Αν κάποιος κοινός θνητός πήγαινε έξω από το Ηρώδειο, θα έτρωγε πόρτα. Και αν ήθελε να παρκάρει στο πλακόστρωτο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, θα έτρωγε μαζί και ένα ωραίο πρόστιμο.
Μόνο που εδώ δε μιλάμε για κάποιον τυχαίο. Μιλάμε για τον εθνικό μας -αισθάνομαια- ήρωα. Για μια εθνική προσπάθεια.
Για την Ελλάδα ρε γαμώτο. Και για την μπίζνα. Και για το τζιπ της
Μερσεντές. Και για το Ωδείο Ηρώδου του Αττικού. Και για τα Μέγαρα στην
Ηρώδου του Αττικού. Και για τον Σάκη μας τους. Και για τον
χορηγό του Σάκη. Και για τον μάνατζερ του Σάκη. Και για τον λαό που
μπορεί να ονειρεύεται δωρεάν τα αμάξια που ποτέ δε θα πάρει.
Ο τουρισμός είναι η βαριά βιομηχανία μας. Και τα πολιτιστικά μνημεία πόλοι έλξης και προϊόντα προς εμπορική αξιοποίηση. Αν βρεθούν στον δρόμο του μετροπόντικα, όπως στη Θεσσαλονίκη, τα αποκολλάμε και τα καταστρέφουμε για να μην μπαίνουν εμπόδιο στην ανάπτυξη. Αν φτιάχνουν όμως ωραίο τοπίο, το χρησιμοποιούμε ως φόντο για διαφήμιση και λεζάντα.
Ποιες άδειες μου λες τώρα; Εδώ μιλάμε για όραμα, εθνική προσπάθεια. Για μια φορά μην είστε κι εσείς μίζεροι. Χαμογέλα ρε μπατίρη, κατανάλωσε το σανό που σου δίνουν, τι σου ζητάνε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου