Οι Σαουδάραβες πρίγκιπες επενδυτές μπήκαν σε κελιά εφτά αστέρων και
χιλίων τετραγωνικών στο ξενοδοχείο RITZ (δες φωτό στο διαδίκτυο για να
αναφωνείς «φυλακή αγάπη μου» , σαν τους ευτυχισμένους πρόσφυγες στα ανά
την Ελλάδα στρατόπεδα συγκέντρωσης συμπυκνωμένου ελληνικού παραδείσου).
Οι Αμερικάνοι στην Αλεξανδρούπολη πατάνε πόδι στο βορά της χώρας με
βαπόρια κι ελικόπτερα, με κουρασμένα απ’ τις πολλές ασκήσεις στα
Βαλκάνια στρατά, που θα ’ρχονται να ξεκουράζονται, αγναντεύοντας τον
κρίσιμο μεσημβρινό που κόβει το νατοϊκό Αιγαίο στα δυο.
Ο Ρουπακιάς στο σπίτι του, οι Χρυσαυγίτες αγκαλίτσες με τους Πακιστανούς που χαίρονται που το ναζιστικό μόρφωμα έγινε τρίτο κόμμα, κυνηγώντας Πακιστανούς από στενό σε στενό. Ο Καμμένος στα κάγκελα, τα χοντρά λεφτά παρκαρισμένα στις off shore, η Μέρκελ στην Τζαμάικα, ο Τσίπρας από βίντεο σε βίντεο πότε πιλότος, πότε εργατοπατέρας, το ΠΑΣΟΚ στους κάλυκες σε σχήμα κάλπης ή τις κάλπες σε σχήμα κάλυκα, η Σταμάτη με υψωμένο κωλοδάκτυλο κι οι δημοσιογράφοι με ατομικές συμβάσεις που μπορεί να τους μετατρέψουν ανά πάσα στιγμή σε ναύτη ή οδηγό νταλίκας.
Τα διλήμματα φρικτά. Ή να περάσεις τη ζωή σου μελετώντας papers του κολασμένου καπιταλιστικού παραδείσου, κάτι σα Σκρούτζ που ανανίπτει πάντα παραμονές Χριστουγέννων, ή να περιμένεις τα αγοράκια που την είδανε Ζορό και διαβαίνουν κάθε μέρα κι από ένα χαντάκι στα ρείθρα των άθλιων δρόμων, βαφτίζοντάς το και ποταμό και Ρουβίκωνα. Το θέμα των συνόρων συρρικνώθηκε, μαζί με τα παιδιά, μεταξύ της Ρώμης του Ζαππείου και της Εξαρχείας του Παναγίου Τάφου των κινημάτων. Στα 100 χρόνια απ’ το 17, να δούμε φέτος ποιος θα πακετάρει και πώς, σε ποια συσκευασία δώρου για ποιον, τα …Δεκεμβριανά.
Εκείνο το παλιό προβοκατόρικο ρητό περί λάσπης στον ανεμιστήρα έγινε τώρα αναθυμιάσεις παντού. Ο τέλειος φόνος δια των σωληνώσεων εξαερισμού του καπιταλισμού. Θαρρείς ώρες-ώρες, πως το παγκόσμιο άτυπο διαφημιστικό καρτέλ έχει επιλέξει για φέτος ως μέθοδο το ξεβράκωμα, σε αποχρώσεις απ’ το φαιό ως το μαύρο κι απ’ το σκατί στο γαϊδουρί και με απλωμένα σεντόνια πάνω απ’ τις χωματερές των εντυπώσεων, φτιάχνει εκείνα τα πανό που θα μπουν επικεφαλής της πορείας προς την άβυσσο.
Το μπλέντερ δουλεύει στο κουμπί «Αποκάλυψη». Ίσαμε να ’ρθουν στην
επιφάνεια τα ήδη γνωστά μιζεράμπιλι του καπιταλισμού, που δεν γοητεύουν
μεν πια το παγκόσμιο πόπολο, αλλά πλένουν, ντύνουν και στολίζουν τις
αιώνιες μαφίες και τους άσφαιρους ακτιβισμούς. Ο σκοπός εξακολουθεί ν’
αγιάζει τα μέσα. Πρέπει να χαθεί ο στόχος, ακόμη κι ως πιθανότητα
σοσιαλιστικής – κομμουνιστικής επανάστασης και κυρίως να πεισθούν οι
λαοί ότι δεν μπορούν, ποτέ εφ’ εξής, να γίνουν ιστορικά υποκείμενα
πραγματικής αλλαγής.
Έτσι για παράδειγμα ελάχιστοι θα συνδυάσουν τον ενδοκαπιταλιστικό – ενδοπριγκηπικό ανταγωνισμό μέχρις εσχάτων στη Σαουδική Αραβία, με την άνοδο μέσα σε λίγες μέρες της τιμής του πετρελαίου και της βενζίνης.
Έτσι, ελάχιστοι θα σκεφτούν πως στις διακρατικές συμφωνίες για όπλα δεν εξαλείφεται ο μεσάζοντας, αλλά διορίζεται από το κράτος.
Έτσι, ελάχιστοι θα αναλογιστούν και θα υπολογίσουν ότι η τυχόν δημιουργία π.χ Κουρδικού κράτους στη Μέση Ανατολή νομιμοποιεί από τους ενδιαφερόμενους (ίσως όχι μόνον η Τουρκία) την αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάνης.
Ίσως έτσι, ελάχιστοι κατανοούν πως η τέταρτη εξουσία που ήταν κατά τους αστούς τα media, πέρασε στα χέρια γιγάντων πολυεθνικών που αγοράζουν η μία τ’ άπλυτα της άλλης και προσλαμβάνουν δημοσιογράφους ως βυζαντινούς μισθοφόρους, για να μελετούν την Κερκόπορτα που πρέπει ν’ ανοίξει την κατάλληλη στιγμή, για τον εκάστοτε κατακτητή.
Άλλωστε στον καιρό της Αποκάλυψης των 45 Γιάννηδων με μιας τσέπης γνώση, μπορείς να εμπορεύεσαι στολές της Χρυσής Αυγής made in Pakistan και να προσλαμβάνεις συναγωνιστές να ξηλώνουν τις ταμπέλες για να φαίνονται ελληνικές, σαν πατάτες Θήβας από την Τουρκία ή λεμόνια Αργεντινής…
Λίγο μετά τον πόλεμο του Κόλπου οι Νατοϊκοί, οι Αμερικάνοι είχαν την ιδέα να φέρουν στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης αεροπλανοφόρο-καζίνο και πλοία-πολυκαταστήματα ξενοδοχεία για αγρανάπαυση των πολεμιστών της ερήμου. Τότε, το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ είχαν σηκώσει κυριολεκτική ανεμοθύελλα και η απόφαση ματαιώθηκε.
Τώρα τα συμφέροντα παντός καιρού έρχονται με ελικόπτερα, όπως ακριβώς το Χόλυγουντ βγάζει στη φόρα τις κρεβατοδρομίες για να μπορεί να επενδύσει στην καινούρια μόδα των drones, που θα επιτρέψουν σε κάθε σπίτι να έχει μια Μάτα Χάρι, μια ΕΥΠ, μια CIA , μια ΜΟΣΑΝΤ, μια ΜΙΤ, μια KGB, σαν οικιακή συσκευή. Αλλά και σε κάθε πολεμική να αξιολογείται ως ατομική στατιστική φόνων με playstation τηλεχειριστήριο.
Ο φτηνός αντικομμουνιστικός συρμός, ιδίως αυτός που αντιγράφει εκών – άκων τις μεθόδους των λουμπενοποιημένων φασισταριών της κατηγορίας: υβριστής με ψευδώνυμο στην οικονομική δικτύωση, παίζει αυτόν τον καιρό τον αόρατο κηδεμόνα του κοριτσιού με τα σπίρτα. Ανέξοδα, ύπουλα, και στο επίπεδο της βλακείας που είναι ακατανίκητη. Προσπαθεί να μας πείσει ότι το κοριτσάκι με τα σπίρτα διακρίνεται επειδή φοράει κόκκινα στο χιόνι και μπορεί να επιζήσει μόνον βάζοντας φωτιά στα ίδια του τα ρούχα! Λες και η επανάσταση του 17 ήταν παραμύθι. Γιατί η πραγματικότητά της είναι που τους στοιχειώνει και που στον ύπνο τους μυρίζουν πυρκαγιά…
Σημείωση “Κατιούσα”: Το κείμενο της Λ. Κανέλλη ήταν προγραμματισμένο να δημοσιευτεί το πρωί της Πέμπτης 9 του Νοέμβρη, αλλά λόγω του γνωστού τεχνικού προβλήματος μεταφέρθηκε για σήμερα.
Ο Ρουπακιάς στο σπίτι του, οι Χρυσαυγίτες αγκαλίτσες με τους Πακιστανούς που χαίρονται που το ναζιστικό μόρφωμα έγινε τρίτο κόμμα, κυνηγώντας Πακιστανούς από στενό σε στενό. Ο Καμμένος στα κάγκελα, τα χοντρά λεφτά παρκαρισμένα στις off shore, η Μέρκελ στην Τζαμάικα, ο Τσίπρας από βίντεο σε βίντεο πότε πιλότος, πότε εργατοπατέρας, το ΠΑΣΟΚ στους κάλυκες σε σχήμα κάλπης ή τις κάλπες σε σχήμα κάλυκα, η Σταμάτη με υψωμένο κωλοδάκτυλο κι οι δημοσιογράφοι με ατομικές συμβάσεις που μπορεί να τους μετατρέψουν ανά πάσα στιγμή σε ναύτη ή οδηγό νταλίκας.
Τα διλήμματα φρικτά. Ή να περάσεις τη ζωή σου μελετώντας papers του κολασμένου καπιταλιστικού παραδείσου, κάτι σα Σκρούτζ που ανανίπτει πάντα παραμονές Χριστουγέννων, ή να περιμένεις τα αγοράκια που την είδανε Ζορό και διαβαίνουν κάθε μέρα κι από ένα χαντάκι στα ρείθρα των άθλιων δρόμων, βαφτίζοντάς το και ποταμό και Ρουβίκωνα. Το θέμα των συνόρων συρρικνώθηκε, μαζί με τα παιδιά, μεταξύ της Ρώμης του Ζαππείου και της Εξαρχείας του Παναγίου Τάφου των κινημάτων. Στα 100 χρόνια απ’ το 17, να δούμε φέτος ποιος θα πακετάρει και πώς, σε ποια συσκευασία δώρου για ποιον, τα …Δεκεμβριανά.
Εκείνο το παλιό προβοκατόρικο ρητό περί λάσπης στον ανεμιστήρα έγινε τώρα αναθυμιάσεις παντού. Ο τέλειος φόνος δια των σωληνώσεων εξαερισμού του καπιταλισμού. Θαρρείς ώρες-ώρες, πως το παγκόσμιο άτυπο διαφημιστικό καρτέλ έχει επιλέξει για φέτος ως μέθοδο το ξεβράκωμα, σε αποχρώσεις απ’ το φαιό ως το μαύρο κι απ’ το σκατί στο γαϊδουρί και με απλωμένα σεντόνια πάνω απ’ τις χωματερές των εντυπώσεων, φτιάχνει εκείνα τα πανό που θα μπουν επικεφαλής της πορείας προς την άβυσσο.
Πίνακας του PAWEL KUCZYNSKI, πολυβραβευμένου Πολωνού γραφίστα, διάσημου για τη σατυρική προσέγγιση της άθλιας πραγματικότητας
Έτσι για παράδειγμα ελάχιστοι θα συνδυάσουν τον ενδοκαπιταλιστικό – ενδοπριγκηπικό ανταγωνισμό μέχρις εσχάτων στη Σαουδική Αραβία, με την άνοδο μέσα σε λίγες μέρες της τιμής του πετρελαίου και της βενζίνης.
Έτσι, ελάχιστοι θα σκεφτούν πως στις διακρατικές συμφωνίες για όπλα δεν εξαλείφεται ο μεσάζοντας, αλλά διορίζεται από το κράτος.
Έτσι, ελάχιστοι θα αναλογιστούν και θα υπολογίσουν ότι η τυχόν δημιουργία π.χ Κουρδικού κράτους στη Μέση Ανατολή νομιμοποιεί από τους ενδιαφερόμενους (ίσως όχι μόνον η Τουρκία) την αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάνης.
Ίσως έτσι, ελάχιστοι κατανοούν πως η τέταρτη εξουσία που ήταν κατά τους αστούς τα media, πέρασε στα χέρια γιγάντων πολυεθνικών που αγοράζουν η μία τ’ άπλυτα της άλλης και προσλαμβάνουν δημοσιογράφους ως βυζαντινούς μισθοφόρους, για να μελετούν την Κερκόπορτα που πρέπει ν’ ανοίξει την κατάλληλη στιγμή, για τον εκάστοτε κατακτητή.
Άλλωστε στον καιρό της Αποκάλυψης των 45 Γιάννηδων με μιας τσέπης γνώση, μπορείς να εμπορεύεσαι στολές της Χρυσής Αυγής made in Pakistan και να προσλαμβάνεις συναγωνιστές να ξηλώνουν τις ταμπέλες για να φαίνονται ελληνικές, σαν πατάτες Θήβας από την Τουρκία ή λεμόνια Αργεντινής…
Λίγο μετά τον πόλεμο του Κόλπου οι Νατοϊκοί, οι Αμερικάνοι είχαν την ιδέα να φέρουν στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης αεροπλανοφόρο-καζίνο και πλοία-πολυκαταστήματα ξενοδοχεία για αγρανάπαυση των πολεμιστών της ερήμου. Τότε, το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ είχαν σηκώσει κυριολεκτική ανεμοθύελλα και η απόφαση ματαιώθηκε.
Τώρα τα συμφέροντα παντός καιρού έρχονται με ελικόπτερα, όπως ακριβώς το Χόλυγουντ βγάζει στη φόρα τις κρεβατοδρομίες για να μπορεί να επενδύσει στην καινούρια μόδα των drones, που θα επιτρέψουν σε κάθε σπίτι να έχει μια Μάτα Χάρι, μια ΕΥΠ, μια CIA , μια ΜΟΣΑΝΤ, μια ΜΙΤ, μια KGB, σαν οικιακή συσκευή. Αλλά και σε κάθε πολεμική να αξιολογείται ως ατομική στατιστική φόνων με playstation τηλεχειριστήριο.
Ο φτηνός αντικομμουνιστικός συρμός, ιδίως αυτός που αντιγράφει εκών – άκων τις μεθόδους των λουμπενοποιημένων φασισταριών της κατηγορίας: υβριστής με ψευδώνυμο στην οικονομική δικτύωση, παίζει αυτόν τον καιρό τον αόρατο κηδεμόνα του κοριτσιού με τα σπίρτα. Ανέξοδα, ύπουλα, και στο επίπεδο της βλακείας που είναι ακατανίκητη. Προσπαθεί να μας πείσει ότι το κοριτσάκι με τα σπίρτα διακρίνεται επειδή φοράει κόκκινα στο χιόνι και μπορεί να επιζήσει μόνον βάζοντας φωτιά στα ίδια του τα ρούχα! Λες και η επανάσταση του 17 ήταν παραμύθι. Γιατί η πραγματικότητά της είναι που τους στοιχειώνει και που στον ύπνο τους μυρίζουν πυρκαγιά…
Σημείωση “Κατιούσα”: Το κείμενο της Λ. Κανέλλη ήταν προγραμματισμένο να δημοσιευτεί το πρωί της Πέμπτης 9 του Νοέμβρη, αλλά λόγω του γνωστού τεχνικού προβλήματος μεταφέρθηκε για σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου