Ο νέος κρατισμός, οι αυταπάτες και η "ταμπακιέρα" της μετά πανδημίας εποχής

«Φοριέται» πολύ ένα μοντέλο νέο-κεϋνσιανού κρατισμού για την «μετά κορονοϊό εποχή». Κάποιοι με αφέλεια και ποιο πολλοί με σκοπιμότητα, το προβάλλουν με ενθουσιασμό λέγοντας εκδικητικά προς τους νεοφιλελεύθερους ότι «τίποτα δεν θα είναι ίδιο μετά», υπονοώντας τη συντριβή του νεοφιλελεύθερου μοντέλου.

Και φτιάχνουν θεωρίες για άμεσο έλεγχο από το κράτος των ιδιωτών και ιδιωτικών κεφαλαίων που «δεν λειτουργούν εθνικά και κοινωνικά», και για ανάληψη τομέων όπως υγεία, παιδεία, επικοινωνίες και άλλες υπηρεσίες.

Και σαν να το καλοδέχονται οι αστοί αναλυτές, ξεχνώντας τους ύμνους τους επί δεκαετίες στην (νέο)φιλελεύθερη πολιτική για την «ιδιωτική πρωτοβουλία» και αναθυμούμενοι κρυφά τις παλιές εποχές της «σοσιαλμανίας» του κράτους που πήρε τον έλεγχο από ανερμάτιστους και παραβάτες – υπερχρεωμένους επιχειρηματίες.

Έτσι αρχίζει και παράγεται ένα θολό μελλοντικό μοντέλο που ναι μεν θα σέβεται την ιδιωτική πρωτοβουλία αλλά «το κράτος θα ελέγχει»!

Γεμίζουν τον κόσμο με νέες αυταπάτες για ένα κράτος κοινωνικό που θα νοιάζεται πρώτα για τον πολίτη και μετά για τα συμφέροντα των καπιταλιστών, με τους οποίους δεν θα διστάσει να έρθει σε αντίθεση αν «η σωτηρίας της κοινωνίας» το απαιτεί!

-Ποια όμως είναι η πραγματική πηγή τέτοιων «οραμάτων»;
 

Δεν είναι άλλη από τον τρόμο των δυτικών ιμπεριαλιστών μπροστά στην αποκάλυψη των αδυναμιών τους να αντιμετωπίσουν την ραγδαία ανατροπή των παγκόσμιων συσχετισμών δυνάμεων από νέες ανερχόμενες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και οικονομίες και πρώτα της Κίνας και της Ρωσίας συνακόλουθα και άλλων αναδυομένων, να παίρνουν πολλούς παγκόσμιους πόντους με την πανδημία.

Ο κορονοϊός αποκάλυψε πολλές ανατροπές οικονομικών και τεχνολογικών συσχετισμών δυνάμεων που μετατρέπονται σε αλλαγές επιρροών και συνακόλουθα σε δυνατότητα των ανερχόμενων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων να διαβρώσουν το εσωτερικό των απερχόμενων και να τις υπονομεύσουν, μέσω των καπιταλιστικών διαδικασιών διείσδυσης με εξαγορές και επενδύσεις. Παλιά τακτική που οι δυτικοί την έχουν εφαρμόσει σε κάθε εποχή που αποκτούσαν κυρίαρχη θέση. Τώρα όμως βρίσκονται σε αντίθετη θέση.

Αποκάλυψη.

Στη σύνοδο των υπουργών Άμυνας των κρατών - μελών του ΝΑΤΟ με θέμα την «αξιολόγηση των συνεπειών της πανδημίας στις δυνατότητες και συνοχή του ΝΑΤΟ, καθώς και τις πιθανές γεωστρατηγικές επιπτώσεις της» που συνήλθε στις 15/4/2020, ο γγ του ΝΑΤΟ Γ. Στόλτενμπεργκ είπε τα εξής αποκαλυπτικά για τον τρόμο τους μπροστά στο ενδεχόμενο ανατροπής των συσχετισμών μέσα από τις καπιταλιστικές νομοτελειακές διαδικασίες της ανισόμετρης ανάπτυξης των χωρών του καπιταλισμού: «Οι γεωπολιτικές συνέπειες μπορεί να είναι μεγάλες, κάποιοι ίσως επιχειρήσουν να εκμεταλλευτούν την οικονομική αδυναμία κρατών - μελών μας και να επενδύσουν στις κρίσιμες υποδομές μας, εξέλιξη που μπορεί να έχει μεγάλες συνέπειες σε μια επόμενη κρίση», σημείωσε, «φωτογραφίζοντας» την Κίνα και διευκρινίζοντας πως «είναι πρόωρο να διευκρινίσουμε πώς θα συνεχίσουμε, αλλά σε κάθε περίπτωση πρέπει να εντείνουμε τις προσπάθειες» για να αποκρουστούν τέτοιες εξαγορές!

Έτσι οι υπουργοί Άμυνας συμφώνησαν να προωθήσουν μέτρα σε 7 τομείς, προσδένοντας ακόμα πιο στενά όλο τον κρατικό μηχανισμό στις ΝΑΤΟικές «προτεραιότητες» και δίνοντας το «πράσινο φως» για την ενεργότερη εμπλοκή του ΝΑΤΟ σε ζητήματα εσωτερικής ασφάλειας, αφού αυτοί αφορούν ανάμεσα στα άλλα την υγεία, τη «διαχείριση μαζικών απωλειών», τις τηλεπικοινωνίες και τη «διασφάλιση της συνέχειας στη διακυβέρνηση» (goverment continuity).(*)

Αυτή είναι η «ταμπακιέρα» κι όχι κάποιο όψιμο ενδιαφέρον για τους λαούς, την κοινωνία, την υγεία, την εργασία.

Αυτό είναι και το μυστικό της νεκρανάστασης του κρατισμού παρεμβατισμού που μετά βδελυγμίας αποκήρυτταν κάποτε: Η προστασία των υποδομών και των οικονομιών τους από ανταγωνιστές ιμπεριαλιστές! Εν ανάγκη να «κρατικοποιήσουν» και κάποιους τομείς για να αποτρέψουν κινέζικες επιχειρηματικές επενδύσεις και τεχνολογίες που μπορεί να είναι καλύτερες και φθηνότερες! Αυτό ακριβώς, δηλαδή, που φοβάται ο κάθε καπιταλιστής, όταν χάνει στον ανταγωνισμό.

Κατά τα άλλα, οι νέοι λαοπλάνοι θα πλάσουν νέους ύμνους στην κρατική παρέμβαση και θα παράγουν νέες αυταπάτες για έναν κόσμο χωρίς ιδιωτική καπιταλιστική ασυδοσία! Ποτέ δεν θα παραδεχτούν ότι όλα αυτά τα παράγει ο καπιταλισμός για να διασφαλίσει την κυριαρχία και την μακροζωία του, ανεξάρτητα ποιες μορφές πολιτικής επιλέγουν οι κυβερνήτες διαχειριστές του και ανεξάρτητα με ποιόν τρόπο το ισχυρότερο σκυλόψαρο τρώει το ανίσχυρο.
_____________
(*) Το απόσπασμα από τον Ριζοσπάστη, 16/4/2020, σελ. 3

Πηγή: Αριστερά και πολιτική