Ηλίας Γιαννιώτης
Είναι 9.30, πρωινό ξημέρωμα βροχερό... 17 Νοέμβρη.
Ο Σάκης έχει σηκωθεί από τις 08.00 να πιει καφέ και να φάει το ζεστό τοστ της μάνας του. Οι δρόμοι στη Φιλοθέη και στο Χαλάνδρι υποτονικοί, μουσκεμένοι και παντού σέρνεται μια βαρεμάρα. Το ραντεβού με τα φιλαράκια είναι κλεισμένο στις 12.00, Σπύρου Τρικούπη και Αλεξάνδρας.
Η συνάντηση ξεκινάει σε ένα ροκ καφέ, με κουβέντα για τα βραδινά δρώμενα.
Οι γκομενίτσες στην παρέα με smartphone, στρατιωτικό παντελόνι και κολλητό μπλουζάκι με τον Τσε στη πλάτη, ρουφάνε τον φρέντο και ετοιμάζονται για την βραδινή επανάσταση με τον πετροπόλεμο, τους μπάτσους και τα σπρέι στους τοίχους.
Στο βάθος έξω στο δρόμο ακούγεται το Άξιον Εστί από το Πολυτεχνείο και λίγο αργότερα το Πρώτη Μαΐου του Παπακωνσταντίνου.
Μελωδίες άγνωστες για τους επαναστάτες μας.
Την κουβέντα διακόπτει το τηλεφώνημα μιας μάνας, που λέει στο Γιώργο ότι έχει αφήσει σουφλέ στο ψυγείο από χθες.
Να το ζεστάνει και να φάει, γιατί πάει με τον μπαμπά Αράχοβα. Ο Γιωργάκης τσαντισμένος κλείνει το τηλέφωνο στα μούτρα της μάνας του και το ρίχνει μέσα στο σάκο με το σφυρί, τα 3 άδεια μπουκάλια μπύρας και την μάσκα.
Η ώρα πήγε 1530, η πορεία είναι έτοιμη. Σωματεία, οργανώσεις, πολιτικές ομάδες, φοιτητές, μαθητές με Ελληνικές σημαίες και τα ξεχασμένα, αλλά όσο ποτέ, επίκαιρα συνθήματα του Πολυτεχνείου, ξεκινάνε σε οργανωμένα μπλοκ, με χαμόγελο και αγωνιστικό πνεύμα την πορεία προς την Αμερικάνικη Πρεσβεία. Η Πατησίων γεμάτη από άκρη σε άκρη.
Η παρέα ξεκινάει να κατηφορίζει την Αλεξάνδρας και στο διάβα τους δυο Κινέζοι τουρίστες, σε σπαστά Αγγλικά τους ρωτάνε, τι τρέχει.
Απαντούν γελώντας, κάτι για revolution και χέσε ψηλά και αγνάντευε και φεύγουν ανοίγοντας το βήμα, να προλάβουν τα τελευταία μπλοκ της πορείας.
Αυτά με τους μαλλιάδες, τα κράνη, τα καδρόνια, τις μπλούζες των νεκροκεφαλών και τους αστυνομικούς ασυρμάτους στην κωλότσεπη. Τα μπλοκ των αθλοπαιδιών της Επανάστασης.
Τα τελευταία μπλοκ της πορείας, τα τελευταία μπλοκ μιας μαλακισμένης γενιάς των pc και των smartphone που γαλουχήθηκαν θεωρώντας την Επανάσταση και την αντίδραση στο κατεστημένο, να είναι η αγορά ενός tshirt με τον Τσε από το Μοναστηράκι και ενός κάδου σκουπιδιών που καίγεται. Μιας γενιάς αποτυχημένων και ανιστόρητων δίποδων (όπως ακριβώς θέλει το σύστημα) που ακολουθούν πιστά τη μόδα και νομίζουν ότι είναι άγρια νιάτα. Σπάζοντας και κλωτσώντας ότι βρουν.
Η Ιστορία ενός λαού και ενός Πολυτεχνείου που πρέπει να μείνει στην μνήμη του λάου σαν η βραδιά των αλητών (όπως ακριβώς θέλει το σύστημα).
Γιατί πρέπει οι νέες γενιές να μάθουν ότι όπου αγώνας και πάλη αυτό σημαίνει σπασμένα γυαλιά και δακρυγόνα. Άρα μακριά από τους αγώνες αυτούς... αυτοί οι αγώνες είναι των αλητών που σπάνε τις περιουσίες του κοσμάκη (όπως ακριβώς θέλει το σύστημα).
Αγαπητό γαμημένο σύστημα και ''Αγαπητά'' τελευταία μπλοκ: Επειδή τα παιδιά του Πολυτεχνείου έβγαιναν με ξεκάθαρο πρόσωπο, επώνυμα, άοπλα, χωρίς μάσκες και κράνη επάνω στα μάρμαρα και φώναζαν για Ψωμί Παιδεία Ελευθερία, απέναντι σε οπλισμένα οπλοπολυβόλα και ελεύθερους σκοπευτές που θέριζαν και έμπαιναν χαμογελώντας στα Τζιπ του ΕΑΤ ΕΣΑ, για μια ''ονειρική'' βραδιά στα υπόγεια της Μπουμπουλίνας για να κάνουν ''συζητήσεις'' με τον Ντερτιλή και τους συνεργάτες του... αυτό δεν σημαίνει ότι είστε άξιοι συνεχιστές εκείνου του αγώνα.
Ναι για εσάς μιλάω σκληρά ροκ νιάτα μου, ''αγαπητά'' τελευταία μπλοκ, που σας λούζει κρύος ιδρώτας όταν σας ζητήσει δίπλωμα και άδεια η Τροχαία και παίρνετε τηλέφωνο τον μπαμπά.
Είστε μειοψηφία, άξιοι δούλοι του Μνημονίου και του συστήματος (κάποιοι εκούσια κάποιοι ακούσια λόγω αμορφωσιάς και μαλακίας - όπως ακριβώς θέλει το σύστημα).
Είστε τα παιδιά ίσως εκείνης της μικρής μερίδας της γενιάς του Πολυτεχνείου που πουλήθηκε ακριβά για μια θέση στη Βουλή και στις Βρυξέλλες.
Πολλοί από εσάς αναζητάτε και στην Google, πληροφορίες για το αν είχε ή όχι, νεκρούς το Πολυτεχνείο (όπως ακριβώς θέλει το σύστημα).
Επαναστατικές πορδές του Μπαμπά που είναι στην Αράχοβα για Σαβ/κο με την κατίνα μάνα σας (το μπλουζάκι με τον Τσε είναι στο πλυντήριο ακόμα).
''Αγαπητά'' τελευταία μπλοκ της πορείας του Πολυτεχνείου: Πάρτε τα μπλουζάκια σας με τον Τσε, τις μολότοφ και τα Tablet σας, με τις σέλφυ στο fb. τα σερβιετάκια και το cheeseburger και άντε κάντε στην πάντα (αλλιώς ήθελα να το πω..).
Έχει Goodys στην Κηφισιά ανακαινισμένα.
Πηγαίνετε να ανοίξετε κανένα βιβλίο να ξεστραβωθείτε και αν το κάνετε, μετά ζητήστε και συμβουλές από Λουντέμη, Σεφέρη, Βάρναλη, Θεοδωράκη, Μαρκόπουλο, Ξυλούρη, Παπακωνσταντίνου.
Είναι καλοί αυτοί για αρχή. Γαμώ τα παιδιά είναι όλοι τους. Καλύτεροι από την Google.
Υπάρχουν ολόκληρες γενιές πριν και μετά από εσάς, έτοιμες να δώσουμε τον αγώνα μας για τα δικά μας Πολυτεχνεία (με τα ίδια επίκαιρα και πάλι προτάγματα) ... ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ
Θέλει ψυχή, γνώση και καρδιά να ακούς 1η Μαίου απο τον Βασίλη και να δακρύζεις,... ''αγαπητό'' τελευταίο μπλοκ.
Θα με ρωτήσεις ποίος είναι ο Βασίλης... Εντάξει άστο.
Όταν το καταφέρεις... τότε έλα να μιλήσουμε για ανατροπή αγώνα και τα δικά μας Πολυτεχνεία.
Μέχρι τότε στην πάντα... νεαρούλη!! (εκεί που σε θέλει το σύστημα του μπαμπά και της μαμάς).
Και πρόσεχε νεαρούλη... κάτι τέτοια άγρια νιάτα σας λατρεύει η Χρυσή Αυγή... ξέρεις εσύ... αυτούς που είχαν παππού τον Ντερτιλή?
(όπως ακριβώς θέλει το σύστημα).
Με αγανάκτηση και χωρίς άλλη υπομονή Ηλίας
Ηλίας Γιαννιώτης: Σχετικά με τον συντάκτη
Είναι 9.30, πρωινό ξημέρωμα βροχερό... 17 Νοέμβρη.
Ο Σάκης έχει σηκωθεί από τις 08.00 να πιει καφέ και να φάει το ζεστό τοστ της μάνας του. Οι δρόμοι στη Φιλοθέη και στο Χαλάνδρι υποτονικοί, μουσκεμένοι και παντού σέρνεται μια βαρεμάρα. Το ραντεβού με τα φιλαράκια είναι κλεισμένο στις 12.00, Σπύρου Τρικούπη και Αλεξάνδρας.
Η συνάντηση ξεκινάει σε ένα ροκ καφέ, με κουβέντα για τα βραδινά δρώμενα.
Οι γκομενίτσες στην παρέα με smartphone, στρατιωτικό παντελόνι και κολλητό μπλουζάκι με τον Τσε στη πλάτη, ρουφάνε τον φρέντο και ετοιμάζονται για την βραδινή επανάσταση με τον πετροπόλεμο, τους μπάτσους και τα σπρέι στους τοίχους.
Στο βάθος έξω στο δρόμο ακούγεται το Άξιον Εστί από το Πολυτεχνείο και λίγο αργότερα το Πρώτη Μαΐου του Παπακωνσταντίνου.
Μελωδίες άγνωστες για τους επαναστάτες μας.
Την κουβέντα διακόπτει το τηλεφώνημα μιας μάνας, που λέει στο Γιώργο ότι έχει αφήσει σουφλέ στο ψυγείο από χθες.
Να το ζεστάνει και να φάει, γιατί πάει με τον μπαμπά Αράχοβα. Ο Γιωργάκης τσαντισμένος κλείνει το τηλέφωνο στα μούτρα της μάνας του και το ρίχνει μέσα στο σάκο με το σφυρί, τα 3 άδεια μπουκάλια μπύρας και την μάσκα.
Η ώρα πήγε 1530, η πορεία είναι έτοιμη. Σωματεία, οργανώσεις, πολιτικές ομάδες, φοιτητές, μαθητές με Ελληνικές σημαίες και τα ξεχασμένα, αλλά όσο ποτέ, επίκαιρα συνθήματα του Πολυτεχνείου, ξεκινάνε σε οργανωμένα μπλοκ, με χαμόγελο και αγωνιστικό πνεύμα την πορεία προς την Αμερικάνικη Πρεσβεία. Η Πατησίων γεμάτη από άκρη σε άκρη.
Η παρέα ξεκινάει να κατηφορίζει την Αλεξάνδρας και στο διάβα τους δυο Κινέζοι τουρίστες, σε σπαστά Αγγλικά τους ρωτάνε, τι τρέχει.
Απαντούν γελώντας, κάτι για revolution και χέσε ψηλά και αγνάντευε και φεύγουν ανοίγοντας το βήμα, να προλάβουν τα τελευταία μπλοκ της πορείας.
Αυτά με τους μαλλιάδες, τα κράνη, τα καδρόνια, τις μπλούζες των νεκροκεφαλών και τους αστυνομικούς ασυρμάτους στην κωλότσεπη. Τα μπλοκ των αθλοπαιδιών της Επανάστασης.
Τα τελευταία μπλοκ της πορείας, τα τελευταία μπλοκ μιας μαλακισμένης γενιάς των pc και των smartphone που γαλουχήθηκαν θεωρώντας την Επανάσταση και την αντίδραση στο κατεστημένο, να είναι η αγορά ενός tshirt με τον Τσε από το Μοναστηράκι και ενός κάδου σκουπιδιών που καίγεται. Μιας γενιάς αποτυχημένων και ανιστόρητων δίποδων (όπως ακριβώς θέλει το σύστημα) που ακολουθούν πιστά τη μόδα και νομίζουν ότι είναι άγρια νιάτα. Σπάζοντας και κλωτσώντας ότι βρουν.
Η Ιστορία ενός λαού και ενός Πολυτεχνείου που πρέπει να μείνει στην μνήμη του λάου σαν η βραδιά των αλητών (όπως ακριβώς θέλει το σύστημα).
Γιατί πρέπει οι νέες γενιές να μάθουν ότι όπου αγώνας και πάλη αυτό σημαίνει σπασμένα γυαλιά και δακρυγόνα. Άρα μακριά από τους αγώνες αυτούς... αυτοί οι αγώνες είναι των αλητών που σπάνε τις περιουσίες του κοσμάκη (όπως ακριβώς θέλει το σύστημα).
Αγαπητό γαμημένο σύστημα και ''Αγαπητά'' τελευταία μπλοκ: Επειδή τα παιδιά του Πολυτεχνείου έβγαιναν με ξεκάθαρο πρόσωπο, επώνυμα, άοπλα, χωρίς μάσκες και κράνη επάνω στα μάρμαρα και φώναζαν για Ψωμί Παιδεία Ελευθερία, απέναντι σε οπλισμένα οπλοπολυβόλα και ελεύθερους σκοπευτές που θέριζαν και έμπαιναν χαμογελώντας στα Τζιπ του ΕΑΤ ΕΣΑ, για μια ''ονειρική'' βραδιά στα υπόγεια της Μπουμπουλίνας για να κάνουν ''συζητήσεις'' με τον Ντερτιλή και τους συνεργάτες του... αυτό δεν σημαίνει ότι είστε άξιοι συνεχιστές εκείνου του αγώνα.
Ναι για εσάς μιλάω σκληρά ροκ νιάτα μου, ''αγαπητά'' τελευταία μπλοκ, που σας λούζει κρύος ιδρώτας όταν σας ζητήσει δίπλωμα και άδεια η Τροχαία και παίρνετε τηλέφωνο τον μπαμπά.
Είστε μειοψηφία, άξιοι δούλοι του Μνημονίου και του συστήματος (κάποιοι εκούσια κάποιοι ακούσια λόγω αμορφωσιάς και μαλακίας - όπως ακριβώς θέλει το σύστημα).
Είστε τα παιδιά ίσως εκείνης της μικρής μερίδας της γενιάς του Πολυτεχνείου που πουλήθηκε ακριβά για μια θέση στη Βουλή και στις Βρυξέλλες.
Πολλοί από εσάς αναζητάτε και στην Google, πληροφορίες για το αν είχε ή όχι, νεκρούς το Πολυτεχνείο (όπως ακριβώς θέλει το σύστημα).
Επαναστατικές πορδές του Μπαμπά που είναι στην Αράχοβα για Σαβ/κο με την κατίνα μάνα σας (το μπλουζάκι με τον Τσε είναι στο πλυντήριο ακόμα).
''Αγαπητά'' τελευταία μπλοκ της πορείας του Πολυτεχνείου: Πάρτε τα μπλουζάκια σας με τον Τσε, τις μολότοφ και τα Tablet σας, με τις σέλφυ στο fb. τα σερβιετάκια και το cheeseburger και άντε κάντε στην πάντα (αλλιώς ήθελα να το πω..).
Έχει Goodys στην Κηφισιά ανακαινισμένα.
Πηγαίνετε να ανοίξετε κανένα βιβλίο να ξεστραβωθείτε και αν το κάνετε, μετά ζητήστε και συμβουλές από Λουντέμη, Σεφέρη, Βάρναλη, Θεοδωράκη, Μαρκόπουλο, Ξυλούρη, Παπακωνσταντίνου.
Είναι καλοί αυτοί για αρχή. Γαμώ τα παιδιά είναι όλοι τους. Καλύτεροι από την Google.
Υπάρχουν ολόκληρες γενιές πριν και μετά από εσάς, έτοιμες να δώσουμε τον αγώνα μας για τα δικά μας Πολυτεχνεία (με τα ίδια επίκαιρα και πάλι προτάγματα) ... ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ
Θέλει ψυχή, γνώση και καρδιά να ακούς 1η Μαίου απο τον Βασίλη και να δακρύζεις,... ''αγαπητό'' τελευταίο μπλοκ.
Θα με ρωτήσεις ποίος είναι ο Βασίλης... Εντάξει άστο.
Όταν το καταφέρεις... τότε έλα να μιλήσουμε για ανατροπή αγώνα και τα δικά μας Πολυτεχνεία.
Μέχρι τότε στην πάντα... νεαρούλη!! (εκεί που σε θέλει το σύστημα του μπαμπά και της μαμάς).
Και πρόσεχε νεαρούλη... κάτι τέτοια άγρια νιάτα σας λατρεύει η Χρυσή Αυγή... ξέρεις εσύ... αυτούς που είχαν παππού τον Ντερτιλή?
(όπως ακριβώς θέλει το σύστημα).
Με αγανάκτηση και χωρίς άλλη υπομονή Ηλίας
Ηλίας Γιαννιώτης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου