Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος γεννήθηκε την ίδια μέρα με τον Κάρολο Μαρξ με
ακριβώς 101 χρόνια διαφορά, και κάπου εκεί οι ομοιότητες του παγκόσμιου
βεληνεκούς θεμελιωτή του επιστημονικού σοσιαλισμού με τον απελέκητο
καραβανά μπαρμπά-Γιώργο σταματούν. Μπορεί τα τελευταία χρόνια η πάντα
λανθάνουσα χουντίλα τμήματος της ελληνικής κοινωνίας να βγαίνει πιο
δυναμικά στην επιφάνεια, βοηθούσης και της πολλαπλασιαστικής ισχύος του
διαδικτύου, αυτό όμως καθόλου δεν εξιλεώνει την πορεία του δικτάτορα,
που πολύ πριν ακόμα σφετεριστεί βίαια την εξουσία, είχε ήδη γίνει σάρκα
από τη σάρκα της πιο μαύρης αντίδρασης που γνώρισε ο τόπος μας τον 20ό
αιώνα.
-Γεννημένος στο Ελαιοχώρι Αχαΐας, υπήρξε βαφτισιμιός του Γεωργίου Παπανδρέου ή τουλάχιστον έτσι διατείνεται ο Στυλιανός Παττακός. Βέβαιο είναι πως ο πατέρας του διατηρούσε φιλικές και πολιτικές σχέσεις με τον Παπανδρέου, οι οποίες δεν εμπόδισαν βέβαια αργότερα το δικτάτορα να τον θέσει υπό κατ’οίκον περιορισμό ως το θάνατο του τέως πρωθυπουργού, που ως γνωστόν σηματοδότησε την πρώτη σημαντική αντιδικτατορική διαδήλωση στη διάρκεια της κηδείας του.
-Αν και υπάρχουν ακόμα κενά για το σύνολο των δραστηριοτήτων του στη διάρκεια της Κατοχής, φαίνεται πως έπαιζε διπλό παιχνίδι, εντασσόμενος αφενός στην αστική φιλοβρετανική οργάνωση του Τσιγάντε “Μίδας 614”, αφετέρου έχοντας στενό δεσμό με τον συνταγματάρχη Κουρκουλάκο, διοικητή του Τάγματος Ασφαλείας στην Πάτρα, στα οποία ενδεχομένως και να συμμετείχε άμεσα ο ίδιος ο Παπαδόπουλος, ενώ πιθανές, αλλά όχι αποδεδειγμένες, είναι και οι σχέσεις του με τη διαβόητη αντικομμουνιστική οργάνωση “Χ”. Με τη βοήθεια των Βρετανών κατέφυγε το 1944 στη Μέση Ανατολή, εντασσόμενος στον ΕΝΑ, έναν από τους προδρόμους της μυστικής αντικομμουνιστικής οργάνωσης αξιωματικών ΙΔΕΑ (Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών), επίσημα διαλυθέντα μετά από την απόπειρα πραξικοπήματος το 1951 (την οποία ματαίωσε για δικούς του λόγους ο Αλέξανδρος Παπάγος), που ωστόσο υπήρξε φυτώριο των πραξικοπηματιών του ’67, περιλαμβανομένου του Παπαδόπουλου.
-Είναι γνωστό ότι υπήρξε ένας από τους στρατοδίκες στην πρώτη δίκη του Μπελογιάννη το 1951, η οποία έληξε με θανατική καταδίκη του ίδιου και 11 συντρόφων του, που σε εκείνη τη φάση δεν εφαρμόστηκε, καθιστώντας απαραίτητη μια δεύτερη δίκη επί κατασκοπεία για να ολοκληρωθεί η σκευωρία. Το ενδιαφέρον είναι πάντως πως ο Παπαδόπουλος, που δε συμμετείχε στη δεύτερη δίκη, φέρεται να υπήρξε ο μοναδικός που μειοψήφησε ενάντια στην επιβολή της θανατικής καταδίκης.
-Μυστήριο καλύπτει την ακριβή φύση των σχέσεων του με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες. Λέγεται ότι μετά τη θητεία του στον ελληνικό εμφύλιο πήγε στις ΗΠΑ για μετεκπαίδευση, και υποστηρίχθηκε από το δημοσιογράφο David Binder ότι ο Παπαδόπουλος είχε στρατολογηθεί από τη CIA από το 1952. Η δημοσίευση άρθρου από την εφημερίδα Observer το 1973 που διατύπωνε βάσει ανώνυμης πηγής τον ίδιο ισχυρισμό, προκάλεσε ειδική ακρόαση στην Αμερικανική Γερουσία, κατά την οποία ο διευθυντής της υπηρεσίας πληροφοριών των ΗΠΑ αρνήθηκε οποιαδήποτε σχέση με τον Παπαδόπουλο, πέραν όσων προέβλεπε η πάγια συνεργασία ΚΥΠ και CIA, για όσο διάστημα εργαζόταν στην πρώτη ο τότε δικτάτορας. Θα ήταν βέβαια άκρως αξιοπερίεργο η CIA να παραδεχόταν ποτέ για εν ενεργεία ηγέτη στενά συμμαχικού κράτους πως ήταν πράκτοράς της, σε κάθε περίπτωση, και μόνο η θητεία του στην ΚΥΠ, που ουσιαστικά είχε συσταθεί και λειτουργούσε υπό αμερικανική αιγίδα, θα αρκούσε για να πει κανείς ότι μόνο άγνωστος δεν ήταν στις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες. Στενή φιλία τον συνέδεε με τους πράκτορες Τζον Φατσέα και Τζωρτζ Στήβενς με τους οποίους το χειμώνα το 1965 βρέθηκαν να κηνυγούν αγριογούρουνα στο Νευροκόπι της Δράμας, με αποτέλεσμα μάλιστα να αποκλειστούν από το χιόνι.
-Ο Παπαδόπουλος είχε διοριστεί στην ΚΥΠ από το 1959, επί “εθνάρχου”
Καραμανλή, για να αναδειχθεί σύντομα σε κλαδάρχη αντικατασκοπείας,
ιδιότητα με την οποία συμμετείχε ως γραμματέας της άτυπης επιτροπής που
εκπόνησε την τελική μορφή του “Σχεδίου Περικλής”, που στόχευε στον
περιορισμό της επιρροής της ΕΔΑ, που το 1958 είχε αναδειχθεί σε
αξιωματική αντιπολίτευση, για να καταλήξει τελικά στις διαβόητες εκλογές
βίας και νοθείας του 1961, που στοχοποίησαν όχι μόνο την αριστερά, αλλά
και το κέντρο.
-Στριμωγμένος από την επικείμενη δικαστική διερεύνηση της εμπλοκής του στο σχέδιο Περικλής από την τότε κυβέρνηση της Ε.Κ, ο τότε αντισυνταγματάρχης στην Ορεστιάδα Παπαδόπουλος διοργάνωσε το λεγόμενο “σαμποτάζ του Έβρου”, μια αντικομμουνιστική προβοκάτσια ολκής. Η κακή συντήρηση οχημάτων της μοίρας που διοικούσε και η συνεπακόλουθη ακινητοποίησή τους αποδόθηκε από τον ίδιο σε κομμουνιστικό σαμποτάζ. Στη συνέχεια, σε συμπαιγνία με άλλους αξιωματικούς, ώθησε φαντάρο από αριστερή οικογένεια να βραχυκυκλώσει ένα από τα οχήματα (όχι με ζάχαρη πάντως, όπως υποστηρίζει ένας ευρέως διαδεδομένος αστικός μύθος). Την άλλη μέρα ο νέος και άλλοι φαντάροι συνελήφθησαν και μετά από χρήση βασανιστηρίων “ομολόγησαν” την ύπαρξη κομμουνιστικής συνωμοσίας. Σύντομα η προβοκάτσια αποκαλύφθηκε, κι ο Παπαδόπουλος κλήθηκε να απολογηθεί ως κατηγορούμενος για ηθική αυτουργία στο βασανισμό στρατιωτών, απαλλάχθηκε ωστόσο διότι η δίκη του έγινε στο αλλαγμένο πολιτικά κλίμα μετά τα Ιουλιανά του ’65 και την εποχή που επικεφαλής του ΓΕΣ ήταν ο επίσης μετέπειτα πραξικοπηματίας στρατηγός Γρηγόρης Σπαντιδάκης.
-Τα “κατορθώματα” του Παπαδόπουλου και της συμμορίας του είναι λίγο-πολύ γνωστά, ακόμα και σε όσους τα δέχονται ή και τα επικροτούν, εν ονόματι της “τιμιότητας” του δικτάτορα που “πέθανε άφραγκος”. Εκείνο που ξεχνούν να πουν βέβαια οι απολογητές του, είναι πως πέραν από το ότι γενικά η χούντα ήταν μια περίοδος συνεχών σκανδάλων και διαφθοράς, ο ίδιος ο Παπαδόπουλος επιδόθηκε σε ένα όργιο νεποτισμού διορίζοντας και τους δύο αδερφούς του σε νευραλγικές θέσεις υπουργείων, έναν εξ αυτών μάλιστα έφθασε να τον τοποθετήσει στη θέση του υπουργού παρά τω πρωθυπουργώ. Όσο για την εισοδηματική κατάσταση του ίδιου και της δεύτερης συζύγου του Δέσποινας (την οποία παντρεύτηκε μετά από διαζύγιο-εξπρές υπό συνθήκες που μέχρι σήμερα αποτελούν αντικείμενο συζητήσεων), από έρευνες διαπιστώθηκε ότι ο Γ. Παπαδόπουλος είχε αγοράσει τρία πολυτελή ακίνητα και η σύζυγος άλλο ένα έξι δωματίων επί της οδού Σορβόλου. Δε στοιχειοθετήθηκε κάποιου είδους παράνομη διαδικασία κατά την απόκτησή τους, οπότε δε μένει σε όλους τους κακόπιστους παρά να αποδεχθούμε πως ό,τι είναι νόμιμο, είναι και ηθικό. Στα ιδιόκτητα ακίνητα όπως είναι λογικό δεν περιλαμβάνεται η βίλα στο Λαγονήσι που είχε παραχωρήσει -από την καλή του την καρδιά προφανώς- ο Ωνάσης για τον παραθερισμό του δικτάτορα.
Όπως όλοι ξέρουμε, μετά τη χούντα ο ίδιος και οι υπόλοιποι αρχιπραξικοπηματίες γλίτωσαν τη θανατική ποινή με προσωπική επέμβαση του Κωνσταντίνου Καραμανλή (“όταν λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια”). Σε αντίθεση με άλλους συγκρατούμενούς του δεν έκανε αίτηση χάριτος ή επίκληση λόγων υγιείας για την αποφυλάκισή του, ένας ακόμα λόγος που ηρωοποιήθηκε στα μάτια όσων ήθελαν τον ηρωοποιήσουν έτσι κι αλλιώς. Έφυγε από τη ζωή χτυπημένος από καρκίνο στις 27 Ιουνίου 1999, με την κηδεία του να συγκεντρώνει ένα αρκετά ευμέγεθες πλήθος νοσταλγών των ανοιχτών παραθύρων, ευτυχώς τότε ακόμα μακριά από πληκτρολόγια.
-Γεννημένος στο Ελαιοχώρι Αχαΐας, υπήρξε βαφτισιμιός του Γεωργίου Παπανδρέου ή τουλάχιστον έτσι διατείνεται ο Στυλιανός Παττακός. Βέβαιο είναι πως ο πατέρας του διατηρούσε φιλικές και πολιτικές σχέσεις με τον Παπανδρέου, οι οποίες δεν εμπόδισαν βέβαια αργότερα το δικτάτορα να τον θέσει υπό κατ’οίκον περιορισμό ως το θάνατο του τέως πρωθυπουργού, που ως γνωστόν σηματοδότησε την πρώτη σημαντική αντιδικτατορική διαδήλωση στη διάρκεια της κηδείας του.
-Αν και υπάρχουν ακόμα κενά για το σύνολο των δραστηριοτήτων του στη διάρκεια της Κατοχής, φαίνεται πως έπαιζε διπλό παιχνίδι, εντασσόμενος αφενός στην αστική φιλοβρετανική οργάνωση του Τσιγάντε “Μίδας 614”, αφετέρου έχοντας στενό δεσμό με τον συνταγματάρχη Κουρκουλάκο, διοικητή του Τάγματος Ασφαλείας στην Πάτρα, στα οποία ενδεχομένως και να συμμετείχε άμεσα ο ίδιος ο Παπαδόπουλος, ενώ πιθανές, αλλά όχι αποδεδειγμένες, είναι και οι σχέσεις του με τη διαβόητη αντικομμουνιστική οργάνωση “Χ”. Με τη βοήθεια των Βρετανών κατέφυγε το 1944 στη Μέση Ανατολή, εντασσόμενος στον ΕΝΑ, έναν από τους προδρόμους της μυστικής αντικομμουνιστικής οργάνωσης αξιωματικών ΙΔΕΑ (Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών), επίσημα διαλυθέντα μετά από την απόπειρα πραξικοπήματος το 1951 (την οποία ματαίωσε για δικούς του λόγους ο Αλέξανδρος Παπάγος), που ωστόσο υπήρξε φυτώριο των πραξικοπηματιών του ’67, περιλαμβανομένου του Παπαδόπουλου.
-Είναι γνωστό ότι υπήρξε ένας από τους στρατοδίκες στην πρώτη δίκη του Μπελογιάννη το 1951, η οποία έληξε με θανατική καταδίκη του ίδιου και 11 συντρόφων του, που σε εκείνη τη φάση δεν εφαρμόστηκε, καθιστώντας απαραίτητη μια δεύτερη δίκη επί κατασκοπεία για να ολοκληρωθεί η σκευωρία. Το ενδιαφέρον είναι πάντως πως ο Παπαδόπουλος, που δε συμμετείχε στη δεύτερη δίκη, φέρεται να υπήρξε ο μοναδικός που μειοψήφησε ενάντια στην επιβολή της θανατικής καταδίκης.
-Μυστήριο καλύπτει την ακριβή φύση των σχέσεων του με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες. Λέγεται ότι μετά τη θητεία του στον ελληνικό εμφύλιο πήγε στις ΗΠΑ για μετεκπαίδευση, και υποστηρίχθηκε από το δημοσιογράφο David Binder ότι ο Παπαδόπουλος είχε στρατολογηθεί από τη CIA από το 1952. Η δημοσίευση άρθρου από την εφημερίδα Observer το 1973 που διατύπωνε βάσει ανώνυμης πηγής τον ίδιο ισχυρισμό, προκάλεσε ειδική ακρόαση στην Αμερικανική Γερουσία, κατά την οποία ο διευθυντής της υπηρεσίας πληροφοριών των ΗΠΑ αρνήθηκε οποιαδήποτε σχέση με τον Παπαδόπουλο, πέραν όσων προέβλεπε η πάγια συνεργασία ΚΥΠ και CIA, για όσο διάστημα εργαζόταν στην πρώτη ο τότε δικτάτορας. Θα ήταν βέβαια άκρως αξιοπερίεργο η CIA να παραδεχόταν ποτέ για εν ενεργεία ηγέτη στενά συμμαχικού κράτους πως ήταν πράκτοράς της, σε κάθε περίπτωση, και μόνο η θητεία του στην ΚΥΠ, που ουσιαστικά είχε συσταθεί και λειτουργούσε υπό αμερικανική αιγίδα, θα αρκούσε για να πει κανείς ότι μόνο άγνωστος δεν ήταν στις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες. Στενή φιλία τον συνέδεε με τους πράκτορες Τζον Φατσέα και Τζωρτζ Στήβενς με τους οποίους το χειμώνα το 1965 βρέθηκαν να κηνυγούν αγριογούρουνα στο Νευροκόπι της Δράμας, με αποτέλεσμα μάλιστα να αποκλειστούν από το χιόνι.
Θηρευτές αγριογούρουνων
-Στριμωγμένος από την επικείμενη δικαστική διερεύνηση της εμπλοκής του στο σχέδιο Περικλής από την τότε κυβέρνηση της Ε.Κ, ο τότε αντισυνταγματάρχης στην Ορεστιάδα Παπαδόπουλος διοργάνωσε το λεγόμενο “σαμποτάζ του Έβρου”, μια αντικομμουνιστική προβοκάτσια ολκής. Η κακή συντήρηση οχημάτων της μοίρας που διοικούσε και η συνεπακόλουθη ακινητοποίησή τους αποδόθηκε από τον ίδιο σε κομμουνιστικό σαμποτάζ. Στη συνέχεια, σε συμπαιγνία με άλλους αξιωματικούς, ώθησε φαντάρο από αριστερή οικογένεια να βραχυκυκλώσει ένα από τα οχήματα (όχι με ζάχαρη πάντως, όπως υποστηρίζει ένας ευρέως διαδεδομένος αστικός μύθος). Την άλλη μέρα ο νέος και άλλοι φαντάροι συνελήφθησαν και μετά από χρήση βασανιστηρίων “ομολόγησαν” την ύπαρξη κομμουνιστικής συνωμοσίας. Σύντομα η προβοκάτσια αποκαλύφθηκε, κι ο Παπαδόπουλος κλήθηκε να απολογηθεί ως κατηγορούμενος για ηθική αυτουργία στο βασανισμό στρατιωτών, απαλλάχθηκε ωστόσο διότι η δίκη του έγινε στο αλλαγμένο πολιτικά κλίμα μετά τα Ιουλιανά του ’65 και την εποχή που επικεφαλής του ΓΕΣ ήταν ο επίσης μετέπειτα πραξικοπηματίας στρατηγός Γρηγόρης Σπαντιδάκης.
-Τα “κατορθώματα” του Παπαδόπουλου και της συμμορίας του είναι λίγο-πολύ γνωστά, ακόμα και σε όσους τα δέχονται ή και τα επικροτούν, εν ονόματι της “τιμιότητας” του δικτάτορα που “πέθανε άφραγκος”. Εκείνο που ξεχνούν να πουν βέβαια οι απολογητές του, είναι πως πέραν από το ότι γενικά η χούντα ήταν μια περίοδος συνεχών σκανδάλων και διαφθοράς, ο ίδιος ο Παπαδόπουλος επιδόθηκε σε ένα όργιο νεποτισμού διορίζοντας και τους δύο αδερφούς του σε νευραλγικές θέσεις υπουργείων, έναν εξ αυτών μάλιστα έφθασε να τον τοποθετήσει στη θέση του υπουργού παρά τω πρωθυπουργώ. Όσο για την εισοδηματική κατάσταση του ίδιου και της δεύτερης συζύγου του Δέσποινας (την οποία παντρεύτηκε μετά από διαζύγιο-εξπρές υπό συνθήκες που μέχρι σήμερα αποτελούν αντικείμενο συζητήσεων), από έρευνες διαπιστώθηκε ότι ο Γ. Παπαδόπουλος είχε αγοράσει τρία πολυτελή ακίνητα και η σύζυγος άλλο ένα έξι δωματίων επί της οδού Σορβόλου. Δε στοιχειοθετήθηκε κάποιου είδους παράνομη διαδικασία κατά την απόκτησή τους, οπότε δε μένει σε όλους τους κακόπιστους παρά να αποδεχθούμε πως ό,τι είναι νόμιμο, είναι και ηθικό. Στα ιδιόκτητα ακίνητα όπως είναι λογικό δεν περιλαμβάνεται η βίλα στο Λαγονήσι που είχε παραχωρήσει -από την καλή του την καρδιά προφανώς- ο Ωνάσης για τον παραθερισμό του δικτάτορα.
Όπως όλοι ξέρουμε, μετά τη χούντα ο ίδιος και οι υπόλοιποι αρχιπραξικοπηματίες γλίτωσαν τη θανατική ποινή με προσωπική επέμβαση του Κωνσταντίνου Καραμανλή (“όταν λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια”). Σε αντίθεση με άλλους συγκρατούμενούς του δεν έκανε αίτηση χάριτος ή επίκληση λόγων υγιείας για την αποφυλάκισή του, ένας ακόμα λόγος που ηρωοποιήθηκε στα μάτια όσων ήθελαν τον ηρωοποιήσουν έτσι κι αλλιώς. Έφυγε από τη ζωή χτυπημένος από καρκίνο στις 27 Ιουνίου 1999, με την κηδεία του να συγκεντρώνει ένα αρκετά ευμέγεθες πλήθος νοσταλγών των ανοιχτών παραθύρων, ευτυχώς τότε ακόμα μακριά από πληκτρολόγια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου