Σκάστε επιτέλους!

«Δείξτε σεβασμό στα θύματα». Με αυτήν την έκκληση, απόλυτα σεβαστή κατά τα άλλα, η κυβέρνηση εξασφάλισε τη… σιγή ασυρμάτου που έχει (αυτο)επιβληθεί σε αντιπολίτευση και ΜΜΕ σχετικά με την τραγωδία στην Ανατολική Αττική, με τα δεκάδες θύματα.
Και έπειτα, συνεργάτες υπουργών έριξαν το βάρος της ευθύνης στην κάλυψη της καταστροφής από ένα κανάλι. Όταν η συγκεκριμένη τακτική δεν φάνηκε να καταλαγιάζει την οργή όσων συναισθάνονταν το μέγεθος της καταστροφής, προσπάθησαν να τους βγάλουν υπερβολικούς. Ούτε υπερβολικοί όμως ήταν.
Τότε; Τότε ο πρωθυπουργός, αναγκάστηκε να αφήσει μια ανούσια φιέστα στη Βοσνία και να επιστρέψει άρον – άρον στην Ελλάδα σπεύδοντας (μαζί με το μισό υπουργικό συμβούλιο) στο Κέντρο Επιχειρήσεων της Πυροσβεστικής για να ενημερωθεί -παρουσία, φυσικά, καμερών- για την εξέλιξη των επιχειρήσεων. Το είχε πει και από τη Βοσνία, το υπαινίχθηκε και με όλες του τις ερωτήσεις στους αρμόδιους, ότι επρόκειτο για εμπρησμό.
Και ποιος να το περίμενε ε; Με ανέμους 10 μποφόρ, μέσα στο κατακαλόκαιρο, ποιος περιμένει εμπρησμό στην Ελλάδα και γιατί να προετοιμαστεί για κάτι τέτοιο; Έπειτα «ξεπατίκωσε» οποιαδήποτε «ασύμμετρη» αστειότητα είχε σκεφτεί η κυβέρνηση Καραμανλή για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα των πυρκαγιών και των θυμάτων τους, το 2007. Ούτε μ’ αυτό έπεισε.
Και έπειτα; Έπειτα, το κυβερνητικό επιτελείο και ο «στρατός» των διαδικτυακών τρολ της κυβέρνησης, αφού επιστράτευσε για λίγο και παλι τη δημιουργία εχθρών στα ΜΜΕ χωρίς να βρει ανταπόκριση , βρήκε -αυτό που πίστευε για- λύση! Θα κατηγορήσουμε τα θύματα. Τα σπίτια στο Μάτι ήταν αυθαίρετα, οι δρόμοι μικροί, μάντρες παντού, άρα οποιοδήποτε σχέδιο εκκένωσης, μάταιο. Οι ίδιοι φταίνε που κάηκαν.
Το είπε ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Νίκος Τόσκας «Το Μάτι ήταν ένα μεγάλο αυθαίρετο». Οι πιο χυδαίες γραφίδες έπαιξαν με το «Τα ‘θελαν και τα ‘παθαν». Οι λιγότερο με το παγκάλιας έμπνευσης «Όλοι φταίμε». Ο υπουργός Άμυνας από την άλλη, που δεν καταλαβαίνει πολλά από ραφιναρισμένη διαχείριση πολιτικού κόστους, πήγε στις πληγείσες περιοχές και κουνούσε θρασύτατα το δάχτυλο στους πυρόπληκτους. Έπειτα στις δηλώσεις του στο BBC, κατηγόρησε ευθέως τα θύματα.
Τι κι αν η κυβέρνηση έχει πάρει ΕΝΦΙΑ γι αυτά που σήμερα ονομάζει «αυθαίρετα»; Τι κι αν στις 9 Ιουνίου 2017 ο Τύπος προαναγγέλλει «νομιμοποίηση αυθαιρέτων με έκπτωση και πολλές δόσεις»;
Και ύστερα; Ύστερα η κυβέρνηση αποφάσισε να προχωρήσει σε μια συνέντευξη Τύπου, που κανείς δεν κατάλαβε τι ακριβώς ήθελε να πετύχει. Μάλλον να κάνει τη συγκεκριμένη μικροπολιτική διαχείριση κόστους, ακόμα πιο μικροπολιτική και με περισσότερο κόστος. Τόσκας, Τζανακόπουλος και οι αρχηγοί της Πυροσβεστικής και της Αστυνομίας, σκιαμάχησαν για το αν ήταν ή όχι εμπρησμός (μα ποιος διαφωνεί και τη δουλειά έχει αυτό με τη διαχείριση της κρίσης;) και αποφάνθηκαν ότι όλα έγιναν καλώς.
Ποιος θα ήταν ο αριθμός των νεκρών αν δεν είχαν πάει όλα καλά; Γιατί ο Νίκος Τόσκας υπέβαλλε την παραίτησή του στον πρωθυπουργό που δεν την δέχτηκε, αφού κατά δήλωσή του δεν βρήκε κάποιο λάθος στη διαχείριση; Τι εννοούσε ο γενικός γραμματέας Πολιτικής Προστασίας όταν έλεγε τέσσερις μέρες πριν τις πυρκαγιές ότι «ο μηχανισμός βρίσκεται πολύ υψηλό επίπεδο»;
Το να περιμένει κανείς παραιτήσεις, από εκείνους που προτιμούν τη σκύλευση νεκρών από το να αφήσουν τις καρέκλες τους, παραδεχόμενοι την ήττα -ακόμα κι αν δεχτούμε ότι έκαναν ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν- είναι σα να προσδοκά από την εκκλησία να καθαιρέσει τον Μητροπολίτη Καλαβρύτων επειδή μαζεύτηκαν διαδικτυακά κάμποσες υπογραφές.
Κανείς δεν περιμένει να συμβεί, αλλά τουλάχιστον όπως ένας εκπρόσωπος του κατώτερου κλήρου, χωρίς καμία εκτελεστική εξουσία, απάντησε στον χυδαίο Μητροπολίτη, κάποιος πρέπει να το κάνει και προς τους κυβερνητικούς αξιωματούχους. Πως το είπε ο πάτηρ Νεόφυτος;

Σκάστε, επιτέλους.