Τσίπρας: «Μένουμε γονατιστοί, για να μείνει όρθιο το κεφάλαιο»

Ο ΣΥΡΙΖΑ... ούτε μετάνιωσε, ούτε αλλαξοπίστησε, κάτι άλλο γυρεύει...

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είναι λογικό να βρίσκεται σε δύσκολη θέση, εξαιτίας της στρατηγικής σύμπλευσης που έχει με τη ΝΔ, αλλά και της πικρής γεύσης που άφησε η πρόσφατη πείρα της διακυβέρνησής του ακόμα και σε κόσμο που με βαριά καρδιά τον ψήφισε στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση.

Σε αυτήν τη δύσκολη θέση βρέθηκε και στις συνθήκες της πανδημίας που διατυμπάνιζε ότι υπεύθυνη αντιπολίτευση είναι να μην κάνεις αντιπολίτευση και μετά λάνσαρε το περιβόητο «θα λογαριαστούμε μετά». Αυτή η στάση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, προβλημάτισε ευρύτερο κόσμο που κατά καιρούς τον εμπιστεύτηκε και τον ακολούθησε. Αυτός ο κόσμος αναγνώριζε ταυτόχρονα ότι αν δεν ήταν και το ΚΚΕ, η κυβέρνηση της ΝΔ θα «έπαιζε μπάλα» μόνη της.

Σήμερα, με το πέρας του πρώτου κύματος της πανδημίας, την είσοδο σε φάση νέας καπιταλιστικής κρίσης που δικαιολογημένα προκαλεί προβληματισμό σε ευρύτερο εργατικό - λαϊκό κόσμο, που γίνονται διεργασίες μέσα σε χώρους δουλειάς και κλάδους, που αναπτύσσονται ορισμένοι αγώνες, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να κάνει «υπεύθυνη αντιπολίτευση» στη ΝΔ, αφού καταθέτει προτάσεις για την ενίσχυση του κεφαλαίου και τη στήριξη της κοινωνικής συνοχής. Σε αυτήν την κατεύθυνση επιχειρεί να προσαρμοστεί και μέσα στο κίνημα.

Το πρόγραμμα «Μένουμε Ορθιοι», (με το «Ζάππειο 1» και «Ζάππειο 2») που παρουσίασε ο κ. Τσίπρας που θα μπορούσε για το λαό να μεταφραστεί «Μένουμε γονατιστοί, για να μείνει όρθιο το κεφάλαιο», περιλαμβάνει νέα μέτρα στήριξης του κεφαλαίου, και ουσιαστικά ανταγωνίζεται με τη ΝΔ για το ποιος προσφέρει πιο φθηνή εργασία στο κεφάλαιο και άλλα δωράκια. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της κ. Αχτσιόγλου, πρώην υπουργού Εργασίας, που έφτασε στο σημείο να υποστηρίζει ότι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ εξασφαλίζει φθηνότερους εργαζόμενους στους ομίλους απ' ό,τι αυτό της ΝΔ.

Επίσης, διάφορες προτάσεις για τη στήριξη του κεφαλαίου τις εμφανίζει σαν «πρόοδο», απέναντι στη «συντήρηση» της ΝΔ, που βέβαια δουλεύει για τον ίδιο σκοπό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται ως ο βασικός εκφραστής της «κρατικής παρέμβασης», αποκρύπτοντας όμως ότι η όποια κρατική παρέμβαση δεν είναι αταξική αλλά βαθιά ταξική και υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων. Την ώρα που η ΝΔ εφαρμόζει επεκτατική πολιτική γιατί αυτό απαιτεί η στήριξη του συστήματος, ο ΣΥΡΙΖΑ «κατηγορεί» τη ΝΔ ότι δεν είναι αποτελεσματική γιατί δεν την πιστεύει, όπως ακριβώς έκανε και η ΝΔ με τη «νεοφιλελεύθερη» πολιτική που ασκούσε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν κυβέρνηση.

Ταυτόχρονα, προσαρμόζει την τακτική του στο κίνημα, στοχεύοντας να ξεχαστεί το βρώμικο παρελθόν που έχει στη διαχείριση του εκμεταλλευτικού συστήματος, επιχειρεί να εκμεταλλευτεί και να παρέμβει σε ορισμένες διεργασίες, επιδιώκοντας να εμφανιστεί ότι τον χωρίζει άβυσσος με τη ΝΔ. Επιχειρεί να παρέμβει στο λαϊκό κίνημα ως γνήσιος εκπρόσωπος της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα, με στόχο να το βάλει στη στρούγκα της κυβερνητικής εναλλαγής, να το κάνει ακίνδυνο, να το φέρει στα μέτρα του συστήματος. 

Μάλιστα, για να γίνεται πιο πειστικός, θα αναπαράγει τα γνωστά επιχειρήματα ότι «το ΚΚΕ μιλάει για τη Δευτέρα Παρουσία», ότι «το ΚΚΕ δεν θέλει λύση στο σήμερα», «δεν θέλει να αναλάβει ευθύνες, θέλει μόνο να διαμαρτύρεται». 

Σε αυτήν την προσπάθεια δεν είναι και δεν θα είναι μόνος του. Θα αξιοποιήσει και αξιοποιεί γνωστά συνδικαλιστικά στελέχη που ήταν χρόνια στην ΠΑΣΚΕ και είναι μανούλες σε αυτήν τη δουλειά, αφού τη «σπούδασαν» καλά στο χώρο του ΠΑΣΟΚ, προκατόχου του ΣΥΡΙΖΑ στα ηνία της σοσιαλδημοκρατίας. Και βέβαια, θα αξιοποιήσουν τους γνωστούς πρόθυμους του οπορτουνιστικού χώρου (ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.λπ.), που θα του παρέχουν κάλυψη, για να έχει «πόδι» σε ορισμένους χώρους, για να κάνει τη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό του συστήματος. Ταυτόχρονα, όλοι μαζί, θα επιχειρούν να επιτεθούν στο ΚΚΕ, είτε με ανοιχτές επιθέσεις, είτε με επιθέσεις «φιλίας».