Ήταν πριν λίγους μήνες στην κορύφωση της
πανδημίας, όταν εικόνες φρίκης με ηλικιωμένους εγκαταλελειμμένους,
άρρωστους και πεινασμένους, να πεθαίνουν αβοήθητοι σε γηροκομεία της
Ισπανίας έκαναν το γύρο του κόσμου. Έκτοτε, οι θάνατοι σε γηροκομεία,
όπως και σε άλλα μέρη της Ευρώπης, αλλά και στις ΗΠΑ, αποτελούν τη
μερίδα του λέοντος των θανάτων από κορονοϊό στη χώρα. Το γεγονός αυτό
δεν είναι ασύνδετο και με το καθεστώς κάτω από το οποίο λειτουργούν πάνω
από τα 2/3 των οίκων ευγηρίας στη μείζονα χώρα της Ιβηρικής, δηλαδή ως
ιδιωτικές επιχειρήσεις, όπου το κέρδος αποτελεί το βασικό γνώμονα,
υπονομεύοντας αντικειμενικά τη λήψη των αναγκαίων αυξημένων μέτρων
προστασίας εργαζόμενων και τροφίμων στα εν λόγω ιδρύματα. Αποκαλυπτικά
είναι υπό αυτό το πρίσμα τα όσα αποκαλύπτει ανάρτηση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ισπανίας στα ΜΚΔ για το ζήτημα, την οποία παραθέτουμε μεταφρασμένη παρακάτω:
Σύμφωνα με τους επίσημους αριθμούς, 19811 άνθρωποι πέθαναν σε οίκους ευγηρίας. Σύμφωνα με ένα έγγραφο των Αυτόνομων Κοινοτήτων της Ισπανίας, ο αριθμός ανεβαίνει σε 27.359.
Πώς φτάσαμε σε αυτή την εγκληματική κατάσταση;
Στην Ισπανία υπάρχουν 5.457 οίκοι ευγηρίας. 1394 βρίσκονται υπό δημόσια ιδιοκτησία (ανεξαρτήτως διεύθυνσης) και 3844 σε ιδιωτική. Έτσι λοιπόν, πάνω από 70% των οίκων ευγηρίας βρίσκονται σε χέρια ιδιωτών, δηλαδή συνδέονται με το οικονομικό όφελος και το ατομικό κέρδος.
Την τελευταία δεκαετία έχει επιταχυνθεί η διαδικασία συγκέντρωσης κεφαλαίων στον κλάδο.
Το 2005 oι τέσσερις βασικές εταιρείες οίκων ευγηρίας είχαν συνολικά 101 ιδρύματα. Σήμερα οι τέσσερις μεγάλοι ανήκουν σε πολυεθνικές που συσσωρεύουν 297 ιδρύματα.
Σύμφωνα με μια έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το @_infoLibre, επενδυτικά fund, πολυεκατομμυριούχοι και κάποιοι διεφθαρμένοι επιχειρηματίες ελέγχουν τις 13 βασικές εταιρείες γηροκομείων στην Ισπανία https://www.infolibre.es/…/los_verdaderos_duenos_las_reside…
– Florentino Pérez (Clece)
– Los ‘Albertos’ (Clece)
– Modesto Álvarez Otero (Ballesol)
– Carlos Álvarez Navarro (Ballesol)
Και η πέμπτη πλουσιότερη οικογένεια της Γαλλίας:
-Η οικογένεια Mulliez (Amavir).
Δυο εταιρείες ελέγχονται από επιχειρηματίες εμπλεκόμενους στην υπόθεση Gürtel:
– Ο ήδη καταδικασμένος Enrique Ortiz (Savia).
– Ο δυο φορές δικασθείς José Luis Ulibarri (Aralia).
Αυτό το μοντέλο ιδιωτικοποιήσεων, που μεταθέτει την εστία της προσοχής από το κοινωνικό-υγειονομικό κομμάτι στους οικονομικούς ισολογισμούς, συνεπάγεται άμεσες και τρομαχτικές συνέπειες στην κρίση του κορονοϊού.
Σύμφωνα με τους επίσημους αριθμούς, 19811 άνθρωποι πέθαναν σε οίκους ευγηρίας. Σύμφωνα με ένα έγγραφο των Αυτόνομων Κοινοτήτων της Ισπανίας, ο αριθμός ανεβαίνει σε 27.359.
Πώς φτάσαμε σε αυτή την εγκληματική κατάσταση;
Στην Ισπανία υπάρχουν 5.457 οίκοι ευγηρίας. 1394 βρίσκονται υπό δημόσια ιδιοκτησία (ανεξαρτήτως διεύθυνσης) και 3844 σε ιδιωτική. Έτσι λοιπόν, πάνω από 70% των οίκων ευγηρίας βρίσκονται σε χέρια ιδιωτών, δηλαδή συνδέονται με το οικονομικό όφελος και το ατομικό κέρδος.
Την τελευταία δεκαετία έχει επιταχυνθεί η διαδικασία συγκέντρωσης κεφαλαίων στον κλάδο.
Το 2005 oι τέσσερις βασικές εταιρείες οίκων ευγηρίας είχαν συνολικά 101 ιδρύματα. Σήμερα οι τέσσερις μεγάλοι ανήκουν σε πολυεθνικές που συσσωρεύουν 297 ιδρύματα.
Σύμφωνα με μια έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το @_infoLibre, επενδυτικά fund, πολυεκατομμυριούχοι και κάποιοι διεφθαρμένοι επιχειρηματίες ελέγχουν τις 13 βασικές εταιρείες γηροκομείων στην Ισπανία https://www.infolibre.es/…/los_verdaderos_duenos_las_reside…
Από
τις πέντε βασικές εταιρείες, όλες με πάνω από 45 γηροκομεία η καθεμία,
δυο έχουν ως βασικό μέτοχο funds από το Jersey (Vitalia Home y Colisée)
κι ένα αγγλικό fund (DomusVi) όπως και ένα συνταξιοδοτικό fund του
Καναδά (Orpea).
Στον κλάδο βρίσκονται επίσης πέντε από τους πιο πλούσιους άντρες της Ισπανίας:
– Florentino Pérez (Clece)
– Los ‘Albertos’ (Clece)
– Modesto Álvarez Otero (Ballesol)
– Carlos Álvarez Navarro (Ballesol)
Και η πέμπτη πλουσιότερη οικογένεια της Γαλλίας:
-Η οικογένεια Mulliez (Amavir).
Δυο εταιρείες ελέγχονται από επιχειρηματίες εμπλεκόμενους στην υπόθεση Gürtel:
– Ο ήδη καταδικασμένος Enrique Ortiz (Savia).
– Ο δυο φορές δικασθείς José Luis Ulibarri (Aralia).
Αυτό το μοντέλο ιδιωτικοποιήσεων, που μεταθέτει την εστία της προσοχής από το κοινωνικό-υγειονομικό κομμάτι στους οικονομικούς ισολογισμούς, συνεπάγεται άμεσες και τρομαχτικές συνέπειες στην κρίση του κορονοϊού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου