ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ Η Μάντσεστερ Σίτι, το FFP και η πραγματική εικόνα

Eurokinissi

Ο έλεγχος των ανταγωνισμών είναι ο στόχος των όποιων κανόνων επιβάλλει η UEFA

Την ώρα που στα περισσότερα πρωταθλήματα ποδοσφαίρου που ξανάρχισαν μετά την αναστολή λόγω κορονοϊού οδεύει προς τη συμπλήρωσή του το «παζλ» για τις ευρωπαϊκές συμμετοχές της ερχόμενης περιόδου, η υπόθεση της Μάντσεστερ Σίτι βρέθηκε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Ο αγγλικός σύλλογος, που είχε τιμωρηθεί από την UEFA με αποκλεισμό από τις διοργανώσεις της για δύο χρόνια εξαιτίας παραβιάσεων του λεγόμενου «Οικονομικού Ευ Αγωνίζεσθαι» (Financial Fair Play), προσέφυγε στο ανώτατο διεθνές αθλητικό δικαστήριο (CAS) και πέτυχε να αναιρεθεί ο αποκλεισμός.
Η απόφαση προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις, κυρίως σε ανταγωνιστές της Σίτι, που την είδαν να ξαναμπαίνει στο «παιχνίδι» μπροστά στη νέα σεζόν.

Από τη «σκοτεινή» χορηγία...

Η αρχική ποινή είχε επιβληθεί από την UEFA εξαιτίας μιας χορηγίας που είχε δεχτεί η Σίτι το 2015, ύψους περίπου 70 εκατ. ευρώ (67,5 εκατ. λίρες), από τον βασικό χορηγό της, την πολυεθνική αεροπορική εταιρεία «Etihad». Το σκεπτικό ήταν ότι απ' αυτό το ποσό μόνο τα 8 εκατ. περίπου προήλθαν από την «Etihad» και τα υπόλοιπα απευθείας από την κυβέρνηση των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.
Η σχέση της Σίτι με το Ντουμπάι έχει αποτελέσει και στο παρελθόν αιτία τριβών με την UEFA: Τυπικά ο σύλλογος ανήκει σε πολυεθνικό επενδυτικό όμιλο με έδρα τα ΗΑΕ, οι ιδιοκτήτες της όμως έχουν άμεση σχέση με την κυβέρνηση της πετρελαιομοναρχίας, ενώ πολλά ψιθυρίζονται για το ποιοι είναι οι πραγματικοί ιδιοκτήτες. Η ίδια η Σίτι έχει καταφερθεί ουκ ολίγες φορές εναντίον της UEFA, ότι «την έχει βάλει στο μάτι» για το ιδιοκτησιακό καθεστώς της.

Associated Press

Πιο ομαλά εξελίχθηκαν τα πράγματα στην περίπτωση της Παρί

Σε κάθε περίπτωση, οι «σκοτεινές» διαδρομές της περιβόητης εκείνης χορηγίας πρόσφεραν στην UEFA την ιδανική αφορμή προκειμένου να τιμωρήσει τον αγγλικό σύλλογο.

...στην απαλλαγή και με τη βούλα

Οταν επιβλήθηκε η ποινή, από πλευράς Σίτι αρχικά τηρήθηκαν χαμηλοί τόνοι. Μετά την προσφυγή στο CAS, όμως, οι άνθρωποι του συλλόγου δεν έκρυβαν την αισιοδοξία τους για «δικαίωση» και όπως αποδείχθηκε... κάτι ήξεραν.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η Σίτι απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες για παραβίαση του FFP χωρίς να χρησιμοποιήσει κάποια ιδιαίτερη υπερασπιστική γραμμή, αλλά ουσιαστικά επικαλούμενη τους ίδιους τους οικονομικούς κανονισμούς που έχει θεσπίσει η UEFA - ειδικότερα, αυτόν που προβλέπει ότι η διερεύνηση τυχόν παρατυπιών από κάποια ομάδα εκ μέρους των οικονομικών οργάνων της UEFA θα πρέπει να αφορά τα πεπραγμένα της τελευταίας πενταετίας.
Η επίμαχη χορηγία στη Σίτι είχε γίνει τη σεζόν 2015 - 2016, το CAS όμως έκανε δεκτό το επιχείρημα του αγγλικού συλλόγου ότι ημερολογιακά έγινε το 2015 και ότι, συνεπώς, η κατηγορία έπρεπε να παραγραφεί...

Σκοπός ο έλεγχος του ανταγωνισμού

Η υπόθεση με τη Σίτι επανέφερε στο προσκήνιο συνολικά αυτό το σύνολο οικονομικών κανόνων που ονομάστηκε FFP. Οταν το εισήγαγε η UEFA κάποια χρόνια πριν, διακηρυγμένος στόχος του ήταν η αποτροπή του ανοίγματος της ψαλίδας μεταξύ των ομάδων σε οικονομικό επίπεδο, καθώς οι πλουσιότεροι σύλλογοι διακινούσαν χρήμα «ανεξέλεγκτα».

Eurokinissi

Η απόφαση του CAS επανέφερε τα χαμόγελα στη Σίτι

Στην πράξη, σκοπός της UEFA δεν ήταν να εξαλείψει ή να περιορίσει τις οικονομικές διαφορές μεταξύ των ομάδων, αλλά απλά να ελέγξει τον ανταγωνισμό με όρους «προϊόντος». Αλλωστε η κυκλοφορία του χρήματος είναι στην ίδια τη φύση του σημερινού, πλήρους εμπορευματοποιημένου ποδοσφαίρου, και οι επενδύσεις απαραίτητος όρος για τους επιχειρηματικούς ομίλους - ιδιοκτήτες των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών ομάδων προκειμένου να διεκδικούν με αξιώσεις τα πρωτεία και όλα τα οικονομικά και όχι μόνο οφέλη που αυτά συνεπάγονται.
Αυτό λοιπόν που φοβόταν η UEFA ήταν η περαιτέρω γιγάντωση των ισχυρών και η συνεπακόλουθη απαξίωση του «προϊόντος» της, σε βάθος δε χρόνου ο πλήρης εξοβελισμός της από τη διαδικασία διανομής της «πίτας». Προκειμένου λοιπόν να αποφύγει κάτι ανάλογο με αυτό που συνέβη στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, όπου οι ισχυροί δημιούργησαν το δικό τους πρωτάθλημα (Ευρωλίγκα), η Συνομοσπονδία έσπευσε να «προλάβει» τους ισχυρούς του ποδοσφαίρου και να θεσπίσει κανόνες - με διάφορα «παραθυράκια» βέβαια, όπως φάνηκε στην περίπτωση της Σίτι.

Η σαπίλα πίσω από τη βιτρίνα

Ειδικά στον οικονομικό τομέα, όμως, παρά τους όποιους κανονισμούς έχει θεσπίσει η UEFA, όπως έχει φανεί κατά καιρούς δεν μπορεί να επιβάλει την τήρησή τους και τις περισσότερες φορές είτε περιορίζεται στην εφαρμογή τους κατά το δοκούν, είτε κάνει τα «στραβά μάτια» σε διάφορα κρούσματα καταστρατήγησής τους... Δείγμα και αυτό πως, παρά τις μεγαλοστομίες των διοικούντων των ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου για ένα «δίκαιο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο» και περί «ίσων ευκαιριών για όλους», η UEFA είναι έρμαιο των ανταγωνισμών στο οικοδόμημα που έχει δημιουργηθεί με τις ευλογίες της...
Οι αποκαλύψεις λίγα χρόνια πριν, για μυστικές συναντήσεις της UEFA με εκπροσώπους της Σίτι και της Παρί Σεν Ζερμέν - δύο συλλόγων που σκόρπισαν πολύ χρήμα στην ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική αγορά - προκειμένου να βρεθούν «λύσεις» για τις παραβιάσεις του FFP, φανερώνουν το παρασκήνιο που επικρατεί σε ένα σάπιο «προϊόν». Στην περίπτωση μάλιστα του γαλλικού συλλόγου, παρά το γεγονός ότι κι αυτός βρέθηκε στο στόχαστρο το 2017, με αφορμή τις μεταγραφές των Νεϊμάρ (222 εκατ. ευρώ) και Εμπαπέ (45 εκατ.), τελικά απέφυγε τα χειρότερα, αφού η UEFA παρέκαμψε τις διαφορές που εντοπίστηκαν στους ελέγχους και αποφάνθηκε ότι «όλα έγιναν καλώς»...
Σε άλλες περιπτώσεις, βέβαια, π.χ. του Ερυθρού Αστέρα Βελιγραδίου, της ρουμανικής Κλουζ ή της τουρκικής Γαλατασαράι, η UEFA όχι μόνο δεν συζήτησε το θέμα των παραβιάσεων του FFP αλλά έδειξε και αμείλικτη στην επιβολή ποινών. Αποτέλεσμα, και αυτό, των όσων επιβάλλουν οι ανταγωνισμοί στο «προϊόν»...