Δεν είναι μοιραίο για το λαό οι τραγωδίες...

Eurokinissi

Πραγματική πρόκληση η κοκορομαχία ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ πάνω στα αποκαΐδια της πολιτικής τους

Με τους πληγέντες της φονικής πυρκαγιάς στο Μάτι 9 μήνες μετά την τραγωδία να μαζεύουν ακόμα τα κομμάτια τους λόγω και του εμπαιγμού που δοκιμάζουν γύρω από τις αποζημιώσεις τους, η πυροδότηση μιας ακόμα δικομματικής κοκορομαχίας με αφορμή το εισαγγελικό πόρισμα για τους υπεύθυνους της καταστροφής αποτελεί πραγματική πρόκληση.
Προφανώς, τα όσα αναφέρει το πόρισμα εξοργίζουν τόσο τους ίδιους τους πληγέντες όσο και το λαό ολόκληρο, αφού ζωντανεύουν ξανά οι εικόνες χάους που επικράτησαν το ματωμένο εκείνο απόγευμα. Ομως, μια συζήτηση γύρω από το τι «δεν λειτούργησε», όπως και η αντιπαράθεση γύρω από την «ικανότητα» ή μη συγκεκριμένων κρατικών παραγόντων, τείνει να γίνει αποπροσανατολιστική, κρύβοντας κάτω από το «χαλί» τις ουσιαστικές ευθύνες της πολιτικής που διαχρονικά ακολουθούν κυβερνήσεις, κράτος και Τοπική Διοίκηση και που αφήνει απροστάτευτες τις λαϊκές οικογένειες σε ακραία (και μη) καιρικά φαινόμενα.
Ο λαός, από την περασμένη Τετάρτη που βγήκε στη δημοσιότητα το πόρισμα, βομβαρδίζεται με σχόλια για την «ασυνεννοησία», για την «έλλειψη συντονισμού», ακούει από όλους, και αυτό είναι το πιο επικίνδυνο, ότι το νομοθετικό πλαίσιο είναι υπερπλήρες και ότι αυτό που έφταιξε ήταν η μη εφαρμογή του, ότι οι ευθύνες βαραίνουν κάποιους «κρίκους» του μηχανισμού που δεν λειτούργησαν με βάση τα προβλεπόμενα.
Βεβαίως, μια τέτοια προσέγγιση, που εστιάζει απλά σε κάποια πρόσωπα και σε κακούς χειρισμούς, δεν εξηγεί π.χ. γιατί διαχρονικά, και με «διαφορετικά πρόσωπα», ο λαός βιώνει τα ίδια αποτελέσματα: Από το σεισμό του 1999 στην Αθήνα, μέχρι τις πυρκαγιές του 2007, και από εκεί μέχρι τις πλημμύρες κάθε χρόνο στην Αττική, τις πυρκαγιές στην Πάρνηθα κ.ο.κ. Τα πρόσωπα αλλάζουν, τα σχέδια και τα «πρωτόκολλα» εμπλουτίζονται μετά από κάθε μεγάλη καταστροφή, όμως το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: Νεκροί από πυρκαγιές, από πλημμύρες και σεισμούς, μαζί με μεγάλες καταστροφές στις λαϊκές περιουσίες.

Ικανότητα στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής

Από αυτήν τη συζήτηση και την αντιπαράθεση λείπει εσκεμμένα το κύριο: Η διαχρονική εγκληματική γύμνια του κρατικού μηχανισμού, ο ανεπαρκής σχεδιασμός πολιτικής προστασίας, η ανυπαρξία έργων υποδομής που προστατεύουν τη ζωή του λαού.
Οσοι μιλούν για την «αναποτελεσματικότητα» του κράτους, προσπαθούν να κρύψουν ότι αυτή είναι πάντα «επιλεκτική». Γιατί το ίδιο κράτος και η ίδια κυβέρνηση που αφήνουν εκτεθειμένα τα λαϊκά νοικοκυριά στη μανία της φύσης, παίρνουν κάθε τόσο τα εύσημα από την ΕΕ για την προώθηση της πολιτικής που τσακίζει τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. Το κράτος που αποδείχθηκε «λίγο» για να προλάβει μια καταστροφή, είναι το ίδιο κράτος με αυτό που λειτουργεί ρολόι τις υποδομές που διατίθενται στο ΝΑΤΟ. Η κυβέρνηση που έχασε τον μπούσουλα τη βραδιά της πυρκαγιάς, είναι ίδια με την κυβέρνηση που δεν είναι καθόλου μπερδεμένη όταν κάθε τόσο ξεφουρνίζει κι από μία βάση για τις αμερικανοΝΑΤΟικές εφορμήσεις.
Ο «κρατικός μηχανισμός» που ήταν «ανύπαρκτος» στο Μάτι, είναι «υπαρκτός» στους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες, λειτουργεί σαν καλοκουρδισμένη μηχανή όταν καλείται να βγάλει απεργίες παράνομες. Τότε το κράτος, τα υπουργεία και οι διάφοροι θεσμοί, όπως η Δικαιοσύνη, «επαγρυπνούν», δεν ψάχνονται στα τηλέφωνα και τους ασυρμάτους. Αρκεί ένα «νεύμα» της εργοδοσίας για να κινητοποιηθεί ένας στρατός από ΜΑΤ και εισαγγελείς για να καταστείλουν έναν αγώνα, μια διεκδίκηση.
Η «γραφειοκρατία» και η «επικάλυψη αρμοδιοτήτων», το «ανεπαρκές θεσμικό πλαίσιο» και άλλα παρόμοια που επικαλούνται κυβερνήσεις, περιφερειακές και δημοτικές αρχές όταν ο λαός διεκδικεί αναγκαία έργα προστασίας της ζωής του, εξαφανίζονται ως διά μαγείας όταν πρόκειται να γίνει κάποιο έργο που εξυπηρετεί τους μονοπωλιακούς ομίλους. Για παράδειγμα, μπορεί η μελέτη για τη διευθέτηση του ρέματος που έπνιξε το λαό στη Μάνδρα να «ωριμάζει» και να πηγαινοέρχεται από υπηρεσία σε υπηρεσία εδώ και 15 χρόνια, με την Περιφέρεια να ρίχνει την ευθύνη στο «δασάρχη», αλλά η ανάπλαση του Φαληρικού Ορμου, δηλαδή της βιτρίνας για το τουριστικό κεφάλαιο στην Αττική, εγκρίθηκε, χρηματοδοτήθηκε και ξεκίνησε στο «άψε - σβήσε».
Το κράτος που είναι κάθε χρόνο και πιο «αποτελεσματικό» στην εξασφάλιση των ματωμένων πλεονασμάτων, αφήνοντας ρημαδιό τις όποιες υποδομές προστασίας είχαν απομείνει στη χώρα, είναι το ίδιο με αυτό που μοιράζει απλόχερα χρήμα στους επιχειρηματικούς ομίλους. Οι κυβερνήσεις που «εξορθολογίζουν» το κράτος ξεδοντιάζοντας τη δασοπυρόσβεση, αφήνοντας γυμνό από προσωπικό και μέσα το Πυροσβεστικό Σώμα, είναι οι ίδιες με αυτές που μοιράζουν φοροαπαλλαγές και «αναπτυξιακά κίνητρα» στους επιχειρηματίες, όπως με την πρόσφατη νέα μείωση της φορολογίας στα κέρδη των μετόχων.
Οι κυβερνήσεις και οι περιφερειακές αρχές που ρίχνουν το φταίξιμο για κάθε μεγάλη καταστροφή στην «αυθαίρετη δόμηση», στα λαϊκά νοικοκυριά που έβαλαν όπως όπως ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους, είναι οι ίδιες με αυτές που από τη μία χαρατσώνουν το λαό με τις «νομιμοποιήσεις» και από την άλλη ιδιωτικοποιούν δάση και αιγιαλούς, εμπορευματοποιούν τη γη και φτιάχνουν τα «χωροταξικά» καταπώς βολεύει τους σχεδιασμούς της αστικής τάξης. Σε αυτά τα «χωροταξικά», όπως και σε αυτό που εφαρμόζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο ψηφίστηκε από τη ΝΔ, φιγουράρουν οι υποδομές που θα βολέψουν τις μεγάλες μπίζνες του κεφαλαίου, όμως δεν χωρούν τα απαιτούμενα ολοκληρωμένα σχέδια αντιπλημμυρικής θωράκισης, αντισεισμικής και αντιπυρικής προστασίας.

Η λογική «κόστους - οφέλους» της ΕΕ

Τα παραπάνω είναι μερικά από όσα δεν ακούγονται στην αντιπαράθεση ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ, καθώς αποτελούν πλευρές της στρατηγικής που και οι δύο υπερασπίζονται. Δεν ακούγεται επίσης τίποτα για τις κυνικές κατευθύνσεις της ΕΕ, που καλεί τα κράτη να σχεδιάζουν υποδομές προστασίας με βάση το «ζύγι» του «κόστους - οφέλους». Δηλαδή, με βάση τη βάρβαρη διαπίστωση ότι κοστολογικά είναι «πιο ωφέλιμο» να δίνεται κάθε τόσο μια ψευτοαποζημίωση σε πληγέντες, η οποία φορτώνεται στο λαό, παρά να ξεκινήσουν γενικευμένα έργα θωράκισης των πόλεων από φυσικά φαινόμενα.
Με βάση αυτήν τη στρατηγική, που δεν αμφισβητείται από κανένα αστικό κόμμα, έργα αναγκαία και ζωτικά για λαϊκές συνοικίες, δεν είναι «επιλέξιμα χρηματοδοτήσεων», αφού δεν είναι ανταποδοτικά για τους κατασκευαστικούς ομίλους, σε αντίθεση με άλλα, που από την εκμετάλλευσή τους κερδίζουν σε βάθος χρόνου, π.χ. οι αυτοκινητόδρομοι με τα διόδια. Δεν είναι τυχαίο ότι φονικές καταστροφές όπως στο Μάτι δεν αποτελούν ελληνικό φαινόμενο. Είναι χαρακτηριστικά τα αποτελέσματα του τυφώνα «Κατρίνα» στη Ν. Ορλεάνη των ΗΠΑ, όπου σχεδόν 2.000 άνθρωποι χάθηκαν αφού το κατά τ' άλλα «αποτελεσματικό» αμερικανικό κράτος δεν πήρε υπόψη τις προειδοποιήσεις για την αντοχή των φραγμάτων. Η λογική «κόστους - οφέλους» ήταν η αιτία της φονικής πυρκαγιάς στον πύργο «Γκρένφελ» του Λονδίνου, όπου οι εργολάβοι χρησιμοποίησαν φτηνά και εύφλεκτα υλικά σε κατασκευαστικές εργασίες. Η ίδια λογική έφερε και την κατάρρευση της γέφυρας στη Γένοβα πριν από μερικούς μήνες, αφού οι συστάσεις των μηχανικών μελετών για κατεδάφισή της εκτιμήθηκαν ως ιδιαίτερα «κοστοβόρες». Ετσι, προτιμήθηκαν η εξάντληση των ορίων ζωής της και ο δρόμος του αναμφίβολου μοιράσματος μερικών αποζημιώσεων, που πιθανόν να αποδειχθεί για το κατασκευαστικό μονοπώλιο πιο ωφέλιμη επιλογή από την κατεδάφιση και την ανακατασκευή της.

Κριτήριο η απόρριψη της στρατηγικής που αφήνει αποκαΐδια

Οι πολιτικές ευθύνες των αστικών κομμάτων, των δυνάμεών τους στην Τοπική και Περιφερειακή Διοίκηση δεν μπορούν λοιπόν να κρυφτούν. Οι τραγικές διαπιστώσεις που κάνει ο λαός, μπορούν και πρέπει να λειτουργήσουν σαν ένα ακόμα ασφαλές κριτήριο μπροστά στις επερχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Με την ψήφο του να τιμωρήσει τις δημοτικές και περιφερειακές αρχές που εφαρμόζουν πιστά αυτήν τη στρατηγική. Να ενισχύσει τους υποψηφίους της «Λαϊκής Συσπείρωσης», που διεκδικούν τον συνολικό σχεδιασμό, τη χρηματοδότηση από το κράτος όλων των αναγκαίων μέτρων και έργων για την πρόληψη και αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών, για την ανακούφιση των πληγέντων με άμεσα μέτρα. Να επανεκλέξει τους κομμουνιστές δημάρχους και να βγάλει ακόμα περισσότερους ώστε να μεγαλώσει κι άλλο η πίεση για να χρηματοδοτηθούν τα αναγκαία έργα προστασίας του λαού. Στις ευρωεκλογές, με την ψήφο στο ΚΚΕ να σταλεί το μήνυμα ότι ο λαός δεν ανέχεται οι ζωτικές του ανάγκες να μπαίνουν στο ζύγι της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Να ρίξει ψήφο αμφισβήτησης αυτού του δρόμου ανάπτυξης που για να μεγαλώσει η κερδοφορία των μονοπωλίων θυσιάζονται ανθρώπινες ζωές, καταστρέφονται οι κόποι μιας ολόκληρης ζωής. Να ενισχυθεί παντού το ΚΚΕ, που είναι το μόνο κόμμα το οποίο υποστηρίζει ότι σήμερα δεν είναι μοιραίο να καιγόμαστε το καλοκαίρι και να πνιγόμαστε το χειμώνα, αφού η ανάπτυξη της τεχνολογίας και της επιστήμης επιτρέπει την πρόληψη και τον περιορισμό των επιπτώσεων από τα καιρικά φαινόμενα. Γιατί το ΚΚΕ δείχνει το δρόμο για την ανάπτυξη με βάση τις λαϊκές ανάγκες, που θα βάλει στο προσκήνιο την ολόπλευρη προστασία του λαού και όχι τα κέρδη των καπιταλιστών.