ΟΙ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Α.Μ.

 

 Σιγά-σιγά, ερασιτεχνικά θάλεγα μια και ιστορικός δεν είμαι, φωτίζονται και για μένα αυτές οι ιστορίες. Νάναι καλά και το Ιστορικό Τμήμα της ΚΕ του ΚΚΕ. Εχουν κάνει σπουδαία δουλειά και οι επεξεργασίες τους έρχονται και "κουμπώνουν" με τις προσωπικές και οικογενειακές μου εμπειρίες, καθώς και τον στενό κύκλο των συντοπιτών μου.

Το ΕΑΜ ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του ΚΚΕ σαν Λαϊκό Μέτωπο αλλά στην πράξη γρήγορα διαμορφώθηκε και λειτούργησε βασικά σαν κοινωνικό μέτωπο, Κοινωνική Συμμαχία, όπως επιβεβαιώνεται και από την ανάρτηση εδώ. Η ίδια η ζωή από τότε έδειχνε πως το "εθνικό" μόνο μέσα από το "ταξικό" πια μπορούσε να βρεί τη λύση του.
Με ποιανούς μπορούσες τότε να κάνεις "συμμαχία"; Με αυτουνούς, που την κοπανήσανε στα Κάϊρα, η με τους εγχώριους αντιπροσώπους τους, που κατά 90% ήντουσαν μαυραγορίτες, δοσίλογοι και ταγματασφαλήτες; Οι κρούσεις έγιναν, τα αστικά κόμματα μας γύρισαν την πλάτη κι εμείς βρήκαμε κάτι αστικά κομματίδια να τα βάλουμε στην μόστρα για να μοιάζει με Λαϊκό Μέτωπο, ενώ δεν μπορούσε. Καλή κίνηση ήταν κι αυτή, έστω κι έτσι να τους προκαλείς σύγχυση, αρκεί ...να μην πέφτεις εσύ ο ίδιος θύμα της ίδιας σύγχυσης!
Συμμαχία πραγματική και ουσιαστική μόνο με τους λιμοκτονούντες εργάτες των αστικών κέντρων και με τους χωργιάτες, που ήταν δεμένοι με τις πεζούλες τους, μπορούσες να κάνεις, άντε και με καμπόσους παπάδες, που ζούσαν η αφουγκράζουνταν τα πάθη του ποιμνίου τους. Δηλαδή με το ~80% του πληθυσμού .... Από τον υπόλοιπο αστικό κόσμο, μπορούσες να πάρεις μόνο τους λίγους, που είχαν κοινωνική συνείδηση και αξιοπρέπεια. Οι δίβουλοι μόνο θα σε υπονόμευαν...
...όπως κι έγινε!

Ο απλός κόσμος, χρείας ποιούσης, γρήγορα έρριξε στα σκουπίδια την αστική-μοναρχοφασιστική προπαγάνδα και προσέγγισε το ΚΚΕ. Ο μισός και βάλε λαϊκός κόσμος τότε, λέγαν "το Κόμμα" και κάνανε το σταυρό τους. Μάλλον βόηθαγε, που ήταν και αμόρφωτοι (μάστιζε τότε η αγραμματοσύνη) άρα αγνοί και δεν τους είχαν κάνει το μυαλό κουρκούτι με τις "θεωρίες" τους οι διάφοροι ταξικά αμφιταλαντευόμενοι, που και τότε το παίζαν "αριστεροί" και "κομμουνιστές". Πιστεύανε σε αυτά, που βλέπανε και όχι στους "καλαμαράδες" και την "αφρόκρεμα", που ήταν κώλος-και-βρακί με τους κατακτητές.
Αλλά ο άλλος μισός, και κύρια στις πόλεις, ανώτεροι υπάλληλοι, αριστοκρατία, επιχειρηματίες και διαννοούμενοι, όσοι από αυτούς προσέγγισαν το ΕΑΜ, "με τις καμπάνες", όπως γλαφυρά είπε ο (μέγας αγκιτάτορας) Ν.Ζ., ήταν διαβρωμένοι από την αστική ιδεολογία και επιρρεπείς στον οπορτουνισμό και τον συμβιβασμό. Και δυστυχώς δεν βρήκαν καμιά καθοδηγητική βοήθεια σε αυτό από τον κομματικό μηχανισμό, την καθοδήγηση, που ήταν εγκλωβισμένη σε μιαν ατελή, και ήδη τότε ξεπερασμένη από τα γεγονότα, γραμμή για τα λαϊκά μέτωπα. Παρόλο, που η ίδια η Γ' Διεθνής, με την αυτοδιάλυσή της, μετέθεσε ρητά τις ευθύνες της στα ίδια τα κόμματα-μέλη της μέχρι τότε. Είχαν και τυπικό δικαίωμα να διορθώσουν την γραμμή αυτή σύμφωνα με την συγκεκριμμένη πραγματικότητα, που αντιμετώπιζαν, και όχι να την διατηρούν σαν "τυφλοσούρτη".

Αυτό ήταν πολύ χαρακτηριστικό στην πατρίδα μου, την Καλαμάτα, που τότε ήταν σχετικά ανεπτυγμένο αστικό βιομηχανικό κέντρο, και είχε αξιόλογη αστική τάξη. Η επιρροή του οπορτουνισμού στις κομματικές δυνάμεις μέσα στην πόλη ήταν εμφανής από τότε, αν και τότε λίγοι μπορούσαν να το δουν αυτό. Λένε, πως και η διαφυγή των δοσιλόγων της πόλης από τον σιδηροδρομικό σταθμό προς τον Μελιγαλά καθόλου "τυχαία", η ..."φιάσκο"(!), όπως λένε τα ΜΜΕ σήμερα καληώρα με τον Παππά, δεν ήταν. Είχαν τις συμβιβαστικές αυταπάτες τους, που δυστυχώς πυροδότησαν την δοσιλογική "αντίσταση" του Μελιγαλά. Το λιντσάρισμα των ίδιων αυτών δοσιλόγων νύχτα στην πλατεία από τον Λαό, όταν ο ΕΛΑΣ τους ξανάφερε δέσμιους πια στην Καλαμάτα, σε χτυπητή αντίθεση με την "χαλαρότητα", που επέτρεψε την διαφυγή τους, δείχνει τις διαφορές, που υπέφωσκαν μέσα στην Κοινωνική Συμμαχία του ΕΑΜ, που η ηγεσία του και το Κόμμα επέμεναν να την λειτουργούν από τα πάνω σαν Λαϊκό Μέτωπο. Για την ιστορία, μέχρι σήμερα έφτασαν τα απομεινάρια της επιρροής του οπορτουνισμού στην Καλαμάτα, ενώ στην περίοδο μετά το αντάρτικο και στην Χούντα-Μεταπολίτευση κυριαρχούσαν στην πόλη οι ΕΔΑ-ίτες, το "Κ"Κεσ μετά και ο Συνασπισμός αργότερα.
Το ΕΑΜ ήταν μια συμμαχία, που η νομοτέλεια την έκανε "Κοινωνική Συμμαχία" και ο υποκειμενικός παράγοντας την λειτούργησε μέχρι το τέλος σαν "Λαϊκό Μέτωπο".

Σεχτάρ ο Τρομερός