Οι διοργανωτές του συλλαλητηρίου για τη Μακεδονία ανακοίνωσαν δημόσια
πως σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους, προσήλθε 1,5 εκατομμύριο κόσμος.
Τα παπαγαλάκια του ΣΚΑΪ -και όχι μόνο- που δεν μας ενημερώνουν απλά,
αλλά ασκούν λειτούργημα, έσπευσαν και το αναπαρήγαγαν. Δεν έχει σημασία
ότι η Πλατεία Συντάγματος, μαζί με τους πέριξ χώρους που γέμισαν, δε
χωράει ούτε το 1/10 από αυτόν τον κόσμο. Σε ένα παράλληλο σύμπαν, μπορεί
να ‘ταν και τόσοι…
Σε ένα παράλληλο σύμπαν, η Χρυσή Αυγή δε θα ήταν παρούσα στο συλλαλητήριο και ο έγκριτος Άρης Πορτοσάλτε θα δικαιωνόταν που δεν την είδε ποτέ στην πλατεία Συντάγματος.
Σε ένα παράλληλο σύμπαν, ο Μίκης δε θα είχε λερώσει με αυτόν τον
τρόπο την -αντιφατική έστω- ιστορία του, θα υπήρχαν άτομα που θα τον
προστάτευαν και θα τον απέτρεπαν. Δε θα άφηνε να παίξουν τα τραγούδια
του μπροστά σε νοικοκυραίους και φασίστες, να είναι χρυσαυγίτες ανάμεσα
στο κοινό, όταν παίζουν τα μεγάφωνα “αυτό το χώμα είναι δικό μας και
δικό τους”. Δε θα μιλούσε για αριστερόστροφες μορφές φασισμού που είναι
οι χειρότερες (και αν εννοούσε με αυτό το Σύριζα, θα έβρισκε άλλον τρόπο
να το πει, χωρίς γενικές αναφορές στην Αριστερά)
Σε ένα παράλληλο σύμπαν, θα είχε σηκωθεί να φύγει, όταν θα άκουγε συνθήματα που υποστηρίζουν τη θεοκρατία, όπως “όταν μπαίνει στο ράσο η σημαία, η νίκη, η νίκη είναι βεβαία”. Και το κοινό θα του φώναζε “Μίκη αλλάζεις την ιστορία”, χωρίς να κάνουμε αυτόματα το συνειρμό πως την αλλάζει γιατί την αναθεωρεί -και πάνω απ’ όλα τη δική του.
Σε ένα παράλληλο σύμπαν, αυτοί που κατέβηκαν σήμερα μαζικά στο
Σύνταγμα -και κάποιοι μάλιστα ταξιδεύοντας από μακριά- θα ήταν στο δρόμο
κάθε μέρα, ενάντια στα μέτρα που υποθηκεύουν πραγματικά τη ζωής και το
μέλλον τους, την προοπτική των παιδιών τους. Θα κατέβαιναν μαζικά στις
απεργίες, σε πανεργατικές κινητοποιήσεις, γιατί θα καταλάβαιναν πως
χωρίς αυτούς, χωρίς τη δική τους συμμετοχή, γρανάζι θα γυρνά.
Σε ένα παράλληλο σύμπαν, όλα θα ήταν πολύ πιο εύκολα. Αλλά ζούμε σε αυτόν τον κόσμο και είναι καθήκον μας να τον αλλάξουμε, γιατί το έχει ανάγκη.
Σε ένα παράλληλο σύμπαν, η Χρυσή Αυγή δε θα ήταν παρούσα στο συλλαλητήριο και ο έγκριτος Άρης Πορτοσάλτε θα δικαιωνόταν που δεν την είδε ποτέ στην πλατεία Συντάγματος.
Σε ένα παράλληλο σύμπαν, θα είχε σηκωθεί να φύγει, όταν θα άκουγε συνθήματα που υποστηρίζουν τη θεοκρατία, όπως “όταν μπαίνει στο ράσο η σημαία, η νίκη, η νίκη είναι βεβαία”. Και το κοινό θα του φώναζε “Μίκη αλλάζεις την ιστορία”, χωρίς να κάνουμε αυτόματα το συνειρμό πως την αλλάζει γιατί την αναθεωρεί -και πάνω απ’ όλα τη δική του.
Σε ένα παράλληλο σύμπαν, όλα θα ήταν πολύ πιο εύκολα. Αλλά ζούμε σε αυτόν τον κόσμο και είναι καθήκον μας να τον αλλάξουμε, γιατί το έχει ανάγκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου