Στις 13 Μαρτίου 1925 απαγορεύεται στο Τενεσί των ΗΠΑ η διδασκαλία της θεωρίας της εξέλιξης του Δαρβίνου στα σχολεία. Ο νόμος, που πήρε το όνομα του Μπάτλερ, όριζε πως «είναι παράνομο για κάθε δάσκαλο, σε οποιοδήποτε από τα Πανεπιστήμια, κανονικά και όλα τα άλλα δημόσια σχολεία τής πολιτείας, που υποστηρίζονται εν όλω ή εν μέρει από τα δημόσια σχολικά κονδύλια, να διδάξει οποιαδήποτε θεωρία που αρνείται την ιστορία τής θείας δημιουργίας τού ανθρώπου, όπως διδάσκεται στην Βίβλο, και να διδάξει, αντίθετα, ότι ο άνθρωπος προέρχεται από μια κατώτερη τάξη ζώων». Όσοι δεν συμβιβάζονταν με τις υποδείξεις, θα πλήρωναν στο κράτος από 100 έως 500 δολάρια, ποινή ίδια με αυτήν της λαθραίας πώλησης ποτών.
Ο νεαρός δάσκαλος Τζον Σκοπς αγνοεί την απαγόρευση και συνεχίζει να διδάσκει στους μαθητές του τη θεωρία του Δαρβίνου. Η Εισαγγελία της Πολιτείας του ασκεί δίωξη και η δίκη προσδιορίζεται για τις 19 Ιουλίου 1925, γνωστή ως «Δίκη του πιθήκου».
Ιδίως ο κατήγορος στη δίκη αυτή «έδωσε ρέστα», όπως θα λέγαμε σήμερα, όταν επέπληξε τον Δαρβίνο, γιατί δεν έβαλε τον άνθρωπο να κατάγεται τουλάχιστον από …Αμερικάνους πιθήκους και όχι από πιθήκους του Παλαιού Κόσμου! Έπειτα από 8 μέρες το δικαστήριο τον βρίσκει ένοχο και του επιβάλει χρηματική ποινή.
Το 1927 το Ανώτατο Δικαστήριο της Πολιτείας του Τενεσί  δικαστήριο αθώωσε τον Σκόπς για τυπικούς λόγους, επειδή την απόφαση για την επιβολή της χρηματικής ποινής έπρεπε να πάρουν οι ένορκοι και όχι δικαστής.
Τον δικαστήριο δεν μπήκε στην ουσία της υπόθεσης και άφησε ανέπαφο τον νόμο  ο οποίος καταργήθηκε σαράντα χρόνια αργότερα με απόφαση της Βουλής του Τενεσί (16 Μαΐου 1967).