Το όνομα Κάρλο Πεντερσάλι μπορεί να μη λέει κάτι στους περισσότερους,
όχι όμως και το ψευδώνυμο Μπαντ Σπένσερ που φέρνει παιδικές (και όχι
μόνο) αναμνήσεις από τις καλτ ταινίες μιας ακόμα πιο καλτ μορφής του
κινηματογράφου που πρωταγωνίστησε σε κυριολεκτικά δεκάδες ταινίες,
κυρίως γουέστερν, φαρσοκωμωδίες και περιπέτειες.
Γεννήθηκε στη Νάπολη στις 31 Οκτώβρη 1929 σε εύπορη οικογένεια και από μικρός έδειξε έφεση στον αθλητισμό, ιδίως στην κολύμβηση. Σπούδασε χημεία στη Ρώμη αλλά διέκοψε τις σπουδές του όταν η οικογένειά του μετακόμισε στη Βραζιλία, όπου ο ίδιος εργάστηκε στο ιταλικό προξενείο της Ρεσίφε
Επέστρεψε στην Ιταλία στα τέλη της δεκαετίας του 40′ ως μέλος της ομάδας κολύμβησης της Λάτσιο και ακολούθησε μια πετυχημένη σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, σε εθνικούς, μεσογειακούς και Ολυμπιακούς Αγώνες, κερδίζοντας δύο αργυρά προσωπικά μετάλλια στις Μεσογειακούς της Αλεξάνδρειας το 1951 και χρυσό με την εθνική ομάδα πόλο στους Μεσογειακούς της Βαρκελώνης το 1955. Μετά τους Ολυμπιακούς της Μελβούρνης έζησε τέσσερα χρόνια στη Βενεζουέλα, εργαζόμενος σε ιδιωτικές επιχειρήσεις.
Η επιβλητική του εμφάνιση τράβηξε από νωρίς το ενδιαφέρον κινηματογραφικών παραγωγών και το ντεμπούτο του έγινε το 1950 στην ταινία του Καμίλο Μαστροτσίνκου “Το φάντασμα του άντρα μου” ενώ συμμετείχε και στη μεγάλη αμερικανική παραγωγή Quo vadis (1951) στο ρόλο μέλους της πραιτωριανής φρουράς.
Μετά από μια τελευταία συμμετοχή στους Ολυμπιακούς της Ρώμης το 1960, παντρεύτηκε τη Μαρία Αμάτο, κόρη κινηματογραφικού παραγωγού. Ο Σπένσερ δεν ενδιαφερόταν τότε για κινηματογραφική καριέρα κι εργάστηκε κάποια χρόνια ως στιχουργός. Μετά το θάνατο του πεθερού του και τη λήξη του συμβολαίου του στη δισκογραφική, δέχτηκε πρόταση από το σκηνοθέτη Τζουζέπε Κολίτσι για την ταινία “Ο Θεός συγχωρεί, εγώ όχι” όπου γνώρισε το συμπρωταγωνιστή του Μάριο Τζιρότι, γνωστό ως Τέρενς Χιλ, με τον οποίο έκτοτε έγιναν συχνό κινηματογραφικό δίδυμο. Σε εκείνη την ταινία επέλεξε και το ψευδώνυμο που τον καθιέρωσε από το όνομα του ηθοποιού Σπέρνσερ Τρέισι και την μπύρα Budweisser που στην Ιταλία κυκλοφορεί ως Bud.
Η ταινία είχε μεγάλη επιτυχία και έγινε βάση για μια σειρά από spaghetti western, Πού είχαν ιδιαίτερη απήχηση στο εξωτερικό και κυρίως στη Γερμανία όπου το 1991 του απονεμήθηκε το βραβείο Jupiter του δημοφιλέστερου ηθοποιού.
Ο Σπένσερ πειραματίστηκε με διάφορα είδη, όπως το θρίλερ και το δράμα, ωστόσο τα περισσότερα εισιτήρια έκοψε με την τετραλογία του ως αστυνόμος Piedone, που βασίστηκε σε δίκη του ιδέα. Δημοφιλής έγινε με τις σειρές Big Man (1988) και Detective Extralarge(1991-93). Συμμετείχε σε ιταλικές και ισπανικές παραγωγές ενώ υπήρξε και συγγραφέας βιβλίων μαγειρικής και… φιλοσοφίας!
Συντηρητικός πολιτικά, ήταν υποψήφιος σε δημοτικές εκλογές με το κόμμα του Μπερλουσκόνι, με το οποίο “συμφωνούσε σε όλα” κατά δήλωσή του, όπως και η κόρη του στο Δήμο της Ρώμης. Νιώθοντας παραγνωρισμένος απο τους κριτικούς στη χώρα του, είχε δηλώσει πως “εδώ μιλάνε για σένα μόνο αν είσαι αδελφή ή κομμουνιστής”, ενώ σε άλλη περίσταση ισχυρίστηκε πως στην Ιταλία δε χαίρει δόσης αποδοχής όσης στο εξωτερικό, “ίσως επειδή δεν είμαι γκέι ή τρανς και έχω την ίδια γυναίκα πενήντα χρόνια”. Προσπαθώντας να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, φρόντισε να προσθέσει πως δεν έχει κάτι εναντίον των γκέι και δεν ασχολείται με το τι κάνει καθένας στο κρεβάτι του.
Έφυγε από τη ζωή μετά από πτώση στο σπίτι του στη Ρώμη σε ηλικία 86 ετών, στις 27-6-2016. Ο θάνατός του προκάλεσε παγκόσμια συγκίνηση, ιδιαίτερα στη Γερμανία, όπου ο τότε υπουργός Χάικο Μάας αποχαιρέτησε τον ηθοποιό με ανάρτηση στο τουίτερ: Σκληρή γροθιά, χρυσή καρδιά, παιδί-μάλαμα. Αναπαύσου εν ειρήνη ήρωα των παιδικών μου χρόνων.
Γεννήθηκε στη Νάπολη στις 31 Οκτώβρη 1929 σε εύπορη οικογένεια και από μικρός έδειξε έφεση στον αθλητισμό, ιδίως στην κολύμβηση. Σπούδασε χημεία στη Ρώμη αλλά διέκοψε τις σπουδές του όταν η οικογένειά του μετακόμισε στη Βραζιλία, όπου ο ίδιος εργάστηκε στο ιταλικό προξενείο της Ρεσίφε
Επέστρεψε στην Ιταλία στα τέλη της δεκαετίας του 40′ ως μέλος της ομάδας κολύμβησης της Λάτσιο και ακολούθησε μια πετυχημένη σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, σε εθνικούς, μεσογειακούς και Ολυμπιακούς Αγώνες, κερδίζοντας δύο αργυρά προσωπικά μετάλλια στις Μεσογειακούς της Αλεξάνδρειας το 1951 και χρυσό με την εθνική ομάδα πόλο στους Μεσογειακούς της Βαρκελώνης το 1955. Μετά τους Ολυμπιακούς της Μελβούρνης έζησε τέσσερα χρόνια στη Βενεζουέλα, εργαζόμενος σε ιδιωτικές επιχειρήσεις.
Η επιβλητική του εμφάνιση τράβηξε από νωρίς το ενδιαφέρον κινηματογραφικών παραγωγών και το ντεμπούτο του έγινε το 1950 στην ταινία του Καμίλο Μαστροτσίνκου “Το φάντασμα του άντρα μου” ενώ συμμετείχε και στη μεγάλη αμερικανική παραγωγή Quo vadis (1951) στο ρόλο μέλους της πραιτωριανής φρουράς.
Μετά από μια τελευταία συμμετοχή στους Ολυμπιακούς της Ρώμης το 1960, παντρεύτηκε τη Μαρία Αμάτο, κόρη κινηματογραφικού παραγωγού. Ο Σπένσερ δεν ενδιαφερόταν τότε για κινηματογραφική καριέρα κι εργάστηκε κάποια χρόνια ως στιχουργός. Μετά το θάνατο του πεθερού του και τη λήξη του συμβολαίου του στη δισκογραφική, δέχτηκε πρόταση από το σκηνοθέτη Τζουζέπε Κολίτσι για την ταινία “Ο Θεός συγχωρεί, εγώ όχι” όπου γνώρισε το συμπρωταγωνιστή του Μάριο Τζιρότι, γνωστό ως Τέρενς Χιλ, με τον οποίο έκτοτε έγιναν συχνό κινηματογραφικό δίδυμο. Σε εκείνη την ταινία επέλεξε και το ψευδώνυμο που τον καθιέρωσε από το όνομα του ηθοποιού Σπέρνσερ Τρέισι και την μπύρα Budweisser που στην Ιταλία κυκλοφορεί ως Bud.
Η ταινία είχε μεγάλη επιτυχία και έγινε βάση για μια σειρά από spaghetti western, Πού είχαν ιδιαίτερη απήχηση στο εξωτερικό και κυρίως στη Γερμανία όπου το 1991 του απονεμήθηκε το βραβείο Jupiter του δημοφιλέστερου ηθοποιού.
Ο Σπένσερ πειραματίστηκε με διάφορα είδη, όπως το θρίλερ και το δράμα, ωστόσο τα περισσότερα εισιτήρια έκοψε με την τετραλογία του ως αστυνόμος Piedone, που βασίστηκε σε δίκη του ιδέα. Δημοφιλής έγινε με τις σειρές Big Man (1988) και Detective Extralarge(1991-93). Συμμετείχε σε ιταλικές και ισπανικές παραγωγές ενώ υπήρξε και συγγραφέας βιβλίων μαγειρικής και… φιλοσοφίας!
Συντηρητικός πολιτικά, ήταν υποψήφιος σε δημοτικές εκλογές με το κόμμα του Μπερλουσκόνι, με το οποίο “συμφωνούσε σε όλα” κατά δήλωσή του, όπως και η κόρη του στο Δήμο της Ρώμης. Νιώθοντας παραγνωρισμένος απο τους κριτικούς στη χώρα του, είχε δηλώσει πως “εδώ μιλάνε για σένα μόνο αν είσαι αδελφή ή κομμουνιστής”, ενώ σε άλλη περίσταση ισχυρίστηκε πως στην Ιταλία δε χαίρει δόσης αποδοχής όσης στο εξωτερικό, “ίσως επειδή δεν είμαι γκέι ή τρανς και έχω την ίδια γυναίκα πενήντα χρόνια”. Προσπαθώντας να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, φρόντισε να προσθέσει πως δεν έχει κάτι εναντίον των γκέι και δεν ασχολείται με το τι κάνει καθένας στο κρεβάτι του.
Έφυγε από τη ζωή μετά από πτώση στο σπίτι του στη Ρώμη σε ηλικία 86 ετών, στις 27-6-2016. Ο θάνατός του προκάλεσε παγκόσμια συγκίνηση, ιδιαίτερα στη Γερμανία, όπου ο τότε υπουργός Χάικο Μάας αποχαιρέτησε τον ηθοποιό με ανάρτηση στο τουίτερ: Σκληρή γροθιά, χρυσή καρδιά, παιδί-μάλαμα. Αναπαύσου εν ειρήνη ήρωα των παιδικών μου χρόνων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου