Το νέο τραγούδι των Αργύρη και Θανάση Νικολάου, που το προλογίζουν ως εξής.

Αυτό το τραγουδάκι είναι μια πράξη αντίστασης. Ενάντια στους αρχόντους που νομίζουν – οι αφελέστατοι- ότι με νόμους και διατάγματα θα εμποδίσουν τον λαό να κατεβαίνει στο δρόμο. Ότι θα επιτρέψει ο λαός να φακελώνεται από την αστυνομία και να χαριεντίζεται μαζί της. Ενάντια στους διάφορους και διάφορες νεοφιλελεύθερους, δοσίλογους και αστούς, που έχουν το θράσος να μας κουνάν το δάκτυλο και να μας εγκαλούν, προτάσσοντας μια κοινωνία πειθαρχημένη, ενσωματωμένη στο πλέγμα του καπιταλισμού και άβουλη. Είναι ένα τραγούδι μνήμης και τιμής για τις μεγάλες ιστορίες στους δρόμους μας, στις πόλεις μας.

Το τραγούδι έχει αναφορές στους πρώτους εργάτες και εργάτριες που δώσανε τις πρώτες μάχες στο ελληνικό εργατικό κίνημα. Στην συνεχή παρουσία τους στον δρόμο. Στους πρώτους κομμουνιστές και το κίνημα των αναπήρων πολέμου της μικρασιατικής εκστρατείας που απ τις αρχές του ΄20 έδωσε φτερά στην εξάπλωση του κομμουνιστικού κινήματος. Αναφορές στους ένοπλους μαχητές του ΚΚΕ σε όλους τους βραχίονές του. Αναφορές στους γονείς μας που μας διδάξανε για τα ζόρικα χρόνια μετά το ΄49 και τους αγώνες του ΄60. Θα μπορούσε να αναφερθεί και σε πολλές άλλες στιγμές των εργατικών , αντικαπιταλιστικών αγώνων του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος, αλλά η διάρκεια του τελικού αποτελέσματος, θα το καθιστούσε απαγορευτικό ως προς την ηχογράφηση και κυκλοφορία του!

Αφιερώνεται στους πολιτικούς προγόνους μας λοιπόν αλλά κυρίως στα συντρόφια μας σήμερα, που σπάμε αντάμα την τρομοκρατία και τις απαγορεύσεις στον δρόμο. Γιατί οι δρόμοι μας ανήκουν. Γιατί ο κάθε δρόμος, κάθε σοκάκι, κάθε στενάκι, φτιάχτηκε από την εργατική Τάξη, και θα διαδηλώνει, θα μάχεται πάνω σ΄αυτά μέχρι να θριαμβέψει και να ορίζει τον “δρόμο” της ίδιας του της ύπαρξης.

Στίχοι: Αργύρης Νικολάου
Μουσική: Θανάσης Νικολάου
Συμμετέχουν οι:
Αργύρης Νικολάου στην φωνή και την κιθάρα
Μήτσος Ντιώνιας και Σόνια Μπαξεβάνη στις φωνές
Σάκης Νικολετόπουλος και Σωτήρης Τσόγκας στα μπουζούκια
Κώστας Τσιγώνιας στο μπάσο και Σταύρος Νικολάου στο κλαρίνο
Στον φραμπαλά συμμετέχουμε όλοι.
Η ηχογράφηση έγινε από τον Κώστα Φωτόπουλο στον Όμιλο Παραδοσιακής Μουσικής.
Η υλοποίηση του βίντεο έγινε από τον Στάμο Μαλαχία.
Τα αποσπάσματα του βίντεο είναι από την εξαιρετική ταινία του Τάσου Ψαρρά “Μάης”.
Ευχαριστίες στον πατέρα μου Θανάση για την μουσική, και τον σταυραδερφό Γ. Φ. Καλόγερο για την εμψύχωση.
Ραντεβού στους δρόμους λοιπόν!

Στίχοι

Εσείς που τάχα κόπτεστε για τον κλειστό το δρόμο
Και την ταλαιπωρία του, τον φουκαριάρη κόσμο
Η δήθεν αγωνία σας για τα λεωφορεία
Αν παν’ οι εργάτες στην δουλειά, μην κλείσουν τα σχολεία
Στην Πάτρα οι πρωτοπόροι μας εδώκανε την μάχη
Βόλο, Καβάλα, Λάρισα, αγρότες και ξωμάχοι
Καπνά σταφίδα ο σεβντάς σ΄ Αγρίνιο, Καλαματα
Εργάτες που διαδήλωσαν , τους χτύπησαν στην στράτα

Στο κέντρο πρωτοφώναξαν εκείνοι οι βετεράνοι
Που απ’την Σμύρνη φέρανε, πρώτοι σφυρί δρεπάνι
Κρεμμυδαρού και Νίκαια στον Πειραια πιο κάτω
Ακόμα τον εψάχνετε αστοί τον Μπεζεντάκο
Του Τούση η μάνα σπάραζε, ‘’μου φάγατε τον γιό μου΄΄
Τον Τάσο τον μονάκριβο, το σπλάχνο το δικό μου
Στρατιώτες γύρω τρέχανε με ξίφη και κανόνια,
Η Σαλονίκη δεν ξεχνά του Ρίτσου την εικόνα

Γούβα, Παγκράτι Βύρωνας, Μαρτάκης Κολλημένος
Και στα στενά της Κοκκινιάς, Καρδάρας τιμημένος
Εργάτες στην Καισαριανή σηκώσανε παντιέρες
Στο Περιστέρι ΕΑΜ ΕΛΑΣ ΕΠΟΝ κρατήσανε για μέρες
Συγγρού Δουργούτι Λένορμαν , Εξάρχεια Γκύζη και Ψυρρή
Εκεί ξεφτιλιστήκανε, ο Σκόμπυ, ο γρίβας και η “ΧΙ”
Σημάδια ακόμα στέκονται στους γερασμένους τοίχους
Κλάψαν οι μάνες τα παιδιά στους μαραμένους κήπους

Μάρμαρα ξηλωθήκανε από τους οικοδόμους
Ψηλά τον εσηκώσανε τον πέτρουλα στους ώμους
Οι δρόμοι δεν ξεχνούν ποτέ των εργατών το πνεύμα
Πορείες, οδοφράγματα, των κολασμένων αίμα