“Προσπαθούσαμε να σώσουμε τους Ρηγάδες από τους Κνίτες” – Ευφάνταστο αντι – ΚΚΕ κρεσέντο από το συνήγορο του Κασιδιάρη στη δίκη της ΧΑ

Κατιούσα

Δεν είναι καθόλου η πρώτη φορά που συνήγοροι των Χρυσαυγιτών ή οι ίδιοι οι κατηγορούμενοι εξαπολύουν οχετούς αντικομμουνισμού για να ενισχύσουν τα επιχειρήματά τους, εξισώνοντας τον κομμουνισμό με το φασισμό ή παρουσιάζοντας το ΚΚΕ πως δήθεν “διαθέτει ασυλία” για “βίαιο λόγο και ενέργειες”. Κανείς όμως ως τώρα δεν κατόρθωσε έστω και να αγγίξει το “επίτευγμα” του συνηγόρου του Ηλία Κασιδιάρη, Δ. Παπαδέλη, που έδωσε ένα πραγματικό ρεσιτάλ δαιμονοποίησης του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ και ωραιοποίησης αντίστοιχα των χρυσαυγίτικων δραστηριοτήτων.

Ο Παπαδέλης, αφού επιχείρησε να υποβαθμίσει τη δολοφονική επίθεση Χρυσαυγιτών στο συνεργείο αφισοκόλλησης του ΠΑΜΕ το Σεπτέμβρη του 2013, ισχυριζόμενος πως “δε μας είπανε ποτέ πως ο υποψήφιος δολοφόνος το κάνει με παρέα και το φερόμενο θύμα πηγαίνει και δίνει την επόμενη μέρα συνεντεύξεις παντού” έκανε μια αναδρομή στα νεανικά του χρόνια, επικαλούμενος… επιχειρήσεις διάσωσης Ρηγάδων από μαινόμενους Κνίτες,: “αν θυμηθούμε στην οδό Μασσαλίας, δε θυμάμαι καν πόσες φορές τα παιδιά από τη «Ρήγας Φεραίος» δεν προσπαθήσαμε να τα σώσουμε από τους ΚΝίτες”. Δεν ξέρουμε αν εννοεί ότι ο ίδιος προσωπικά έσωσε μέλη της νεολαίας του ΚΚΕ Εσωτερικού, αν ο ίδιος ήταν Ρηγάς, ή – ακόμα καλύτερα – αν χρυσαυγίτες της εποχής (θυμίζουμε ότι η ίδρυση της ναζιστικής συμμορίας ανάγεται στο 1980) προσέτρεχαν προς αρωγή οπαδών του ευρωκομμουνισμού. Μικρή σημασία έχει ωστόσο, καθώς η φαιδρότητα του εξωφρενικού ισχυρισμού παραμένει αμείωτη σε κάθε περίπτωση. Στη συνέχεια, ο δικηγόρος αναμασά τη χιλιοπαιγμένη κασέτα για “τα λεγόμενα ΚΝΑΤ”, αλλά και για αστυνομικούς που τόσες φορές “έχουν παραπονεθεί για το ξύλο που έφαγαν από τις ομάδες περιφρούρησης”. Εκφράζοντας το μίσος του για τα κομμουνιστικά σύμβολα, ο συνήγορος Κασιδιάρη εξανίσταται με την “αδικία”: “Δηλαδή αν πηγαίναμε αγκαλιά αγκαλιά με τις κόκκινες σημαίες και εκεί δεν τολμάει άνθρωπος να μπει, κ αν έχουμε στο πέτο το σφυροδρέπανο αυτό μας αποκαθάρει;”. Ισχυρίζεται επίσης πως όποιος πάει στο ψηφοδέλτιο της ΧΑ “στοχοποιείται”, ενώ στο ΚΚΕ. Το ότι στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη η συμμετοχή σε ναζιστικά ψηφοδέλτια δεν αποτελεί ακριβώς τίτλο τιμής, ούτε που του περνάει από το μυαλό.

Το κρεσέντο συνεχίστηκε με χαρακτηρισμούς για το “επικίνδυνο” ΚΚΕ, με συκοφαντίες περί πρόκλησης σωματικής βλάβης σε αστυνομικό από μέλος του κόμματος, αλλά και επίδειξη αλληλεγγύης στο Τζήμερο (αλίμονο), για το γνωστό επεισόδιο με τους καφέδες. Από το μενού δε θα μπορούσαν να λείπουν και χυδαία υπονοούμενα για τα οικονομικά του κόμματος, με τον ισχυρισμό πως “μάλιστα εμείς έχουμε το πλεονέκτημα ότι όλα ειναι καθαρά από ΣΔΟΕ σ αυτούς ούτε απ’ έξω δεν τολμάνε να περάσουν”.

Στα κωμικά στοιχεία της αγόρευσης, εκτός φυσικά από τη διάσωση του αγνώστου Ρηγά, και η εξήγηση που έδωσε ο Παπαδέλης για τις στολές παραλλαγής των χρυσαυγιτών, σύμφωνα με την οποία, πρόκειται απλά για dress code χίπστερ και χεβιμεταλάδων: “Φοράγανε στρατιωτική παραλλαγή ε, και; Κάποιοι ήταν χιπστεράδες  τι θα πούμε δηλαδή τώρα για τους χιπστεράδες; Και κάποιοι ήταν χεβιμεταλάδες”.

Ο Παπαδέλης, όντας μεγαλόψυχος, σταμάτησε την απαρίθμηση των θανάσιμων εγκλημάτων του ΚΚΕ γιατί, όπως δήλωσε “δεν είμαι των δύο άκρων”. Αυτό είναι και η μόνη αληθινή κουβέντα σε όλη την αγόρευση. Το μόνο άκρο που ασπάζεται και στο οποίο ανήκει είναι το μαύρο άκρο του φασισμού.