Η
κλιμάκωση της έντασης ανάμεσα στις ΗΠΑ και το Ιράν βάζει την Ελλάδα στο
κάδρο επικίνδυνων εξελίξεων, εξαιτίας της βαθιάς εμπλοκής της χώρας
στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, της στρατηγικής συνεργασίας με το
Ισραήλ, της επιθετικότητας της Τουρκίας και του παζαριού που δυναμώνει
για επικίνδυνες διευθετήσεις στην περιοχή, με την εποπτεία των ΗΠΑ -
ΝΑΤΟ - ΕΕ.
Στον απόηχο των αμερικανικών απειλών ότι θα απαντήσουν «ασύμμετρα» σε ενδεχόμενο χτύπημα του Ιράν, πληθαίνουν ήδη οι αναφορές για το ρόλο που θα κληθεί να παίξει η Ελλάδα και ιδιαίτερα η βάση της Σούδας σε περίπτωση που κλιμακωθεί και γενικευτεί η στρατιωτική αντιπαράθεση, με την εμπλοκή και άλλων δυνάμεων.
Το Ιράν όμως έχει προειδοποιήσει ότι αν απειληθεί η ακεραιότητά του από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, θα απαντήσει με χτυπήματα σε στόχους που εκτείνονται σε όλο το βεληνεκές του οπλοστασίου του, δείχνοντας προς τις πετρελαιομοναρχίες του Κόλπου αλλά και προς τους Ευρωπαίους συμμάχους των Αμερικανών.
Πέρα από τον δολοφονικό ρόλο της Σούδας, θυμίζουμε ότι η ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία συνεκπαιδεύεται εδώ και χρόνια με την ελληνική σε συνθήκες που προσομοιώνουν αεροπορικές επιδρομές σε βάρος στρατηγικών υποδομών του Ιράν.
Είναι κι αυτό μια απόδειξη για το μέγεθος των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η Ελλάδα σε ό,τι αφορά τον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό στην περιοχή, όπου το Ιράν θεωρείται ο «νούμερο 1» εχθρός του Ισραήλ και «στρατηγική απειλή» για τα συμφέροντα των ΗΠΑ.
Οσο κι αν προσπαθούν λοιπόν η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις να παρουσιάσουν την εμβάθυνση των σχέσεων με το Ισραήλ και τα «τριμερή σχήματα» κάτω από την ομπρέλα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ ως «ασπίδα» τάχα στην τουρκική επιθετικότητα και ως «εγγύηση» για την ειρήνη και τη σταθερότητα, η πραγματικότητα τους διαψεύδει με πάταγο.
Η κατάσταση περιπλέκεται ακόμα περισσότερο από τη στενή συνεργασία της Τουρκίας με το Ιράν, αλλά και από τον καθοριστικό ρόλο που παίζει η Ρωσία σε Συρία και Μέση Ανατολή, αναπτύσσοντας παραπέρα τις σχέσεις της με τις δύο αυτές χώρες.
Μέσα σ' αυτό το κλίμα, η προκλητική απόπειρα της κυβέρνησης να παρουσιάσει την Ελλάδα ως έναν «ουδέτερο» τάχα παρατηρητή των εξελίξεων που κλιμακώνονται ραγδαία, και ως «παράγοντα σταθερότητας», καλλιεργεί επικίνδυνο εφησυχασμό και ρίχνει στάχτη στα μάτια του λαού για τους κινδύνους που παραμονεύουν, ιδιαίτερα μετά την υπογραφή της αναβαθμισμένης στρατιωτικής συμφωνίας για τις βάσεις με τις ΗΠΑ, που καθιστά τη χώρα προγεφύρωμα των αμερικανοΝΑΤΟικών επεμβάσεων σε όλο το τόξο από τη Μαύρη Θάλασσα μέχρι τη Βόρεια Αφρική.
Εξίσου προκλητική είναι η στάση του ΣΥΡΙΖΑ. Από τη μια παρουσιάζει τις εξελίξεις ως αποτέλεσμα των «παρορμήσεων Τραμπ», για να βγάλει λάδι τον αμερικανοΝΑΤΟικό ιμπεριαλισμό, τον οποίο με συνέπεια υπηρετεί και στηρίζει, προσφέροντας απλόχερα συναίνεση στη ΝΔ.
Και από την άλλη, με κάλπικη αντιπολεμική ρητορεία, «συστήνει» στην κυβέρνηση να μην εμπλακεί (!) στην κλιμάκωση της έντασης, όταν και με δική του καθοριστική συμβολή η Ελλάδα είναι χωμένη μέχρι το λαιμό στο σχεδιασμό που εκθέτει το λαό σε μεγάλο κίνδυνο από κάθε τέτοια εξέλιξη.
Αυτό που επιβεβαιώνεται καθημερινά είναι ότι κανείς δεν μπορεί να κοιμάται ήσυχος όσο στη γειτονιά μας κλιμακώνονται οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί. Οσο βαθαίνει η ελληνική εμπλοκή στα σχέδια και τις αντιπαραθέσεις για το μοίρασμα σφαιρών επιρροής, αγορών, δρόμων και πηγών Ενέργειας, στο πλαίσιο ευρύτερων ανακατατάξεων στον συσχετισμό δυνάμεων παγκόσμια.
Ο λαός μπορεί να βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις δυναμώνοντας τον αγώνα ενάντια στην πολιτική που τον δένει χειροπόδαρα στα βρώμικα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, παλεύοντας για αποδέσμευση της χώρας από ΝΑΤΟ - ΕΕ. Βαθαίνοντας τις σχέσεις αλληλεγγύης και την κοινή δράση με τους άλλους λαούς και τα κινήματα της περιοχής, οργανώνοντας την πάλη σε κάθε χώρα ενάντια στην εξουσία του κεφαλαίου, που γεννά την εκμετάλλευση και τον πόλεμο.
Οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή σημαίνουν συναγερμό και επιβάλλουν επαγρύπνηση, που πρέπει να εκφραστεί με μαζική συμμετοχή στα συλλαλητήρια σωματείων και φορέων τη μέρα που θα ψηφίζεται στη Βουλή η αμερικανοΝΑΤΟική συμφωνία για τις βάσεις.
Στον απόηχο των αμερικανικών απειλών ότι θα απαντήσουν «ασύμμετρα» σε ενδεχόμενο χτύπημα του Ιράν, πληθαίνουν ήδη οι αναφορές για το ρόλο που θα κληθεί να παίξει η Ελλάδα και ιδιαίτερα η βάση της Σούδας σε περίπτωση που κλιμακωθεί και γενικευτεί η στρατιωτική αντιπαράθεση, με την εμπλοκή και άλλων δυνάμεων.
Το Ιράν όμως έχει προειδοποιήσει ότι αν απειληθεί η ακεραιότητά του από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, θα απαντήσει με χτυπήματα σε στόχους που εκτείνονται σε όλο το βεληνεκές του οπλοστασίου του, δείχνοντας προς τις πετρελαιομοναρχίες του Κόλπου αλλά και προς τους Ευρωπαίους συμμάχους των Αμερικανών.
Πέρα από τον δολοφονικό ρόλο της Σούδας, θυμίζουμε ότι η ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία συνεκπαιδεύεται εδώ και χρόνια με την ελληνική σε συνθήκες που προσομοιώνουν αεροπορικές επιδρομές σε βάρος στρατηγικών υποδομών του Ιράν.
Είναι κι αυτό μια απόδειξη για το μέγεθος των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η Ελλάδα σε ό,τι αφορά τον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό στην περιοχή, όπου το Ιράν θεωρείται ο «νούμερο 1» εχθρός του Ισραήλ και «στρατηγική απειλή» για τα συμφέροντα των ΗΠΑ.
Οσο κι αν προσπαθούν λοιπόν η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις να παρουσιάσουν την εμβάθυνση των σχέσεων με το Ισραήλ και τα «τριμερή σχήματα» κάτω από την ομπρέλα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ ως «ασπίδα» τάχα στην τουρκική επιθετικότητα και ως «εγγύηση» για την ειρήνη και τη σταθερότητα, η πραγματικότητα τους διαψεύδει με πάταγο.
Η κατάσταση περιπλέκεται ακόμα περισσότερο από τη στενή συνεργασία της Τουρκίας με το Ιράν, αλλά και από τον καθοριστικό ρόλο που παίζει η Ρωσία σε Συρία και Μέση Ανατολή, αναπτύσσοντας παραπέρα τις σχέσεις της με τις δύο αυτές χώρες.
Μέσα σ' αυτό το κλίμα, η προκλητική απόπειρα της κυβέρνησης να παρουσιάσει την Ελλάδα ως έναν «ουδέτερο» τάχα παρατηρητή των εξελίξεων που κλιμακώνονται ραγδαία, και ως «παράγοντα σταθερότητας», καλλιεργεί επικίνδυνο εφησυχασμό και ρίχνει στάχτη στα μάτια του λαού για τους κινδύνους που παραμονεύουν, ιδιαίτερα μετά την υπογραφή της αναβαθμισμένης στρατιωτικής συμφωνίας για τις βάσεις με τις ΗΠΑ, που καθιστά τη χώρα προγεφύρωμα των αμερικανοΝΑΤΟικών επεμβάσεων σε όλο το τόξο από τη Μαύρη Θάλασσα μέχρι τη Βόρεια Αφρική.
Εξίσου προκλητική είναι η στάση του ΣΥΡΙΖΑ. Από τη μια παρουσιάζει τις εξελίξεις ως αποτέλεσμα των «παρορμήσεων Τραμπ», για να βγάλει λάδι τον αμερικανοΝΑΤΟικό ιμπεριαλισμό, τον οποίο με συνέπεια υπηρετεί και στηρίζει, προσφέροντας απλόχερα συναίνεση στη ΝΔ.
Και από την άλλη, με κάλπικη αντιπολεμική ρητορεία, «συστήνει» στην κυβέρνηση να μην εμπλακεί (!) στην κλιμάκωση της έντασης, όταν και με δική του καθοριστική συμβολή η Ελλάδα είναι χωμένη μέχρι το λαιμό στο σχεδιασμό που εκθέτει το λαό σε μεγάλο κίνδυνο από κάθε τέτοια εξέλιξη.
Αυτό που επιβεβαιώνεται καθημερινά είναι ότι κανείς δεν μπορεί να κοιμάται ήσυχος όσο στη γειτονιά μας κλιμακώνονται οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί. Οσο βαθαίνει η ελληνική εμπλοκή στα σχέδια και τις αντιπαραθέσεις για το μοίρασμα σφαιρών επιρροής, αγορών, δρόμων και πηγών Ενέργειας, στο πλαίσιο ευρύτερων ανακατατάξεων στον συσχετισμό δυνάμεων παγκόσμια.
Ο λαός μπορεί να βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις δυναμώνοντας τον αγώνα ενάντια στην πολιτική που τον δένει χειροπόδαρα στα βρώμικα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, παλεύοντας για αποδέσμευση της χώρας από ΝΑΤΟ - ΕΕ. Βαθαίνοντας τις σχέσεις αλληλεγγύης και την κοινή δράση με τους άλλους λαούς και τα κινήματα της περιοχής, οργανώνοντας την πάλη σε κάθε χώρα ενάντια στην εξουσία του κεφαλαίου, που γεννά την εκμετάλλευση και τον πόλεμο.
Οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή σημαίνουν συναγερμό και επιβάλλουν επαγρύπνηση, που πρέπει να εκφραστεί με μαζική συμμετοχή στα συλλαλητήρια σωματείων και φορέων τη μέρα που θα ψηφίζεται στη Βουλή η αμερικανοΝΑΤΟική συμφωνία για τις βάσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου