Σκανδαλολογία με πολλές χρήσεις

Ενα καινούργιο επεισόδιο προστίθεται καθημερινά στο σίριαλ της σκανδαλολογίας, όπου πρωταγωνιστούν με μοιρασμένους ρόλους η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα.
Η προχτεσινή συζήτηση στη Βουλή είναι ενδεικτική: Την ώρα που στην Ολομέλεια συζητιόταν το πόρισμα της Ειδικής Επιτροπής για τον πρώην υπουργό Αμυνας του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπαντωνίου και την εμπλοκή του σε οικονομικές δοσοληψίες για τα εξοπλιστικά, ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε στο βήμα για να απορρίψει τη σύσταση μιας άλλης Εξεταστικής Επιτροπής που πρότεινε η ΝΔ, αυτή για τον Π. Καμμένο και τις τηλεφωνικές συνομιλίες του με καταδικασμένο για την υπόθεση του «Noor 1»!
Με το «καλημέρα» επίσης των διαρροών ότι η πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ετοίμαζε μηχανισμό για την εισαγωγή παράλληλου νομίσματος, η ΝΔ «διέρρευσε» την πρόθεσή της να διερευνηθούν από τη Βουλή οι ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ για το τρίτο μνημόνιο, ενώ θυμίζουμε ότι σε εξέλιξη βρίσκεται η Εξεταστική για τα ζητήματα της Υγείας.
Πού αποσκοπεί όλη αυτή η συζήτηση για (υπαρκτές) υποθέσεις με οσμή σκανδάλου, που γίνονται κυρίαρχες στην πολιτική αντιπαράθεση; Χωρίς αμφιβολία, το πρώτο που επιτυγχάνεται είναι ο αποπροσανατολισμός του λαού. Κυβέρνηση και ΝΔ φτιάχνουν κάλπικες διαχωριστικές γραμμές, ανταγωνίζονται για το ποιος είναι λιγότερο ή περισσότερο διεφθαρμένος και κρύβουν πίσω από ψευτοκαβγάδες την επί της ουσίας συμφωνία τους στα βασικά και μεγάλα για το κεφάλαιο.
Συγκαλύπτεται επίσης η «μήτρα» όλων αυτών των σκανδάλων, είτε αφορούν τα εξοπλιστικά προγράμματα, είτε την Υγεία, είτε την εξυπηρέτηση από ένα κόμμα και μια κυβέρνηση των ιδιαίτερων συμφερόντων που μπορεί να έχουν τμήματα του κεφαλαίου.
Για παράδειγμα, από τη συζήτηση για τους εξοπλισμούς χάνεται τελείως το γεγονός ότι η Ελλάδα, ως μέλος του ΝΑΤΟ και προκειμένου να διεκδικήσει με αξιώσεις την γεωπολιτική αναβάθμιση του ρόλου της αστικής τάξης στην ευρύτερη περιοχή, είναι από τους καλούς πελάτες των πολυεθνικών των όπλων, που μέσα από νόμιμες και «νόμιμες» οδούς προσπαθούν να εξασφαλίσουν το μεγαλύτερο κομμάτι της «πίτας» από τα εξοπλιστικά προγράμματα, έναντι των ανταγωνιστών τους.
Το ίδιο συμβαίνει και στην Υγεία, όπου η πολιτική της ιδιωτικοποίησης και η λειτουργία του κρατικού τομέα με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια είναι το έδαφος πάνω στο οποίο φύονται φαινόμενα διαπλοκής ανάμεσα στο κράτος και τα επιχειρηματικά μεγαθήρια του Φαρμάκου, της Υγείας, των προμηθειών.
Βγάζοντας αυτή την πραγματικότητα έξω από το οπτικό πεδίο του λαού, είναι ευκολότερο για τα αστικά κόμματα να τον πείσουν ότι οι αιτίες των περικοπών και των μέτρων είναι η κακοδιαχείριση και η «δυσλειτουργία» των θεσμών, που ο καθένας διακηρύττει ότι θα διορθώσει και ότι θα αποδώσει τις ποινικές ευθύνες στους φταίχτες.
Αυτή είναι η μία πλευρά. Η άλλη έχει να κάνει με την αξιοποίηση της σκανδαλολογίας ως καταλύτη στις διεργασίες αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος, που βρίσκεται σε εξέλιξη. Δεν περνάει απαρατήρητο ότι στο στόχαστρο του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται στελέχη από παλιότερες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, τα οποία κατηγορεί για κακοδιαχείριση και εμπλοκή σε σκάνδαλα, που έφεραν μέχρι και την κρίση.
Παρεμβαίνει μ' αυτόν τον τρόπο στις διεργασίες μέσα στο χώρο της παλιάς σοσιαλδημοκρατίας, θέλοντας να επηρεάσει τα πράγματα προς την κατεύθυνση της πολιτικής και κυβερνητικής συνεργασίας της Δημοκρατικής Συμπαράταξης με τον ΣΥΡΙΖΑ, ανταγωνιστικά προς τη ΝΔ. Αντίστροφα, η ΝΔ χρησιμοποιεί την υπόθεση Καμμένου για να «πελεκίσει» και να φθείρει την κυβερνητική συμμαχία.
Είναι φανερό από τα παραπάνω ότι το παιχνίδι που παίζεται υπηρετεί τις επιδιώξεις και τα συμφέροντα όσων ευθύνονται για το υπ' αριθμόν 1 σκάνδαλο, το ξεζούμισμα των εργαζομένων από το κεφάλαιο.