Η «επόμενη μέρα»

Η προσπάθεια του πρωθυπουργού, με αφορμή και την προχτεσινή του συνέντευξη, να παρουσιάσει μια «αχτίδα αισιοδοξίας στην άκρη του τούνελ» και την εικόνα μιας κυβέρνησης που «κοιτάζει μπροστά», στην «επόμενη μέρα», στόχο έχει να κουκουλώσει τις εγκληματικές ευθύνες της για όσα ζει σήμερα ο λαός.

Κυρίως, όμως, επιχειρεί να κρύψει ότι και σήμερα και την «επόμενη μέρα» προτεραιότητα της κυβέρνησης σε όλα τα «μέτωπα», στην πανδημία, στην οικονομική κρίση και στα Ελληνοτουρκικά, είναι η θωράκιση των συμφερόντων του κεφαλαίου και όχι βέβαια οι ανάγκες του λαού, που στενάζει από την αντιλαϊκή της πολιτική.

Η κυβέρνηση αξιοποιεί την πανδημία ως «ευκαιρία» και στρώνει το έδαφος ώστε «να παίξουμε μπάλα μετά», όπως είπε ο πρωθυπουργός, εννοώντας τους επιχειρηματικούς ομίλους και την ανάκαμψη της κερδοφορίας τους.

Γι' αυτό ενώ φοράει το κουστούμι της «μετριοπάθειας», υπόσχεται την επιτάχυνση «σημαντικών αλλαγών» και αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων, από τις «ανατροπές του αιώνα» στα Εργασιακά, με το χτύπημα του 8ωρου, την καθήλωση των μισθών, την απογείωση της «ευελιξίας», με την αξιοποίηση και της τεχνολογίας, την επιχείρηση να μπει στον πάγο η συλλογική οργάνωση και δράση των εργαζομένων, έως τις κάθε είδους ενισχύσεις και διευκολύνσεις, για να γίνουν πιο γρήγορες και πιο αποδοτικές, δηλαδή πιο κερδοφόρες, οι επενδύσεις συσσωρευμένων κεφαλαίων, φορτώνοντας την κρίση ξανά στο λαό.

Επιδιώκοντας η Ελλάδα να γίνει ενεργειακός και εμπορικός κόμβος, με αναβαθμισμένο στρατιωτικό ρόλο στη ΝΑ πτέρυγα του ΝΑΤΟ, δηλώνει έτοιμος για διευθετήσεις στο Αιγαίο και την Ανατ. Μεσόγειο που θα προωθούν τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων.

Αυτόν το χαρακτήρα έχει ο διάλογος που στρώνεται με παρέμβαση των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, ενώ ήδη παζαρεύει νέες ελληνοαμερικανικές στρατιωτικές συμφωνίες, που ολοκληρώνουν τις διαπραγματεύσεις των προηγούμενων και επεκτείνουν το «αποτύπωμα» των ΗΠΑ στην περιοχή, μετατρέποντας τη χώρα και το λαό σε στόχο.

Η «επόμενη μέρα», επομένως, έχει περισσότερους και μεγαλύτερους κινδύνους για τα κυριαρχικά δικαιώματα και το λαό, μεγαλύτερες και πιο άμεσες απειλές για την ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή, ενώ οποιαδήποτε συμφωνία με την Τουρκία θα φέρνει πιο κοντά τη συνεκμετάλλευση και θα σωρεύει «καύσιμη ύλη» για τις επόμενες εντάσεις και ανταγωνισμούς.

Σε ό,τι αφορά, τέλος, τη διαχείριση της πανδημίας, «χωριό που φαίνεται κολαούζο δε θέλει»... Απ' όπου κι αν το πιάσει κανείς, η προσπάθεια του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης να καλλιεργήσουν «μια νότα αισιοδοξίας», αξιοποιώντας και την έναρξη των εμβολιασμών, συνθλίβεται στο ρημαγμένο σύστημα Υγείας, στις καθυστερήσεις, στους ανταγωνισμούς και τα παζάρια γύρω από τα εμβόλια, βγάζοντας στην επιφάνεια όλη τη δυσωδία ενός συστήματος που έχει για «πυξίδα» τα κέρδη του κεφαλαίου και μ' αυτό το κριτήριο ζυγίζει ακόμα και την υγεία ή και τη ζωή του λαού.

Αλλωστε, κι από τις μέχρι τώρα παρεμβάσεις της κυβέρνησης επιβεβαιώνεται ότι η «επόμενη μέρα» και στην Υγεία έχει χειρότερες και ακριβότερες υπηρεσίες για το λαό, βάθεμα της εμπορευματοποίησης και επέκταση του πεδίου δράσης για τους ιδιωτικούς ομίλους, ένταση των ανταγωνισμών στη φαρμακοβιομηχανία, που θα πληρώσουν ξανά οι λαοί.

Απέναντι σε αυτόν τον κυβερνητικό σχεδιασμό ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει κριτική για ανεπάρκειες, καθυστερήσεις, ανικανότητες, χωρίς να αμφισβητεί κανέναν από τους βασικούς στόχους που αυτός υπηρετεί. Με την ίδια ακριβώς πυξίδα, διεκδικεί το ρόλο του «διαχειριστή» που μπορεί καλύτερα να εξασφαλίσει την «κοινωνική συνοχή» και συναίνεση.

Η πυξίδα όμως του λαού δεν μπορεί παρά να δείχνει στην αντίθετη κατεύθυνση, στην οργάνωση και δράση με οδηγό τις δικές του ανάγκες παντού, στον καθημερινό αγώνα που θα σημαδεύει τον «ένοχο», το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, που στο επίκεντρο θα έχει τις λαϊκές ανάγκες και όχι τα κέρδη του κεφαλαίου.