Στη μάχη για την υπεράσπιση της συνδικαλιστικής δράσης!

Αυτήν την περίοδο, εργαζόμενοι και σωματεία σε μια σειρά από κλάδους και χώρους δουλειάς οργανώνουν την αλληλεγγύη και δίνουν τη μάχη ενάντια στις απολύσεις εκλεγμένων συνδικαλιστών, αλλά και πρωτοπόρων εργατών, που βρέθηκαν στο στόχαστρο της εργοδοσίας, επειδή στους χώρους τους μπαίνουν μπροστά, πρωτοστατούν στην οργάνωση των εργαζομένων και στην υπεράσπιση των εργατικών δικαιωμάτων.
Τέτοιες περιπτώσεις είναι η απόλυση από τη «Selecta Hellas» της γραμματέα του Σωματείου Εμποροϋπαλλήλων και Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ν. Καβάλας, η οποία το προηγούμενο διάστημα είχε πρωτοστατήσει στην προσπάθεια για τη δημιουργία ταξικού σωματείου στην επιχείρηση. Επίσης, η απόλυση λόγω συνδικαλιστικής δράσης από τις εταιρείες «ΑΝΑΜΕΤΤ» και «ΒΙΑΝΑΤ» του ομίλου «Στασινόπουλος» δύο πρωτοπόρων εργατών, μια μόλις μέρα μετά την ανακοίνωση της εκλογής τους στα όργανα του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας Ελλάδας.
Πριν από λίγο καιρό απολύθηκε συνδικαλίστρια από την εταιρεία «Σαβοϊδάκης», εκλεγμένη στο ΔΣ του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Γάλακτος, Τροφίμων και Ποτών Ηρακλείου, ενώ, αντίστοιχα, από την επιχείρηση «Πλατάκης ΑΕ» απολύθηκε εργαζόμενη, μέλος του ΔΣ της Ενωσης Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ηρακλείου. Οι απολύσεις αυτές, που στόχο έχουν την τρομοκράτηση και τον «παραδειγματισμό» όλων των εργαζομένων, δεν έμειναν αναπάντητες από τις ταξικές δυνάμεις, οι οποίες δίνουν με όλα τα μέσα τη μάχη για την ακύρωσή τους, ενώ ενθαρρυντική είναι η αλληλεγγύη που εκφράζεται ευρύτερα από εργαζόμενους και σωματεία.

* * *

Τα παραπάνω κατά συρροή κρούσματα, που αποτελούν την «κορυφή του παγόβουνου», μαρτυρούν την ένταση της εργοδοτικής επιθετικότητας, η οποία δεν εκδηλώνεται βέβαια στο κενό. Ερχεται ως συνέχεια και κλιμάκωση των παρεμβάσεων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για τη «βελτίωση του επιχειρηματικού κλίματος», όπως η ψήφιση της διάταξης που υπονομεύει το δικαίωμα στην απεργία, η πλήρης απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων για τις μεγάλες επιχειρήσεις, η διαρκής κυβερνητική προπαγάνδα για τον «εθνικό» ρόλο και τη «συνεισφορά» των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, η επιβράβευσή τους με νέα προνόμια και φοροαπαλλαγές.
Γίνεται φανερό ότι η εργοδοτική τρομοκρατία εντείνεται και πολλαπλασιάζεται μέσα στο θερμοκήπιο προστασίας της «επιχειρηματικότητας», που με τόση ζέση καλλιεργεί η κυβέρνηση, η οποία κατά τ' άλλα δεν χάνει ευκαιρία να αερολογήσει για την προστασία των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Είναι όμως η κυβερνητική πολιτική που τροφοδοτεί την εργοδοτική αυθαιρεσία, που τρέφει καθημερινά την επίθεση του κεφαλαίου κατά των εργατικών δικαιωμάτων. Είναι οι κρατικές υπηρεσίες που αναλώνονται σε απλές συστάσεις στους εργοδότες, αν δεν τους δικαιώνουν για τις απολύσεις συνδικαλιστών, αποδεχόμενες πλήρως τα σαθρά και προκλητικά τους επιχειρήματα.
Το χτύπημα στη συλλογική οργάνωση και δράση πάει χέρι χέρι με την κλιμάκωση της αντεργατικής πολιτικής, αποτελεί την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, αφού το χτύπημα της συνδικαλιστικής δράσης είναι προϋπόθεση για να εφαρμόζονται απρόσκοπτα τα μέτρα σε βάρος της εργατικής τάξης, που είναι ταυτόχρονα και το «λίπασμα» των καπιταλιστικών κερδών.

* * *

Μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις, τέτοια μέτρα εφαρμόζονται «προληπτικά» από την εργοδοσία, όταν απολύονται εργαζόμενοι που πρωτοστατούν στην ίδρυση σωματείου, ή όταν ζητείται από εργαζόμενους να δηλώσουν ότι δεν θα συνδικαλιστούν, προκειμένου να προσληφθούν σε μια δουλειά. Ολα αυτά είναι σε γνώση της κυβέρνησης και των υπηρεσιών του υπουργείου Εργασίας, που δίνουν πλήρη κάλυψη στην εργοδοτική επιθετικότητα. Εκκωφαντική είναι όμως και η σιωπή του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, που σε πολλές περιπτώσεις σιγοντάρει τις «εκκαθαρίσεις» πρωτοπόρων εργατών.
Η προσπάθεια κυβέρνησης - εργοδοσίας να επιβάλουν «σιγή νεκροταφείου» στους χώρους δουλειάς, να «θάψουν» τις διεκδικήσεις και την οργάνωση των εργαζομένων θα πέσει στο κενό. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου οι σχεδιασμοί της εργοδοσίας να απαλλαγεί από «ενοχλητικούς» εργαζόμενους και συνδικαλιστές συνθλίβονται κάτω από την αποφασιστική συσπείρωση και υπεράσπιση της συλλογικής οργάνωσης και δράσης από την πλειοψηφία των συναδέλφων τους, που καταφέρνουν να ακυρώσουν τις απολύσεις. Αυτός είναι ο στόχος και των κινητοποιήσεων που τώρα βρίσκονται σε εξέλιξη στις περιπτώσεις που αναφέραμε πιο πάνω.
Αυτήν την πείρα χρειάζεται να αξιοποιήσουν οι εργαζόμενοι, μπροστά και στην απεργία στις 30 Μάη, έχοντας καθαρό ότι η μαζικότητα και η ενεργή συμμετοχή στο σωματείο, το ζωντάνεμα της λειτουργίας του, το δυνάμωμα συνολικά του ταξικού κινήματος, με νέους συνδικαλιστές και σωματεία, σε σύγκρουση με την εργοδοσία και τα κόμματά της, είναι η καλύτερη «ασπίδα» για τα συνδικαλιστικά δικαιώματα, τη συλλογική οργάνωση και δράση σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς.

Γ. ΖΑΧ.