0
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Βελγίου ανακοίνωσε πως στο συνέδριο που
πραγματοποιήθηκε στις 30 Ιούνη στις Βρυξέλλες, αποφάσισε με πλειοψηφία
83% να εγκαταλείψει το οπορτουνιστικό μόρφωμα του ΚΕΑ (Κόμμα Ευρωπαϊκής
Αριστεράς) Αν και ιδρυτικό μέλος του σχηματισμού το 2004, το ΚΚΒ είναι
το τρίτο κόμμα την τελευταία δεκαετία περίπου που αποχωρεί από αυτόν,
μετά το Κόμμα Εργατών Ουγγαρίας (2009) και το Γερμανικό Κομμουνιστικό
Κόμμα (2016), που από το 2005 είχε θέση παρατηρητή στο κόμμα.
Στην ανακοίνωση όπου εξηγεί τους λόγους αυτής της απόφασης, το ΚΚ Βελγίου, που στο τελευταίο συνέδριο υιοθέτησε και πάλι αυτή την ονομασία, αφήνοντας εκείνη του ΚΚ Βαλωνίας – Βρυξελλών, καθώς αποφάσισε να δραστηριοποιηθεί και στη Φλάνδρα, αναφέρει μεταξύ άλλων την “καταστατική εχθρότητα του ΚΕΑ σε σχέση με τον υπαρκτό σοσιαλισμό, την ώρα που η κατάρρευση του τελευταίου αποτελεί τη βάση της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης και την καταστροφή ενός συσχετισμού δυνάμεων ευνοϊκού για τους εργάτες σε όλο τον κόσμο”, αλλά και “την απαράδεκτη στάση του ΚΕΑ σε σχέση με το ΝΑΤΟ που αντίκειται στην απαίτησή μας για έξοδο από το ΝΑΤΟ και πριν τη διάλυσή του”. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στη στάση του Σύριζα και του ηγέτη του Αλέξη Τσίπρα στη διάρκεια της ελληνικής κρίσης, που “συνέβαλε στη δυσφήμηση της ριζοσπαστικής αριστεράς, πλην των ΚΚ μη μελών του ΚΕΑ”. Παραθέτει επίσης περιστατικά ενδεικτικά της μετατροπής του ΚΕΑ σε “ελιτίστική και τεχνοκρατική λέσχη συζητήσεων”, όπως και την αγνόηση της δράσης του κόμματός τους σε μια σειρά ζητήματα, όπως την καταγγελία της του ακροδεξιού Ευρωμεϊντάν στην Ουκρανία.
Ως σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι αναφέρεται η πρόσφατη επίσκεψη του επικεφαλής της ΚΟ της Die Linke, εξέχον μέλος της οποίας έχει και την προεδρία του ΚΕΑ (Γκρέγκρο Γκίζι), στους παράνομους εποικισμούς του Ισραήλ για δενδροφύτευση με σιωνιστική οργάνωση. Αφήνει μάλιστα αιχμές πως η απόφαση για προσχώρηση στο ΚΕΑ είχε γίνει από μια μειοψηφία των μελών χωρίς να υπάρξει συνεδριακή απόφαση ή διάλογος μέσα στο κόμμα. Κλείνοντας, το ΚΚ Βέλγιο θεωρεί πως “το ΚΕΑ είναι για την πολιτική ό,τι είναι η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Συνδικάτων για το συνδικαλισμό, δηλαδή οργάνωση δημιουργημένη και υποταγμένη στην ΕΕ, που από την ίδρυσή της παραμένει μια καπιταλιστική οργάνωση που δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί εκ των έσω. Η “κοινωνική ευρώπη” που θα ήταν δήθεν το αποτέλεσμα προοδευτικών μεταρρυθμίσεων, είναι μια αυταπάτη για τους εργαζόμενους.
Με πληφορορίες από lariscossa.com
Στην ανακοίνωση όπου εξηγεί τους λόγους αυτής της απόφασης, το ΚΚ Βελγίου, που στο τελευταίο συνέδριο υιοθέτησε και πάλι αυτή την ονομασία, αφήνοντας εκείνη του ΚΚ Βαλωνίας – Βρυξελλών, καθώς αποφάσισε να δραστηριοποιηθεί και στη Φλάνδρα, αναφέρει μεταξύ άλλων την “καταστατική εχθρότητα του ΚΕΑ σε σχέση με τον υπαρκτό σοσιαλισμό, την ώρα που η κατάρρευση του τελευταίου αποτελεί τη βάση της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης και την καταστροφή ενός συσχετισμού δυνάμεων ευνοϊκού για τους εργάτες σε όλο τον κόσμο”, αλλά και “την απαράδεκτη στάση του ΚΕΑ σε σχέση με το ΝΑΤΟ που αντίκειται στην απαίτησή μας για έξοδο από το ΝΑΤΟ και πριν τη διάλυσή του”. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στη στάση του Σύριζα και του ηγέτη του Αλέξη Τσίπρα στη διάρκεια της ελληνικής κρίσης, που “συνέβαλε στη δυσφήμηση της ριζοσπαστικής αριστεράς, πλην των ΚΚ μη μελών του ΚΕΑ”. Παραθέτει επίσης περιστατικά ενδεικτικά της μετατροπής του ΚΕΑ σε “ελιτίστική και τεχνοκρατική λέσχη συζητήσεων”, όπως και την αγνόηση της δράσης του κόμματός τους σε μια σειρά ζητήματα, όπως την καταγγελία της του ακροδεξιού Ευρωμεϊντάν στην Ουκρανία.
Ως σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι αναφέρεται η πρόσφατη επίσκεψη του επικεφαλής της ΚΟ της Die Linke, εξέχον μέλος της οποίας έχει και την προεδρία του ΚΕΑ (Γκρέγκρο Γκίζι), στους παράνομους εποικισμούς του Ισραήλ για δενδροφύτευση με σιωνιστική οργάνωση. Αφήνει μάλιστα αιχμές πως η απόφαση για προσχώρηση στο ΚΕΑ είχε γίνει από μια μειοψηφία των μελών χωρίς να υπάρξει συνεδριακή απόφαση ή διάλογος μέσα στο κόμμα. Κλείνοντας, το ΚΚ Βέλγιο θεωρεί πως “το ΚΕΑ είναι για την πολιτική ό,τι είναι η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Συνδικάτων για το συνδικαλισμό, δηλαδή οργάνωση δημιουργημένη και υποταγμένη στην ΕΕ, που από την ίδρυσή της παραμένει μια καπιταλιστική οργάνωση που δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί εκ των έσω. Η “κοινωνική ευρώπη” που θα ήταν δήθεν το αποτέλεσμα προοδευτικών μεταρρυθμίσεων, είναι μια αυταπάτη για τους εργαζόμενους.
Με πληφορορίες από lariscossa.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου