Μετά από δεκάδες αντεργατικές ΠΝΠ και αντιλαϊκούς νόμους, με την
πανδημία και τα εργατικά ατυχήματα να θερίζουν στους χώρους δουλειάς, με την
κυβέρνηση να παρατείνει την απληρωσιά και τα μέτρα στήριξης των επιχειρηματικών
ομίλων, θα περίμενε κανείς η Ομοσπονδία Επισιτισμού Τουρισμού να ενθαρρύνει, να
οργανώνει, να μπαίνει μπροστά για να ανέβουν οι αγωνιστικές διαθέσεις των
εργαζομένων του κλάδου.
Για ακόμη μια φορά όμως, αυτή η
πλειοψηφία ενεργεί ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων στα ξενοδοχεία και
στον επισιτισμό.
Αφού στις μισές από τις
ανακοινώσεις που έβγαλε από την αρχή της πανδημίας μέχρι και σήμερα,
χαρακτηρίζει θετικά μια σειρά από μέτρα της κυβέρνησης, κι ενώ από τις 10 Ιούνη
βάρεσε το σιωπητήριο των κινητοποιήσεων που είχαν φουντώσει ήδη από τον Μάη,
τώρα προχωρά ένα βήμα παραπέρα. Αξιοποιεί κάθε μέσο για να συκοφαντήσει
αγωνιστές συνδικαλιστές, για λογαριασμό των εργοδοτών. Σέρνει στα δικαστήρια
οργανώσεις που ψηφίζουν χιλιάδες μέλη, με στόχο να ακυρώσει τις αρχαιρεσίες
τους, να φιμώσει κάθε γνήσια φωνή εκπροσώπευσης των συμφερόντων των εργαζομένων
του κλάδου.
Η τακτική που ακολουθεί στην
Κέρκυρα είναι χαρακτηριστική. Με το γελοίο επιχείρημα «της παράνομης
τροποποίησης» του καταστατικού του Συνδικάτου Ξενοδοχοϋπαλλήλων και εργαζομένων
στον επισιτισμό τουρισμό στην Κέρκυρα, γιατί καλύπτει και ένα μικρό χωριό του
νομού Θεσπρωτίας που δεν έχει σωματείο του κλάδου, επιδιώκει να ακυρώσει
εκλογές στις οποίες ψήφισαν 1.750 εργαζόμενοι!
Την ίδια τακτική ακολούθησε η πλειοψηφία
της Ομοσπονδίας στο παρελθόν και στην Αττική, όταν οι εργαζόμενοι έδωσαν στις
δυνάμεις του ΠΑΜΕ τη διοίκηση και το Συνδικάτο ξεπέρασε τα 10.000 μέλη και τους
3.000 ψηφίσαντες. Και τότε η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας αντί να χαιρετίσει
τη μαζικοποίηση σωματείου μέλους της, προσπάθησε στα δικαστήρια να σταματήσει
αρχαιρεσίες δυο φορές, χωρίς αποτέλεσμα.
Στο ίδιο το Συνδικάτο της
Κέρκυρας, μαζί με συνταξιούχους-συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ που
συγκροτούσαν μια παράνομη πλειοψηφία στο Εργατικό Κέντρο Κέρκυρας όλα τα
προηγούμενα χρόνια, έχουν σηκώσει ένα πρωτοφανές κύμα συκοφαντίας στον πρόεδρο
Σταμάτη Πελάη, που είναι από το 2010 απολυμένος εξαιτίας της συνδικαλιστικής
του δράσης. Ο αγωνιστής συνάδελφος προσφεύγει εδώ και χρόνια στα δικαστήρια, με
αποφάσεις που τον δικαιώνουν και με τον εργοδότη να αρνείται να συμμορφωθεί με
αυτές.
Η δράση του Συνδικάτου της
Κέρκυρας και των αγωνιστών στο ΔΣ που είναι γνωστή σε όλον τον κλάδο, ενοχλεί
ξενοδόχους και εστιάτορες, ενοχλεί το ΣΕΤΕ και την ΠΟΞ. Ενοχλεί επομένως και τα
στηρίγματά τους, την παράταξη της ΠΑΣΚΕ, που ορισμένα από τα δικά της στελέχη
περιδιαβαίνουν τη χώρα πότε ως εκπρόσωποι των εργαζομένων και πότε ως
εκπρόσωποι των αφεντικών. Πότε ως πρόεδροι σωματείων και Ομοσπονδιών και πότε
ως πρόεδροι ανωνύμων εταιρειών. Πότε ως συνδικαλιστικά στελέχη και πότε ως
στελέχη κομμάτων που βασάνισαν και βασανίζουν το λαό με μνημόνια, απεργοκτόνα
μέτρα, νόμους που χτυπούν τα δημοκρατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα των
εργαζομένων.
Σε μια περίοδο που ένα τέτοιο
χτύπημα στην εργατική τάξη της χώρας μεγαλώνει μέρα με τη μέρα, οι πρακτικές
αυτές αποκαλύπτουν ποιος είναι με ποιον, ποιους οι εργαζόμενοι έχουν μαζί τους
και ποιους απέναντί τους.
Η ενότητα
στο εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα, που ορισμένοι φραστικά αξιοποιούν για να
θολώσουν τα νερά, πρέπει να έχει κριτήριο τα συμφέροντα της τάξης μας. Κι ενότητα δεν σημαίνει να συμφωνούν όλοι με όλους. Η
αντιπαράθεση μέσα στο εργατικό κίνημα είναι αναγκαία και θεμιτή. Πρέπει όμως να
έχει γραμμή σύγκρουσης και όχι συνεννόησης με τους εκμεταλλευτές μας. Πρέπει να
κυριαρχείται από τον αγώνα ώστε η εργατική τάξη να απαλλαγεί από τους δυνάστες
της κι όχι να υποτάσσεται στη βαρβαρότητα ενός σάπιου εκμεταλλευτικού
συστήματος.
Κύρια όμως η ενότητα πρέπει να
σφυρηλατείται μακριά από την εργοδοσία και τα συμφέροντά της.
Καλούμε
όλα τα σωματεία να καταδικάσουν κάθε ενέργεια που αποδυναμώνει τον αγώνα να
αντιδράσουμε απέναντι στο μέτωπο κυβέρνησης-εργοδοσίας. Κάθε πράξη που στέκεται εμπόδιο στη συμμετοχή περισσότερων
εργαζόμενων στην οργανωμένη δράση, στη μαζικοποίηση των συνδικάτων μας. Κάθε
χτύπημα σε αγωνιστές που έχουν καταξιωθεί εδώ και χρόνια στη συνείδηση των
εργαζομένων, όχι λόγο της συνδικαλιστικής τους θέσης αλλά από τη στάση τους και
την ικανότητα να συσπειρώνουν και να οργανώνουν πραγματικούς αγώνες ενάντια
στις κυβερνήσεις και τους επιχειρηματικούς ομίλους.
15/9/2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου