Μερικές σκέψεις που ίσως ακουστούν αιρετικές!

Με μόνο όπλο την εμπερία 34 ετών και ένα πτυχίο ιστορίας/πολιτικών επιστημών

Πρώτον: Για τους παλαιότερους, ίσως, ο σημερινός Θεοδωράκης να μην ήταν έκπληξη.

• Τον άκουσαν να μιλάει για γενίτσαρους,
• τον είδαν στο ΟΑΚΑ να κάνει συναυλία υπέρ της ΝΔ,
• τον είδαν πίσω από τον Αβέρωφ στην Βουλή,
• τον είδαν υπουργό της Δεξιάς,
• τον είδαν να κάνει τον απεσταλμένο του Σημίτη στην FYROM το 1997.

Πολιτικά απεδείχθει ανερμάτιστος, εγωπαθής και αρχομανής. Απεδείχθη ότι πάντα έβαζε μπροστά το ΕΓΩ και όχι το ΕΜΕΙΣ.

Τα έχουν όλα αυτά οι καλλιτέχνες θα μου πείτε. Αυτός όμως ήταν ειδική περίπτωση όπως ειδικές ήταν οι συνθήκες στην χώρα από το 1935 και μετά.

Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ ότι έβαλε την ποίηση στα σπίτια και του πιο αμόρφωτου. Την έκανε λαϊκό κτήμα.

Απο εκεί και πέρα, καθείς εφ’ ω ετάχθη. Είχα την ελπίδα ότι «μπορεί να έχει χάσει το μυαλό του» αλλά διαψεύστηκα.

Δική του δουλειά, από εδώ και μπρός, το πως θα εξηγήσει την σημερινή του συμπεριφορά. Ότι είχε να δώσει το έδωσε και εμείς ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ.

Δεύτερον: Ούτε πρέπει να χαιρόμαστε που διαψεύστηκαν αυτοί που μίλαγαν για ένα εκατομμύριο κόσμο στο σύνταγμα, ούτε πρέπει να τρομάζουμε με τους φασίστες.

Γερμανοντυμμένοι, Φασίστες, Χίτες, πάντα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν όσο το επιτρέπουν οι συνθήκες.

Τους ξέρουμε:

• Είναι φονιάδες του Φύσσα,
• τα τσιράκια των επιχειρηματιών του Περάματος,
• οι κάθε λογής μπράβοι που περιφρουρούν τα αφεντικά σε απεργίες και κινητοποιήσεις.

Το σύστημα θα επιστρατεύσει κάθε λογής ιδέες και σχέδια για να κρατηθεί. Από την παραχάραξη μέχρι τον πόλεμο. Αυτό να το θυμόμαστε καλά.

Μην ξεχνάτε ποτέ:

«Παινεύουν τους πεθαμένους για να θάψουν τους ζωντανούς».

Τρίτον: Η μεγάλη ιδέα στα τέλη του 19ου αιώνα ήταν ένα μέσο για την νεοσύστατη ελληνική αστική τάξη για να μετατρέψει ένα πάμφτωχο εξαρτημένο κρατίδιο σε περιφερειακή δύναμη.

Ταυτόχρονα, αυτή η ιδέα, θα λειτουργούσε σαν αποσυμπιεστής της «εσωτερικής χύτρας» κανείς να μην αμφιβάλει ότι κι η ελληνική αστική τάξη στέλνει μηνύματα.

• Δεν αναρωτιέστε ποιός πλήρωσε αυτή την εκδήλωση;
• Δεν αναρωτιέστε ποιός παίζει με την ιδέα σχηματισμού κομμάτων «δεξιά» κι «αριστερά»;
• Τι καλύτερη ευκαιρία από την ανακίνηση του μακεδονικού;

Αυτά και κάθε κριτική καλοδεχούμενη.