Η λέξη που δε λες: “Φασισμός…”

Κατιούσα

Η χτεσινή φασιστική επίθεση στον Μπουτάρη προκάλεσε ποικίλα σχόλια, ρεπορτάζ και δηλώσεις, που θα έφτιαχναν από μόνα τους ένα μάλλον διασκεδαστικό ποτ-πουρί. Απο τους Γκοτζαμάνηδες που απειλούν τη σύγχρονη αστική δημοκρατία μέχρι τους διαπρύσιους αντιφασίστες που συναγελάζονται πολιτικά με τους δράστες της χτεσινής επίθεσης. Αυτός που βγαίνει όμως εκτός ανταγωνισμού, κερδίζοντας όλους τους άλλους, είναι ο Καμίνης με την ανακοίνωσή του, όπου βάζει δειλά από την πίσω πόρτα τη λογική των δύο άκρων.


Το αβγό του φασισμού βαφτίζεται ως αβγό λαϊκισμού που απειλεί ανοιχτά τη δημοκρατία, για να μπορεί να ερμηνευτεί κατά το δοκούν, βάζοντας ανόμοια πράγματα στο ίδιο τσουβάλι. Αλήθεια όμως, υπάρχει πιο λαϊκίστικο τρικ από αυτήν την καραμέλα του λαϊκισμού, που πιπιλάνε συνεχώς οι “υπεύθυνοι, συνετοί” φιλελέδες; Υπάρχει καλύτερο πάτημα για τους χρυσαυγίτες από τις ίσες αποστάσεις και τα τσουβαλιάσματα που ξεπλένουν τα εγκλήματά τους;