Γράφει ο Βασίλης Λιόγκαρης //
Είπαμε να μην χαθούμε. Και όμως χαθήκαμε. Χαθήκαμε στη μετάφραση. Είπαμε να ξανανταμώσουμε, όμως αυτό δεν έγινε ποτέ. Είπαμε να ξαναβρεθούμε, αλλά συτό είναι όνειρο θερινής νυκτός.
-Ουδέν νεώτερον λοιπόν από το μέτωπον.
-Με όλο τον μεγάλο μου σεβασμό, μαζεύτηκαν και μαζεύονται όλο το αρχοντολόι της διεθνούς επιστήμης προς εξεύρεση μιας κάποιας λύσης, κάποιας αποτελεσματικότητας.
-Αλλά προς το παρόν τουλάχιστον είναι άνθρακας ο θησαυρός!
-Εκείνο που είναι απόλυτα σίγουρο είναι ότι ο Λαός έχει παγιδευτεί. Έχει τρομοκρατηθεί, έχει πανικοβληθεί, έχει διλήματα. Ποια πράγματι είναι η αλήθεια;
Οι θάνατοι πληθαίνουν και τα κρούσματα πολλαπλασιάζονται.
-Κάποιες κακές γλώσσες λένε πως ο ιός πήγε «φυτευτός» από την Αμερική στην Κίνα και ξαναγύρισε μπούμερανγκ σε βάρος της.
Και εκείνοι φυσικά που την πληρώνουν είναι ο  εργαζόμενος Λαός , με όλες τις συνέπειες .
-Τα μέτρα που έχουν επιβληθεί-με τις ευχές μας- έχουν μέχρι στιγμής κάποια αποτελέσματα. Χρειάζονται όμως πολλλά. Χρειάζονται υποδομές και πολύ προσωπικό. Δεν φτάνουν.
……………
Εκείνο που δεν με πείθει είναι το πρόστιμο 150 ε που επιβάλλει η αστυνομία στους απείθαρχους. Αν είναι ποτέ δυνατόν , εάν κάποιος δεν έχει σοβαρούς λόγους, δεν μπορεί να μετακινείται για να κάνει απλώς το κέφι του και να πληρώσει άσκοπα τη νύφη.
-Υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά έχουν σοβαρούς λόγους να μετακινηθούν κι όμως παραμένουν στο σπίτι τους γιατί φοβούνται!!!
Στις δύσκολες στιγμές κανείς δεν κάνει τις βόλτες του έτσι για το κέφι του.
……………
-Το φίδι διπλώνεται κι αναδιπλώνεται με την δηλητηριώδη γλώσσα να μολύνει οτιδήποτε.
-Σε εμάς, τους μεγαλύτερους, παραμένει μόνο μία ευχή:
Να ακούμε. Να μείνουμε στα σπίτια μας. Και να ελπίζουμε πως κάποτε θα τελειώσει κι αυτή η δοκιμασία!!!