Ο λογαριασμός

Τα «μεγάλα μαχαίρια» έχουν βγει ξανά στο τραπέζι του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που ξεκινάει σήμερα, με βασικό μενού τους «μηχανισμούς» για τη διαχείριση της νέας καπιταλιστικής κρίσης, στην οποία επιδρά καθοριστικά η πανδημία.

Οι μεγάλες «αβεβαιότητες», οι προβλέψεις για ύφεση πάνω από 8% για το 2020, που έρχονται να προστεθούν στην οικονομική επιβράδυνση των προηγούμενων χρόνων, τα ζητήματα επιμερισμού των τεράστιων κρατικών πακέτων ενίσχυσης των επιχειρηματικών ομίλων, αλλά και της πίεσης που αυτά ασκούν στα ελλείμματα και τα χρέη, αποτελούν παράγοντες που οξύνουν τις αντιθέσεις, στο έδαφος της ανισόμετρης ανάπτυξης.

Τις αντιθέσεις αυτές αποτυπώνουν, για παράδειγμα, οι σκυλοκαβγάδες για τον προϋπολογισμό της ΕΕ, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την απειλή άσκησης βέτο από Ουγγαρία και Πολωνία.

Αποτυπώνονται επίσης στα διαφορετικά συμφέροντα που επιδρούν στις σχέσεις της ΕΕ με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, κυρίως με τις ΗΠΑ, αλλά και στη συζήτηση για τις σχέσεις με την Κίνα, το ρόλο της ιμπεριαλιστικής ένωσης στην περιοχή, τις ευρωτουρκικές σχέσεις.

Και, βέβαια, οι ανταγωνισμοί αυτοί σημαδεύουν τη συζήτηση γύρω από την «εμβάθυνση» της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης, πλευρές της οποίας συζητιούνται στη Σύνοδο, όπως η Τραπεζική Ενωση, η Ενωση Κεφαλαιαγορών, η αναβάθμιση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας.

Παρά τις αντιθέσεις τους, λοιπόν, αυτά που τους ενώνουν είναι πολλά και πρώτα απ' όλα η «ευκαιρία» που βλέπουν μέσα στην πανδημία και στην κρίση να επιτεθούν με ακόμα μεγαλύτερη σφοδρότητα στα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, να επιταχύνουν τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις.

Οπως χαρακτηριστικά σημειώνεται στο προσχέδιο των αποφάσεων του Συμβουλίου, «η οικονομική ανταπόκριση στην κρίση προσφέρει την ευκαιρία να επιταχυνθούν ο βιώσιμος μετασχηματισμός και ο εκσυγχρονισμός των οικονομιών μας και να αποκτήσουμε ανταγωνιστικό πλεονέκτημα».

Γι' αυτό το «ανταγωνιστικό πλεονέκτημα» του ευρωπαϊκού κεφαλαίου η ΕΕ δρομολογεί πογκρόμ αναδιαρθρώσεων, που θα «καθαρογραφούν» και στα λεγόμενα «σχέδια ανάκαμψης» των κρατών - μελών, ως συνοδευτικό των κονδυλίων στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων από το λεγόμενο «Ταμείο Ανάκαμψης».

Οπως δείχνει και η περίπτωση του «σχεδίου Πισσαρίδη» για την ελληνική οικονομία, που εκπονήθηκε κατά παραγγελία της κυβέρνησης, κάθε στόχος των καπιταλιστών είναι κι ένα «μαχαίρι στην καρδιά» των λαϊκών αναγκών.

Ετσι, η «πρόσβαση σε πόρους» για το κεφάλαιο σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη ιδιωτικοποίηση της Ασφάλισης, επιτάχυνση πλειστηριασμών και εκβιασμών. Η «στήριξη της πράσινης ανάπτυξης» σημαίνει χιλιάδες απολύσεις και ενεργειακή φτώχεια, το «φιλικό στις επιχειρήσεις» κράτος είναι ακόμα πιο εχθρικό για το λαό.

Την ίδια ώρα, στελέχη της κυβέρνησης και της ΕΕ επαναλαμβάνουν μονότονα ότι «ούτε ένα ευρώ» απ' αυτά που εξαιρούνται από το Σύμφωνο Σταθερότητας στο όνομα της διαχείρισης της πανδημίας «δεν είναι τζάμπα», γράφοντας από τώρα τον λογαριασμό για τα λαϊκά στρώματα.

Ενας λογαριασμός που συμπεριλαμβάνει τους πακτωλούς των ενισχύσεων και διευκολύνσεων προς το κεφάλαιο, και έχουν ήδη ξεκινήσει να τον πληρώνουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα: Με τα νέα αντεργατικά μέτρα που έχουν εκτινάξει την «ευελιξία», με τις «ανατροπές του αιώνα» στο χρόνο εργασίας και στη συνδικαλιστική δράση κ.ά., με μισθούς 200 ευρώ για τους μακροχρόνια ανέργους που προσλαμβάνονται για λίγο διάστημα σε μια δουλειά ημιαπασχόλησης.

Ο «λογαριασμός» αυτός πρέπει να επιστραφεί. Οι εργαζόμενοι, ο λαός να μη δεχτούν να πληρώσουν και αυτήν την καπιταλιστική κρίση. Με τη συμμαχία και τον οργανωμένο τους αγώνα, με τη σημαία των δικών τους αναγκών, να περάσουν στην αντεπίθεση για να χάσει το κεφάλαιο και όχι οι ίδιοι.