Σε πλαίσιο αμερικανοΝΑΤΟικό

Πολλή συζήτηση γίνεται γύρω από την παραίτηση του Ν. Κοτζιά από το υπουργείο Εξωτερικών. Μια συζήτηση που εστιάζει σε σενάρια διαφόρων προσωπικών «επιδιώξεων», που αναζητά τα «κίνητρα» απλά σε κόντρες προσώπων (Καμμένου - Κοτζιά), σε δεσμεύσεις του Τσίπρα κ.λπ. Βεβαίως, χωρίς να αγνοούνται όλα τα παραπάνω, η ουσία που πρέπει να δει ο λαός από την εξέλιξη αυτή βρίσκεται αλλού.
Το γεγονός της παραίτησης Κοτζιά, εκτός του ότι εκφράζει την επιλογή από πλευράς Μαξίμου της συνέχισης της κυβερνητικής συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ με ΑΝΕΛ, πρέπει να ιδωθεί μέσα στο δοσμένο αμερικανοΝΑΤΟικό πλαίσιο της πολιτικής της κυβέρνησης. Οι πιθανές επιμέρους αντιθέσεις ή επιδιώξεις κινούνται γύρω από το ίδιο ζητούμενο, το πώς δηλαδή η κυβέρνηση θα στηρίξει καλύτερα τα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια στην περιοχή.
Αλλωστε, η δήλωση του Αλ. Τσίπρα, με την οποία ανακοίνωσε ότι αναλαμβάνει ο ίδιος το υπουργείο Εξωτερικών, ήταν ξεκάθαρη και αναδείκνυε την προσήλωση σύσσωμης της κυβέρνησης στην προώθηση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στην περιοχή, εστιάζοντας στη συμφωνία των Πρεσπών.
Είναι σίγουρο ότι στο παρασκήνιο της παραίτησης υπάρχουν πολλά ζητήματα, που δεν έχουν ακόμα δει το φως της δημοσιότητας, παρόλο που ορισμένα ακούγονται και διαρρέονται από εδώ και από εκεί.
Πάντως, δεν μπορεί να διαφύγει της προσοχής ότι η κόντρα Κοτζιά - Καμμένου και η παραίτηση του πρώτου ήρθαν μετά το ταξίδι Καμμένου στις ΗΠΑ, ο οποίος επισκέφθηκε μεταξύ άλλων και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, συνοδεία του Τζ. Πάιατ, δίνοντας βαρβάτα διαπιστευτήρια, «ανοίγοντας» θέμα εγκατάστασης νέων και επέκτασης παλιών αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων. Ενώ επίσης «κατέθεσε» και «εναλλακτικά σενάρια» για να υπηρετηθεί η στρατηγική της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» στα Βαλκάνια, σε περίπτωση που δεν ευοδωθεί η συμφωνία των Πρεσπών που έχει την υπογραφή του Κοτζιά.
Οι παραπάνω πλευρές επιβεβαιώνουν τη θέση που πήρε το ΚΚΕ, όταν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δήλωναν «έκπληκτοι» από την τοποθέτηση του Καμμένου στις ΗΠΑ. Αλλωστε, ο ίδιος ο Καμμένος υπενθύμισε ότι τα όσα είπε δεν είναι έξω από τις συμφωνίες Ελλάδας - ΗΠΑ και σημείωσε πως χρήση στρατιωτικών υποδομών της Ελλάδας από ΝΑΤΟικές ένοπλες δυνάμεις γίνεται ήδη.
Επομένως, οι απορίες πώς είναι δυνατόν να μένει ο υπουργός που αμφισβητεί τη συμφωνία των Πρεσπών και να φεύγει αυτός που ήταν πρωτεργάτης της, ενώ ο πρωθυπουργός δηλώνει την προσήλωσή του σε αυτήν, αν και είναι εύλογες, θα πρέπει να απαντηθούν μέσα σε αυτό το πλαίσιο. Οτι δηλαδή το μπλέξιμο της χώρας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια στην περιοχή είναι μεγάλο και πολυεπίπεδο και δεν κινείται μόνο σε μια κατεύθυνση, αλλά σίγουρα περιλαμβάνει διάφορες «εναλλακτικές» στην υλοποίησή του.
Σε αυτήν την ουσία πρέπει να εστιάσει ο λαός και να δει τους κινδύνους που φέρνουν από πίσω τους αυτές οι εξελίξεις. Να απορρίψει τον εφησυχασμό που καλλιεργεί η κυβέρνηση, ότι έτσι προωθεί τη σταθερότητα και την ειρήνη, την ασφάλεια στην περιοχή, τη στιγμή που η χώρα γίνεται ορμητήριο και συνάμα μαγνήτης επιθέσεων. Να πάψει να είναι θεατής των σχεδιασμών που εξυφαίνονται και τον καθιστούν υποψήφιο θύμα σε περίπτωση πολεμικής εμπλοκής και αμφισβήτησης των κυριαρχικών του δικαιωμάτων.
Απάντηση σε αυτές τις εξελίξεις, που σηματοδοτούν την κλιμάκωση της εμπλοκής της Ελλάδας στους θανάσιμους σχεδιασμούς, θα είναι η διήμερη πολύμορφη δράση που οργανώνει το ΚΚΕ σε όλη τη χώρα, στις 22 και 23 Οκτώβρη, όπου υπάρχουν παλιές και σχεδιάζονται νέες βάσεις του θανάτου.