Ο «καλός δρόμος»

  Πηγή: Eurokinissi

«Βρισκόμαστε σε καλό δρόμο», διαμηνύει η κυβέρνηση σχετικά με τα Ελληνοτουρκικά, σε μια προσπάθεια εφησυχασμού μετά την κλιμάκωση της έντασης την περασμένη βδομάδα, με αφορμή την τουρκική NAVTEX νότια του Καστελόριζου.

Ο «καλός δρόμος» που πλασάρει η κυβέρνηση στο λαό κρύβει «κάτω από το χαλί» το γεγονός των τετελεσμένων που δημιουργεί κάθε κίνηση της τουρκικής αστικής τάξης, αλλά και ότι έχουν ανοίξει «κεφάλαια» της συνεκμετάλλευσης και της συνδιαχείρισης σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, υπό την εποπτεία ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.

Το κυβερνητικό αφήγημα επικαλείται την «ετοιμότητα» των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, στηρίζεται στις γνωστές υπερβολές περί «διεθνώς απομονωμένου» Ερντογάν, που εισέπραξε τάχα «παγκόσμια κατακραυγή» και άλλα παρόμοια. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι έχουμε «ισχυρούς συμμάχους», διαφημίζοντας τη «στήριξη» που λέει ότι πήρε από τις ΗΠΑ και την ΕΕ.


Όμως, δεν μπορεί να κρύψει την πραγματικότητα που βοά. Δεν μπορεί να κρύψει - παρόλο που προσπαθεί να υποβαθμίσει - το γεγονός ότι οι «σύμμαχοί μας» με τον πιο επίσημο τρόπο αναφέρονται σε γκρίζες θαλάσσιες περιοχές αγνοώντας τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Δεν ήταν άλλωστε ούτε μία ούτε δύο δηλώσεις, αλλά απανωτές παρεμβάσεις αξιωματούχων της ΕΕ και των ΗΠΑ, που έκαναν λόγο για «διαφιλονικούμενα ύδατα», τσουβαλιάζοντας τις αμφισβητήσεις του κατά τ' άλλα «απομονωμένου Ερντογάν» με τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Δηλώσεις που, ξεκινώντας από το Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ και φτάνοντας μέχρι και το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, απλά δημιουργούν «τετελεσμένα», κατοχυρώνοντας στην πράξη τις απαράδεκτες τουρκικές αμφισβητήσεις.

Μεγάλη πρόκληση είναι επίσης η προσπάθεια της κυβέρνησης να παρουσιάσει την έντονη κινητικότητα των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων στην περιοχή ως άλλο ένα «μήνυμα» προς την τουρκική κυβέρνηση, που τάχα αποτρέπει την κλιμάκωση της επιθετικότητάς της. Έτσι πρόβαλε την «απόβαση» της αμερικανικής αεροπορικής ταξιαρχίας στην Αλεξανδρούπολη την περασμένη βδομάδα, που γινόταν παράλληλα με την ανάπτυξη του τουρκικού στόλου στα θαλάσσια σύνορα στο Αιγαίο. Ενώ τώρα αξιοποιεί τη διέλευση του αμερικανικού πυρηνοκίνητου αεροπλανοφόρου «Αϊζενχάουερ» νότια της Κρήτης και τις κοινές ασκήσεις που πραγματοποίησαν οι Αμερικανοί φονιάδες με ελληνικά «F16». Δεν είναι μόνο ότι παρουσιάζει ως εγγύηση για την ειρήνη και την ασφάλεια της χώρας τη μετατροπή της σε ορμητήριο πολεμικών επιχειρήσεων των ΝΑΤΟικών και κατά συνέπεια και στόχο όσων απειλούνται ή θα απειληθούν από την αμερικανοΝΑΤΟική πολεμική δράση. Είναι ότι τα προπαγανδιστικά επιτελεία κρύβουν και την αλήθεια. Έτσι, για παράδειγμα, δεν μας λένε ότι το αμερικανικό αεροπλανοφόρο εκτός από τα ελληνικά «F16» θα πραγματοποιήσει κοινές ασκήσεις και με τις τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις. Δεν μας λένε επίσης ότι έχει το «μάτι» του στραμμένο στις εξελίξεις στη Λιβύη ανησυχώντας όχι για την τουρκική αλλά για τη ρωσική παρουσία στη χώρα.

Η «μεγάλη εικόνα» λοιπόν διαψεύδει κάθε ισχυρισμό εφησυχασμού που διακινούν η κυβέρνηση της ΝΔ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα. Οι «σύμμαχοι» δεν είναι «αμέτοχοι», όπως λένε κάποιοι ντροπαλοί απολογητές των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, αλλά παρεμβαίνουν με βάση τη στρατηγική τους, με προτεραιότητα την παραμονή της Τουρκίας στο «δυτικό στρατόπεδο», την αντιμετώπιση της ρωσικής επιρροής. Σε αυτήν την κατεύθυνση εντάσσουν τις ελληνο-τουρκικές σχέσεις, βλέποντας την Ελλάδα ως χώρα - «μεντεσέ» σε αυτήν την προσπάθεια «σταθερότητας» και ενίσχυσης της ΝΑ πτέρυγας του ΝΑΤΟ στην περιοχή.

Αυτή είναι η πηγή της αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων, της αστάθειας στην περιοχή, της ανασφάλειας που νιώθει ο λαός μας βλέποντας τις προκλήσεις να κλιμακώνονται, μαζί με τα παζάρια που γίνονται για το μοίρασμα του ενεργειακού πλούτου.

Ο «διάλογος με συγκεκριμένους όρους και προϋποθέσεις», τον οποίο προπαγανδίζει η κυβέρνηση, δεν έχει να κάνει σε τίποτα με την «ειρηνική επίλυση διαφορών». Είναι μια ναρκοθετημένη διευθέτηση με σφραγίδα των ΗΠΑ και της ΕΕ, που αναπαράγει και διαιωνίζει την ένταση των ανταγωνισμών, σε βάρος όλων των λαών της περιοχής. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχουν «ασφάλεια και προστασία» μέσα σε αυτό το θανατηφόρο πλαίσιο που καθορίζουν οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί. Η μόνη «προϋπόθεση» που μπορεί να εξασφαλίσει τη σταθερότητα προς όφελος των λαών είναι η πάλη ενάντια στις αλλαγές συνόρων και στην αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, ο αγώνας για να φύγουν οι ΝΑΤΟικές βάσεις, για αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, που είτε με την «ειρήνη» τους είτε με θερμά επεισόδια και πολέμους προωθούν τα βάρβαρα σχέδιά τους.

Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Τρίτης 28 Ιούλη 2020.

902gr