είναι να ξαναγυρίσουμε... στις σπηλιές τον 21ο αιώνα! Ο κόσμος μπορεί να καταφέρει "τα πάντα" αρκεί να κλείσει τις τηλεοράσεις, να πιστέψει στη δύναμή του και να βγει στους δρόμους! Να ξαναγίνει δηλαδή αγωνιζόμενος λαός και όχι μια καταθλιπτική μάζα που τρέμει μπροστά στους δήθεν ισχυρούς.

Οι πρόγονοί μας δεν δείλιασαν και τους πολέμησαν. Γιατί είχανε "ψυχή βαθιά"! Και στο τέλος; τους τσάκισαν και τους νίκησαν! Εμείς ως πότε θα τους προσκυνάμε;;;

blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"