Επικίνδυνα «σχήματα»

Είναι κοινό μυστικό πως στην «καρδιά» σχημάτων και «λυκοφιλιών», όπως η Τριμερής Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ, που πραγματοποιήθηκε χτες στη Θεσσαλονίκη, δεν βρίσκεται τίποτα περισσότερο από την προσπάθεια των αστικών τάξεων να διεκδικήσουν μεγαλύτερο μερίδιο σε σχέση με τους ανταγωνιστές τους στο μοίρασμα του ενεργειακού (και όχι μόνο) πλούτου που εξελίσσεται στην περιοχή ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα και ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, όπως οι ΗΠΑ, η ΕΕ, η Κίνα, η Ρωσία.
Ιδιαίτερο ζήλο σε αυτήν την κατεύθυνση δείχνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που, με «ατού» τη γεωστρατηγική θέση της χώρας αλλά και τη συμμετοχή της σε ΕΕ και ΝΑΤΟ, «τρέχει» το στρατηγικό στόχο της αστικής τάξης, τον οποίο περιέγραψε ξανά προ ημερών ο πρωθυπουργός, «να αναδειχθεί η Ελλάδα παγκόσμιος κόμβος εμπορίου, μεταφορών, Ενέργειας, τουρισμού, για την ευρύτερη περιοχή».
Ο στόχος αυτός συνδέεται και «πατάει» πάνω στα σχέδια των ΗΠΑ και ΕΕ στην περιοχή, γεγονός που αποτυπώνεται, άλλωστε, στο «ενδιαφέρον για τη "διαγώνιο" Ελλάδος - Ισραήλ», όπως έλεγε πρόσφατα ο Αμερικανός πρέσβης. Ο ίδιος σημείωνε τη σημασία αυτών των «αξόνων» για την ιμπεριαλιστική «σταθερότητα» στην περιοχή, βαφτίζοντας την Ελλάδα «προκεχωρημένο φυλάκιο απέναντι στην επιρροή της Ρωσίας στη ΝΑ Μεσόγειο». Από την άλλη, πολλά από τα σχέδια αυτά, όπως π.χ. ο αγωγός EastMed, έχουν την καταρχήν στήριξη της ΕΕ, στο πλαίσιο της προσπάθειας «ενεργειακής απεξάρτησής» της από τη Ρωσία.
Είναι μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ διεκδικεί αναβαθμισμένους ρόλους στα επικίνδυνα σχέδια ΗΠΑ - ΕΕ και ΝΑΤΟ στην περιοχή, με τα κυβερνητικά επιτελεία να κάνουν λόγο για ένα «νέο σχέδιο παρεμβατικής πολιτικής, με στόχο την αναβάθμιση του διεθνούς ρόλου της χώρας» και την «ασφάλεια» των επιχειρηματικών σχεδίων.
Η «ασφάλεια» των επιχειρηματικών αυτών σχεδίων είναι που διαμορφώνει το πλαίσιο της βαθύτερης εμπλοκής και ανοίγει επικίνδυνους δρόμους για το λαό. Που δρομολογεί μια διχοτομική λύση για την Κύπρο, με τη μία ή την άλλη μορφή, προκειμένου να τρέξουν τα ενεργειακά σχέδια. Που διαμορφώνει το πλαίσιο μέσα στο οποίο εκδηλώνεται η επιθετικότητα της τουρκικής αστικής τάξης.
Αυτό είναι το υπόβαθρο και της ενεργότερης εμπλοκής της Ελλάδας στα ΝΑΤΟικά και αμερικανικά πολεμικά σχέδια, με την κυβέρνηση να δηλώνει έτοιμη για επέκταση της στρατιωτικής συνεργασίας και της μίσθωσης της βάσης της Σούδας, αναζητώντας μάλιστα σε αντάλλαγμα πέρα από το «χρίσμα» του «πυλώνα σταθερότητας» και επιπλέον στρατιωτικές δυνατότητες, ώστε οι Ενοπλες Δυνάμεις της χώρας να «προβάλλουν ισχύ» σε όλη τη ΝΑ Μεσόγειο, «από την Κρήτη έως το Σουέζ» όπως είπε τις προάλλες ο υπουργός Αμυνας.
Επιβεβαιώνεται, για μια ακόμα φορά, ότι οι στόχοι του κεφαλαίου όπως και τα «σχήματα» και οι συμμαχίες που στήνει για την προώθησή τους δεν είναι μόνο «ξένοι» στις εργατικές και λαϊκές ανάγκες, αλλά ανοίγουν και επικίνδυνους δρόμους για το λαό μας και τους λαούς της περιοχής.