Κάποτε ο Ρήγας Φεραίος έγραφε “καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά
σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή”. Αλλά οι εποχές αλλάζουν και μαζί
τους κι οι ιστορικές φράσεις, που προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα.
Ο γνωστός και μη εξαιρετέος Αμβρόσιος οργάνωσε στο Αίγιο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία. Εκεί είπε μεταξύ άλλων πως προτιμά να τον αποκαλούν φασίστα, χουντικό, εθνικιστή, ακροδεξιό, χρυσαυγίτη, που είναι έννοιες που έχουν σχέση με την πατρίδα, παρά κατσαπλιά, αντάρτη, συμμορίτη, προδότη.
Εντάξει, δεν πέφτει κανείς από τα σύννεφα με το ποιόν του Αμβρόσιου, αλλά οι -τόσο ανοιχτές- ομολογίες έχουν πάντα το ενδιαφέρον τους. Πρώτη φορά (ακροδεξιά) στα χρονικά της Μεταπολίτευσης συνδέει τους φασίστες με την πατρίδα ένα δημόσιο πρόσωπο. Κι ας συγχέει μετά, στο δικό του αφήγημα, την κυβέρνηση της “πρώτης φοράς αριστερά” με τους αντάρτες που πολέμησαν στα βουνά.
Μπορει να μας ξενίζει κάπως η ευθύτητα του φασίστα, αλλά έχει απόλυτο δίκιο από την πλευρά του, αν το σκεφτούμε καλά. Καλύτερα φασίστας, κολαούζος της εξουσίας, με ισχυρούς συμμάχους, διαχρονικούς προστάτες, κυβερνήσεις που εγγυώνται τη διαιώνιση της άτυπης θεοκρατίας, πως τα αμύθητα κέρδη της επίσημης Εκκλησίας θα αυγατίζουν και θα παραμένουν αφορολόγητα, πως οι καπιταλιστικές μπίζνες θα συμβαδίζουν με τον πνευματικό μεσαίωνα.
Χίλιες φορές τέτοιος φασίστας, παρά να τρέχεις για τις ιδέες σου στα βουνά με τους αντάρτες, που απειλούν να βάλουν τέλος σε όλα αυτά, στον κόσμο της εκμετάλλευσης και όσους τον καθαγιάζουν, παραπέμποντας την ελπίδα στη μετά θάνατον ζωή, για να διασφαλίζουν τη δική τους επίγεια ζωή χαρισάμενη στην υγειά των κορόιδων.
Ο γνωστός και μη εξαιρετέος Αμβρόσιος οργάνωσε στο Αίγιο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία. Εκεί είπε μεταξύ άλλων πως προτιμά να τον αποκαλούν φασίστα, χουντικό, εθνικιστή, ακροδεξιό, χρυσαυγίτη, που είναι έννοιες που έχουν σχέση με την πατρίδα, παρά κατσαπλιά, αντάρτη, συμμορίτη, προδότη.
Εντάξει, δεν πέφτει κανείς από τα σύννεφα με το ποιόν του Αμβρόσιου, αλλά οι -τόσο ανοιχτές- ομολογίες έχουν πάντα το ενδιαφέρον τους. Πρώτη φορά (ακροδεξιά) στα χρονικά της Μεταπολίτευσης συνδέει τους φασίστες με την πατρίδα ένα δημόσιο πρόσωπο. Κι ας συγχέει μετά, στο δικό του αφήγημα, την κυβέρνηση της “πρώτης φοράς αριστερά” με τους αντάρτες που πολέμησαν στα βουνά.
Μπορει να μας ξενίζει κάπως η ευθύτητα του φασίστα, αλλά έχει απόλυτο δίκιο από την πλευρά του, αν το σκεφτούμε καλά. Καλύτερα φασίστας, κολαούζος της εξουσίας, με ισχυρούς συμμάχους, διαχρονικούς προστάτες, κυβερνήσεις που εγγυώνται τη διαιώνιση της άτυπης θεοκρατίας, πως τα αμύθητα κέρδη της επίσημης Εκκλησίας θα αυγατίζουν και θα παραμένουν αφορολόγητα, πως οι καπιταλιστικές μπίζνες θα συμβαδίζουν με τον πνευματικό μεσαίωνα.
Χίλιες φορές τέτοιος φασίστας, παρά να τρέχεις για τις ιδέες σου στα βουνά με τους αντάρτες, που απειλούν να βάλουν τέλος σε όλα αυτά, στον κόσμο της εκμετάλλευσης και όσους τον καθαγιάζουν, παραπέμποντας την ελπίδα στη μετά θάνατον ζωή, για να διασφαλίζουν τη δική τους επίγεια ζωή χαρισάμενη στην υγειά των κορόιδων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου