που χτυπάει βάναυσα την εργατική - λαϊκή οικογένεια.
Η επιλογή αυτή μόνο τυχαία δεν είναι. Επιβεβαιώνει την προσπάθεια της εργοδοσίας, της κυβέρνησης και των κομμάτων της να επιβάλουν σιγή νεκροταφείου στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, να «αναβαθμίσουν» τη ΓΣΕΕ ως μηχανισμό ενσωμάτωσης και χειραγώγησης των εργαζομένων, αξιοποιώντας γι' αυτόν το σκοπό σε ρόλο «διεκπεραιωτή» τη σημερινή συνδικαλιστική ηγεσία, παρά την απαξίωσή της στα μάτια χιλιάδων εργαζομένων, που δρουν μέσα από δευτεροβάθμιες και πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις.
Ετσι εξηγείται άλλωστε και η στήριξη που προσφέρει η σημερινή κυβέρνηση στην ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ, η οποία έδωσε κυριολεκτικά τα ρέστα της στην τελευταία πανεργατική απεργία, για να υπονομεύσει τις αποφάσεις εκατοντάδων συνδικαλιστικών οργανώσεων και τις αγωνιστικές διαθέσεις χιλιάδων εργαζομένων, που συμμετείχαν τελικά στην απεργιακή κινητοποίηση και στις μαζικές απεργιακές συγκεντρώσεις. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά δεν έχει βγάλει και λέξη για το νομοσχέδιο που ετοιμάζει η κυβέρνηση ενάντια στις διαδηλώσεις, για την περιστολή του δικαιώματος στη λαϊκή διαμαρτυρία.
Οξύνεται η αντιπαράθεση
Είναι φανερό επομένως ότι με αφορμή και το συνέδριο της ΓΣΕΕ, οξύνεται η αντιπαράθεση στο κίνημα: Από τη μια είναι οι ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις, δεκάδες Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και Συνδικάτα, που δίνουν τη μάχη της οργανωμένης ανασύνταξης του συνδικαλιστικού κινήματος.
Που οργανώνουν την πάλη ενάντια στον στρατηγικό σχεδιασμό και την πολιτική του κεφαλαίου και των κομμάτων του, για τη διεκδίκηση σύγχρονων όρων δουλειάς και αμοιβής, για τη μαζικοποίηση και αναζωογόνηση των συνδικάτων, για να γίνουν επιτελεία οργάνωσης του αγώνα με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και του λαού.
Στην άλλη μεριά βρίσκονται οι δυνάμεις της ταξικής συναίνεσης, ενσωμάτωσης και συνεργασίας, που εκφράζει η συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Βρίσκεται η προσπάθεια να μετατραπούν τα συνδικάτα σε «πίσω αυλή» της εργοδοσίας και του κράτους της. Είναι η γραμμή του «κοινωνικού διαλόγου» για το πόσα θα χάσουν οι εργαζόμενοι και των διεκδικήσεων στα όρια των «αντοχών της οικονομίας». Αυτήν τη γραμμή, που διαχέεται από πάνω μέχρι κάτω στο συνδικαλιστικό κίνημα, εκφράζει σήμερα σε επίπεδο «κορυφών» η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ.
Αυτή η γραμμή χρειάζεται και τη νοθεία, για να θωρακίζεται ο αρνητικός για τους εργαζόμενους συσχετισμός δυνάμεων, αλλά και την ενεργότερη εμπλοκή της ίδιας της εργοδοσίας στα συνδικάτα.
Αυτά τα φαινόμενα ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο στο 37ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ, προκαλώντας τις αντιδράσεις πολλών συνδικαλιστικών οργανώσεων, συνδικαλιστών και εργαζομένων, που δεν ανέχονται ο διευθυντής στο χώρο δουλειάς να τους εκπροσωπεί στη ΓΣΕΕ, που δεν αντέχουν την απαξίωση από τους δεκάδες αντιπροσώπους - μαϊμού, στο όνομα της αναπαραγωγής των συσχετισμών στο συνέδριο.
Τις διαθέσεις όλων αυτών εξέφρασαν οι πρωτοβουλίες που πήραν το προηγούμενο διάστημα Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, μαζί με έντιμους συνδικαλιστές αγωνιστές, για να γίνει συνέδριο εργατών, πραγματικής αντιπαράθεσης και διαπάλης πάνω σε ζητήματα που «καίνε» την εργατική - λαϊκή οικογένεια.
Οι πρωτοβουλίες αυτές επέδρασαν σημαντικά σε εργαζόμενους, σωματεία και συνδικαλιστές πολύ πέρα από όσους συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Εδωσαν την ευκαιρία να αποκαλυφθούν καλύτερα οι μηχανισμοί διασύνδεσης συνδικαλιστικών πλειοψηφιών με τους μηχανισμούς της εργοδοσίας, αλλά και η νομιμοποίηση της νοθείας από την ηγεσία της ΓΣΕΕ ως υπεράσπιση της ίδιας της γραμμής της, που είναι γραμμή στήριξης των συμφερόντων της εργοδοσίας, του κεφαλαίου, της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του.
Κύλησε νερό στ' αυλάκι
Η μάχη της αποκάλυψης που δόθηκε σε Καλαμάτα και Ρόδο, ενίσχυσε το αίτημα για «συνέδριο εργατών, όχι νόθων και εργοδοτών», με το οποίο δεκάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις καλούν την Τρίτη σε συγκέντρωση στο Καβούρι, έξω από το ξενοδοχείο όπου είναι προγραμματισμένο να γίνει το «συνέδριο» της ΓΣΕΕ. Οι εργαζόμενοι έχουν κάθε δικαίωμα να βρίσκονται εκεί, να διαδηλώσουν και να διαπιστώσουν με τα ίδια τους τα μάτια τις μεθοδεύσεις κυβέρνησης, εργοδοσίας και ηγετικής ομάδας ΓΣΕΕ.
Βέβαια, από τον περασμένο Μάρτη και Απρίλη έχει κυλήσει πολύ νερό στ' αυλάκι, επιβεβαιώνοντας και με καινούργια στοιχεία τον βρώμικο ρόλο και την αποστολή της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ σε συνθήκες όπου πλέον κυβέρνηση είναι η ΝΔ και αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η πρόθεση του κεφαλαίου και της κυβέρνησης (συνεχίζοντας κατευθύνσεις που ξεκίνησαν επί ΣΥΡΙΖΑ) είναι μια πιο αποφασιστική παρέμβαση στην οργάνωση και τη λειτουργία του συνδικαλιστικού κινήματος, με περιορισμούς στην άσκηση του δικαιώματος της απεργίας και της συλλογικής δράσης των εργαζομένων.
Ταυτόχρονα, ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει στο πλαίσιο και της πολιτικής του διεύρυνσης την ανασυγκρότηση της συνδικαλιστικής παρέμβασής του - αξιοποιώντας δυνάμεις που πολιτικά προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ - στην προσπάθεια ανάδειξής του εκ νέου σε διεκδικητή της κυβέρνησης.
Αυτό είναι μια καινούργια κατάσταση, δημιουργεί νέα δεδομένα και κινδύνους εγκλωβισμού των εργαζομένων και του λαού, όπως είναι άλλωστε και ο στόχος τους.
Απ' αυτήν τη σκοπιά πρέπει να δουν οι εργαζόμενοι την κάλυψη που προσφέρει η κυβέρνηση στην ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ. Αλλωστε, μόλις πριν από λίγες μέρες, είχε πάρει ως «αντίδωρο» τη δήλωση Παναγόπουλου ότι με τον νόμο για το Ασφαλιστικό δεν γίνεται και τίποτα σπουδαίο, και ότι επομένως δεν υπάρχει λόγος για τους εργαζόμενους να κινητοποιούνται, πολύ περισσότερο να απεργούν.
«Διάττοντες αστέρες» σε νέους ρόλους
Μέσα σ' αυτό το σκηνικό, επανεμφανίζονται διάφοροι «διάττοντες αστέρες» του συνδικαλιστικού κινήματος, με μακρά θητεία στην ΠΑΣΚΕ και στο ΠΑΣΟΚ, που σήμερα υπερασπίζονται μαχητικά την επάνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στη διακυβέρνηση. Η γραμμή τους είναι «ούτε με τον Παναγόπουλο, ούτε με το ΠΑΜΕ».
Κι ενώ όλη την περίοδο που οι ταξικές δυνάμεις έδιναν μάχη ενάντια στον εκφυλισμό και τη νοθεία σφύριζαν αδιάφορα, σήμερα αποκλειστικά για αντιπολιτευτικές ανάγκες αξιοποιούν τις εξελίξεις στη ΓΣΕΕ και την κυβερνητική καταστολή, προσπαθώντας να συσπειρώσουν σε «αντιδεξιά» γραμμή.
Τώρα, με κυβέρνηση ΝΔ, ευθυγραμμίζουν τη γραμμή τους στο συνδικαλιστικό κίνημα με τις επιδιώξεις του ΣΥΡΙΖΑ να αποκτήσει ξανά «βραχεία κεφαλή» στην κυβερνητική εναλλαγή. Αυτή είναι η αφετηρία της όποιας «κριτικής» τους στην ηγεσία της ΓΣΕΕ. Στήνουν νέες παγίδες εγκλωβισμού, που οι εργαζόμενοι πρέπει να αχρηστεύσουν.
Αναγνωρίζουν ταυτόχρονα την ανάγκη «να αντιμετωπιστεί το ΠΑΜΕ», όπως κάνει και η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ, όμως αυτό να γίνει «πολιτικά»! Και δεν αρκούνται σ' αυτό, αλλά με αρθρογραφία στον Τύπο προτείνουν και μια σειρά εναλλακτικές στην ηγετική ομάδα για να απαλλαγούν όλοι μαζί από το ΠΑΜΕ, να το απομονώσουν, να του χρεώσουν τη σημερινή άθλια εικόνα του συνδικαλιστικού κινήματος (βλ. άρθρο Ν. Φωτόπουλου στην «Αυγή»).
Πρόκειται για δυνάμεις που οι εργαζόμενοι τις γνώρισαν από την καλή και την ανάποδη σε προηγούμενες εποχές. Που έβαλαν πλάτη για να περάσουν άγρια αντιλαϊκά μέτρα, αλλά και ο εκφυλισμός στις συνδικαλιστικές οργανώσεις που ηγούνταν, ενώ σήμερα παραδίδουν μαθήματα ...συνδικαλιστικής ηθικής και παρουσιάζονται ως «λευκές - τάχα - περιστερές», που θέλουν να «διορθώσουν» και να «αλλάξουν» το συνδικαλιστικό κίνημα.
Δεν θέλουν το ΠΑΜΕ μέσα στα πόδια τους
Ενα πράγμα είναι βέβαιο: Οτι τόσο οι μεν όσο και οι δε, δεν θέλουν το ΠΑΜΕ μέσα στα πόδια τους.
Οτι θέλουν το πεδίο ελεύθερο για να ξεδιπλώσουν με μεγαλύτερη άνεση τη γραμμή της συναίνεσης και της χειραγώγησης στο συνδικαλιστικό κίνημα, χωρίς την ενοχλητική, αποκαλυπτική, μαχητική, ταξική φωνή χιλιάδων συνδικαλιστών και εργαζομένων, των κομμουνιστών που δρουν στο συνδικαλιστικό κίνημα. Θα ήθελαν το ΠΑΜΕ απομονωμένο, απαξιωμένο, αλλά ξέρουν ότι δεν μπορούν.
Δεν εγκαταλείπουν όμως την προσπάθεια, γιατί αυτό επιβάλλουν τα συμφέροντα της αστικής τάξης, που με συνέπεια υπηρέτησαν και υπηρετούν. Γι' αυτό επιτίθενται στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και έχουν το θράσος να αποκαλούν «τραμπούκους» τους εργαζόμενους που αποκαλύπτουν το ρόλο τους, αντιστρέφοντας προκλητικά την πραγματικότητα.
Μπροστά στο «συνέδριο» της ΓΣΕΕ, η προσπάθεια αυτή κλιμακώνεται. Αναλαμβάνουν όλοι τους μεγάλες ευθύνες και οι εργαζόμενοι πρέπει να έχουν ανοιχτά αυτιά και μάτια, ειδικά τις επόμενες μέρες. Να είναι σίγουροι ότι δεν θα τους περάσει! Και εγγύηση γι' αυτό είναι οι αγωνιστικοί δεσμοί και οι σχέσεις μεγάλης εμπιστοσύνης, που αναπτύσσουν τα ταξικά συνδικάτα με τους εργαζόμενους, οι χιλιάδες κομμουνιστές που δρουν μέσα από τις γραμμές τους, στον δύσκολο δρόμο της ανασύνταξης, στην πάλη για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες!
Του
Γιώργου ΠΕΡΡΟΥ*
*Ο Γ. Πέρρος είναι μέλος της ΕΓ του ΠΑΜΕ και της ΕΕ της ΓΣΕΕ
Γιώργου ΠΕΡΡΟΥ*
*Ο Γ. Πέρρος είναι μέλος της ΕΓ του ΠΑΜΕ και της ΕΕ της ΓΣΕΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου