ΕΤΣΙ ΦΤΙΑΧΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΗΣ ΚΝΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΔΗΓΗΤΗ

Για πολλά χρόνια έψαχνα να βρώ αυτή την φωτογραφία με το περίπτερο του ΟΔΗΓΗΤΗ στο 12ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ.
Στο αρχείο της ΚΝΕ σημερα δεν ξέρω αν υπάρχει.
Να όμως, που το ενδιαφέρον, ενός φίλου, για την ιστορία του Φεστιβάλ, την έφερε στην επιφανεια και θέλω να μοιραστώ μαζί σας, μιας και το έργο, αλλά και το φεστιβάλ της ΚΝΕ, γεννήθηκε από το πάθος, την αγάπη, την εμπνευση για ενα κοσμο καλυτερο.
Όπως επισης και το περίπτερο αυτό ανήκει σε όλους, όσους εθελοντικα συμμετειχαν στην ΚΝΕ και το ΚΚΕ, με τις αξίες και ιδανικά που εμπεριέχουν.

Θα 'ηταν Ιουλιος εκείνης της χρονιάς. Το 1986.
Στον Οδηγητή, την εφημερίδα της ΚΝΕ, το φορτίο για να φτιάξουμε ένα εντυπωσιακο περίπτερο που θα αντανακλούσε τα 65.000 φύλα της εφημερίδας ήταν βαρύ.
Μην ξεχνάμε ότι, ο ΟΔΗΓΗΤΗΣ τότε, ήταν η μεγαλύτερη εβδομαδιία εφήμερίδα της νεολαίας, σε κυκλοφορία, εκείνη την εποχή που θα την ζηλευαν σήμερα όλα τα ΜΜΕ.

Όπως αντιλαμβάνεστε, μας απασχολούσε, η μορφή, το περιεχόμενο και σαφώς η ιδέα.

Τα σχεδια και οι ιδέες στο τεχνικό τμήμα, ( Ετσι λέγαμε, το τμημα των συντακτών που ασχολούνταν με την καλλιτεχνική επιμέλεια της εφημερίδας και όχι μόνο), έπεφταν βροχή, αλλά, ειμαστε από τη φύση μας ανατρεπτικοί και ανικανοποίητοι...

Θυμάμαι σαν τώρα, την Ανθή Γλιουλμπαμπα, τη Νότα Περιστεράκη, την Ελσα Μπενάκη, τη Σοφία Σιαφάκα, το Δημήτρη Τερζόγλου (Ντίμα), τον Τάκη Γκέκα, το φωτογράφο Δημήτρη Ψαρρό (FUTZI) και τη αφεντιά μου και απο πάνω μας ο κέρβερος της εφήμερίδας, που δεν άφηνε τίποτε, να πεφτει χάμω, που πάντα ζητούσε κατι παραπάνω απο το καλύτερο, γιατί πίστευε στις δυνατότητες μας, την Αχισυντάκτρια του ΟΔΗΓΗΤΗ, τότε, Αριαδνη Αλαβάνου, υπευθυνη απο το Γραφείου του ΚΣ τη ΚΝΕ για τον ΟΔΗΓΗΤΗ.
Ένα περίεργο γλυκό άγχος, διακατείχε το τμημα...

Οι ιδέες επεφταν, η μια πισω απο την άλλη, αλλά ο χρόνος ήταν αντίπαλος, και όπως είπα, είμαστε ανικανοποίητοι και πολλές φορές υπερβολικοί...

Ασε που υπηρχε και αγωνία γιατί δεν θα το κατασκευάζαμε εμείς και θα επρεπε ο να το αναλάβει ο Οργανισμός του Φεστιβάλ και εκει, άντε να βρεις ακρη, με τόσα περίπτερα που έπρεπε να φτιάξουν...

Διπλή αγωνία, μαζί με το φεστιβαλικό τεύχος του ΟΔΗΓΗΤΗ, που έπρεπε να κυκλοφορήσει την Τετάρτη, μια ημέρα πριν το Φεστιβάλ...

Μετα απο πολλές πήγαινε - έλα προτασεις, μου κατεβηκε η φαεινή ιδέα, να φτιάξουμε ένα ομοιωμα τυπογραφείου και μάλιστα, πεντακύλιδρο παρακαλώ, μιας και τότε ο ΟΔΗΓΗΤΗΣ πέρασε σε 4χρωμία και στην offset, οπου θα τυπώναμε με μεταξοτυπια και τις 24 σελίδες του Οδηγητη σε πανι πλάτος 2μέτρων και μήκος όσο όλες οι σελίδες του ΟΔΗΓΗΤΗ σε ανάπτυγμα.
Θα φτιάχναμε 5 πύργους με διπλά κυλινδρα και θα φαινόταν σαν τυπογραφείο εν λειτουργία!
Ζήτω η τρέλα!!!
Τεραστιο, επιβλητικό σε μεγεθος και σε κατασκευή, αλλά εμείς από κατασκευές δεν ξέραμε το πώς.
Από ιδέες ομως, να φάνε και οι κότες...

Το επιχείρημα μου για την απόφαση να εγκριθεί και να κατασκευαστεί, ήταν, ότι ο ΟΔΗΓΗΤΗΣ, ειναι ο μισός τίτλος του Φεστιβάλ και η εφημερίδα της ΚΝΕ, η ιδεολογική δηλαδη ατμομηχανή της προπαγάνδας στη νεολαία.
Άρα οφείλει, να κυριαρχεί, να είναι αισθητικά άρτιο και εντυπωσιακό, που να υποδηλώνει την δύναμη της ΚΝΕ και του ΚΚΕ και την προοπτική του...

Παρουσιαζω τα σχέδια.
στο Τεχνικό Τμήμα...
Σοκ και δέος!!!
Μόνο που δεν με πεταξαν με τις κλωτσιες απ τα γραφεία!
Καταλαβαίνετε, τώρα μεν, αλλά, συντροφικό το κλίμα..
Μια γκρίνια, μια μουρμούρα, αλλά, όσο το συζητούσαμε, όλο και βελτιωνόταν το κλίμα, μέχρι που το πονεσαμε, το αγαπήσαμε, το προτείναμε, το αποφασίσαμε, το παλέψαμε, το φτιάξαμε..
Τώρα, εδώ που τα λέμε, οι σύντροφοι είχαν δίκιο...
Τυπογραφείο στο Φεστιβάλ..
...ήταν πραγματικά τρελό για την εποχή και τα μέσα εγχείρημα, αλλά πρυτανευσε, η συνλειτουργια των τεχνών, των επιστημών, των εργατών, των κομμουνιστών!

Mε το δίκιο τους βέβαια, αγωνιούσαν οι σύντροφοι, γιατι στα χαρτιά όλα ωραία είναι, αλλα, όταν πάς στην πράξη, εκει τα πραγματα αλλάζουν.

Διαφάνηκε στο τέλος, οτι θα το συζητούσαμε, θα το δείχναμε και στην Αριάδνη και δεν ξερω που αλλού και άν είχαμε έγγκριση, θα αρχίζαμε αυτό που λέμε,
Πειραματική Τεχνη!!!!
ή το γνωστο, απόψε αυτοσχεδιάζουμε!!!!
...και πάθος ατελείωτο.

Πραγματι αφου τεκμηριώσαμε το πώς και το τι, βρήκαμε λύσεις για το πως θα γίνουν τα μεγαλα κύλιδρα, ( βαλαμε στρογγυλό φελιζόλ 80cm διαμετρο x 200cm μηκος, το πανί απο λευκό κάμποτο ρολό όπου θα τυπώνονταν τα 24 φύλα εν σειρά του ΟΔΗΓΗΤΗ και βγήκαμε στη ρούγα για την κατασκευή..

Για καλή μας τύχη δυο σύντροφοι, εκεί στην Καλλιθέα, ο Κώστας Μαντάς και ο Νίκος Δημοπουλος, είχαν μια βιοτεχνία Μεταξοτυπίας, που τους ηξερα.
Είχα δεί το εργαστηριο τους και ήταν τσακάλια στην δουλιά τους και μερακλήδες και ετσι τους σφύριξα το ζήτουμενο, διπλωματικά, σαν τον Παπαφλεσα, με το εάν και εφόσον...
Κοινη απάντηση και των δυό:
¨Ειστε ολοι σας τρελοί!!!!"

Αλλά, εκεί που το όνειρο χανόταν, άρχισαν να μου εξηγούν, το πώς και με τί θα γίνει η μεταξοτυπία, για τις διαστάσεις που θα πρέπει να έχουν τα τελάρα, για τα γραμμικα φίλμ των 70 χ100, για να χωράνε στην πρέσα χειρός, έτσι που να μπορουσαν να τυπώσουν εν σειρά και μπρος - πίσω, περίπου 80 μέτρα συνεχούς ροής εκτύπωσης μεταξοτυπίας σε ένα χώρο 70τμ.
Δεν μου επέτρεψαν να είμαι παρών στην εκτύπωση της μεταξοτυπίας, για να με προστατεψουν από τα διαλυτικά Βούρου, που θα χρησιμοποιούσαν, προκειμένου να στεγνώνει γρήγορα το πανί!
Επικίνδυνη και ηρωική, μπολσεβίκικη δουλειά!!!
Ούτε λίγο, ούτε πολύ μου είπαν όλη την διαδικασία για να το φτιάξουν!!!

Τους είπα στο χωριό μου λένε:
"Κάθε σπίτι και ένας τρελός, στο δικό μας όλοι!"
Το τολμάμε;

Δεν άργησαν και πολύ να απαντήσουν!
Ναι! υπό προυποθεσεις....

Το επόμενο έργο παιχτηκε στο Οργανισμό του Φεστιβάλ...
Περιχαρής πήγαμε με τα σχεδια και τις τεχνικές πληροφορίες μας, στο Σταμάτη το Νικολάου, από ότι θυμάμαι, μέσ' την τρέλα του, μας πασαρέλα στους ειδικούς...

Ο Κώστας Σκλιας με την Κική, και τον Στέφανο, Αρχιτέκτονες και οι τρεις, ειχαν την ευθύνη για το περίπτερο αλλά και σχεδίαζαν όλο το Φεστιβάλ...
Το κοίταξαν αμίλητοι, αλλά με ενδιαφέρον

Ο Κώστας είπε: " Αυτό δεν είναι περίπτερο, είναι instalations"!!!
Δεν καταλάβαμε τί ενοούσε.
Του λέμε, δεν ξέρουμε τι λές εσυ, εμείς αυτό το φέραμε για περίπτερο!!

Εβαλε τα γέλια,
Βλέπετε οι Αρχιτέκτονες έχουν την δική τους ορολογία, η οποία για την εποχή, ο Κώστας, και οι άλλοι ήταν πρωθημενοι και είχαν σχέση με τις εικαστικές τέχνες και τα ρεύματα της εποχης.

Ηδη ομως τους είχαμε βαλει σε μεγάλους μπελάδες, με το να κατασκευασουν εικαστικά μια πενταχρωμη τυπογραφική μονάδα.!!!

Αντε, να βρουν τα υλικά, να φτιάξουν σχέδια, να επιλεξουν.συνεργειο, να συντονίσει, εικαστικούς, γραφίστες, οικοδόμους, μπογιατζίδες, επιγραφοποιους, να βγεί το ζητούμενο και μάλιστα πρωτοποριακό και αισθητικά, άρτιο, ήταν μεγάλη υπόθεση.
Έτρεμε η ψυχή τους, αλλά, είπαμε τόλμη.
Όλα γίνονται!

Τον καθησυχάσαμε οτι τα εκτυπωτικά ειναι δικά μας και ηρέμησε

Την 'ίδια απάντηση περι τρέλας, μας έδωσε και ο Παναγιώτης Νικολούδης που φτάχναμε τα φίλμ για την εφημερίδα
Αλλα, το μοντελο των τρελων του σπιτιού, μάλλον δούλευε...
Δεν θυμάμε πόσα τεμαχια φίλμ Α/Μ γραμμικά εβγαλε, για να καλυφθούν επιφανειες της εφημερίδας η οποία ήταν στο σύνολο, μπρος - πίσω γύρω στα180 τμ για την μεταξοτυπία.
Ουτε πόσες ημερες και νύχτες έκαναν για να βγουν οι αναπαραγωγές των σελίδων του ΟΔΗΓΗΤΗ σε φίλμς για τις δύο όψεις της εφημερίδας, που θα έδιναν την αίσθηση ρόλου χαρτιού στη μορφή κυκινδρικου πιεστήριου.

Δεν θυμάμαι πόσες ημέρες και νύχτες,, τύπωναν εθελοντικά και με προσφορά τα μελάνια, ο Μαντάς και ο Δημοπουλος, για να τυπώσουν αυτο το πραγματικά εντυπωσιακο εργο που στήθηκε σε αυτό Φεστιβάλ.
Να είναι καλά αυτά τα παιδιά, γιατί χωρίς αυτούς, αυτό το έργο ήταν αδύνατο και σε καμία περίπτωση δεν θα είχε φτιαχτεί.
Είναι έργο τους και τους αξίζει ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ σε αυτούς τους ωραίους μπολσεβίκους, που πίστεψαν, δούλεψαν σκληρά, ήταν μέσα στους χρόνους, δεν βαρυγκομησαν καθολου.
Ήρθαν στο περίπτερο, ως άγνωστοι, το καμαρωσαν, περήφανοι ως κομμουνιστές, που έκαναν το καθήκον τους!

Αν για κάτι αισθάνομαι και το λέω από καρδιάς, αγαπητοί φίλοι, για την ΚΝΕ και το ΚΚΕ, ειναι ότι μας έμαθε, πως μέσα από την οργανωμένη πάλη και μεσα από την ανησυχία ως πηγή δημιουργηκότητας, να τολμούμε, ατομικά και συλλογικά, χωρίς ποτε, να κατεβάζουμε τον πηχυ των απαιτήσεων μας, ουτε στη ζωή μας, ουτε στους αγώνες μας, για ένα καλύτερο αυριο, ίσους μεταξυ ίσων.
Αυτές οι αξίες είναι η φωτιά που και σήμερα καίει, για να βρουν ζεστασιά η πραγματικοί δημιουργοί των πάντων.
Οι ταπεινοί εργάτες που μόνο χτίζουν, χτίζουν, χτίζουν, χτίζουν...

Και αυτό το έργο έχει αυτά τα χαρακτηριστικά όσων χτίζουν....

Με αυτή την ανάρτηση θέλω να τιμησω τους, ανήσυχους ωραιους συντρόφους μου στον ΟΔΗΓΗΤΗ, τους μεταξοτυπίες,τον Κώστα και το Νίκο, οι οποίοι αφιετωσαν στην πιο όμορφη περίοδο της ζωής τους, τα νιάτα τους και τόλμησαν να κάνουν πράγματα πέρα από τα όρια τους.

Ανεξάρτητα απ' τους δρόμους που πήραμε μέχρι σήμερα, στο σακίδιο μας, πάντα θα κουβαλάμε ένα κομματάκι συνεισφοράς μας, στη κοινωνία και τους αγώνες για το σοσιαλισμό και το δίκιο.

Ας βρεθούμε λοιπόν, εκεί στο 45ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ - ΟΔΗΓΗΤΗ, εκεί στο περίπτερο του Οδηγητη
Εκεί, που είναι η συνέχεια μας, άγνωστα σε εμάς, σημερσ παιδιά, έντιμα ομως και δικά μας παιδιά.

Δύο σουβλάκια, μια μπύρα, λίγο ψωμί, λίγο κρασί, ωραία μουσική και τραγούδια, αλλα με χιλιάδες όμορφα μάτια, να μας ταξιδευουν για άλλη μια φορά στο όνειρο, σε πείσμα όλων των καιρών.

Καλή ανταμωση στο 45ο Φεστιβάλ, παλιοι και νεοι σύντροφοι, να είστε όλοι γεροί και δυνατοί!

ΤΑΚΗΣ ΒΑΡΕΛΑΣ