Πρωτόκολλα κερδοφορίας.

..

Τα νέα περιοριστικά μέτρα στην Αττική και σε άλλες πόλεις της χώρας τα οποία αποφάσισε η κυβέρνηση και ισχύουν από το Σάββατο 30 Γενάρη, τα απανωτά «άνοιξε - κλείσε» για τη διαχείριση της πανδημίας, είναι αποτέλεσμα της δικής της επικίνδυνης πολιτικής. Από την πρώτη στιγμή αρνήθηκε να πάρει ουσιαστικά μέτρα για την αντιμετώπιση της διασποράς της πανδημίας και για την προστασία της υγείας του λαού, όπως αυτά που διεκδικούν εδώ και ένα χρόνο υγειονομικοί, σωματεία εργαζομένων και άλλοι φορείς. Σταθερά προσηλωμένη στο εγκληματικό κριτήριο του «κόστους - οφέλους» για τις μεγάλες επιχειρήσεις, διαμορφώνει τις συνθήκες για να παίζουμε καθημερινά τη ζωή μας «κορόνα - γράμματα», κουνώντας προκλητικά στο λαό το δάχτυλο της ατομικής ευθύνης. Για παράδειγμα, ενοχοποιεί την αύξηση της κινητικότητας μετά το άνοιγμα των καταστημάτων, αλλά δεν παίρνει κανένα μέτρο για την ασφαλή μετακίνηση εργαζομένων και καταναλωτών με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, καμία πρόληψη και κανένας ουσιαστικός έλεγχος δεν υπάρχει για το αν η εργοδοσία τηρεί ακόμα και τα στοιχειώδη σε ό,τι αφορά τις συνθήκες υγείας και ασφάλειας εν μέσω πανδημίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι και τα σχολεία, τα οποία άνοιξαν μέσα στο καταχείμωνο, με τους ίδιους και χειρότερους όρους από αυτούς που έκλεισαν τον Νοέμβρη.

* * *

Εκεί όμως που δεν «ακουμπά» ούτε γι' αστείο η κυβέρνηση, εκεί που πραγματικά κάθεται «σούζα» και γυρίζει το κεφάλι απ' την άλλη, είναι οι μεγάλοι χώροι δουλειάς και οι επιχειρήσεις, όπου η κατάσταση είναι κυριολεκτικά ανεξέλεγκτη. Η κυβέρνηση εκτίθεται όταν ομολογεί ότι ακριβώς εκεί, στη Δυτική Αττική, υπάρχει το μεγάλο πρόβλημα. Θυμίζουμε ότι το πρώτο τοπικό lockdown στην Αττική έγινε πριν από τα Χριστούγεννα σε Ελευσίνα, Ασπρόπυργο, Μάνδρα, ενώ στις 15 Γενάρη άνοιξε η Ελευσίνα και έκλεισε το Μενίδι. Πρόκειται για μια ευρύτερη περιοχή που συγκεντρώνει βιομηχανικές ζώνες και άλλους μαζικούς χώρους δουλειάς (αποθήκες, διυλιστήρια κ.λπ.), όπου διαπιστωμένα δεν τηρούνται ούτε τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας, τα οποία θεωρούνται «κόστος» και «χαμένος χρόνος» από την εργοδοσία. Περιοχές στις οποίες υπάρχει μεγάλη κινητικότητα εργαζομένων από και προς αυτές, γιατί συγκεντρώνουν σημαντικούς εργασιακούς χώρους, στους οποίους απασχολούνται εργαζόμενοι και από άλλους δήμους της Αττικής, και γιατί μεγάλο μέρος των κατοίκων αυτών των περιοχών είναι μισθωτοί που εργάζονται σε άλλες περιοχές. Ενα σημαντικό μέρος εργαζομένων λοιπόν μετακινείται καθημερινά από και προς την εργασία τους, μεταφέροντας εν αγνοία τους τον ιό. Κι αντί ακριβώς εκεί, στους εργασιακούς χώρους, να εξασφαλιστούν μέτρα διασφάλισης των αναγκαίων όρων προστασίας των εργαζομένων και των οικογενειών τους, η κυβέρνηση συνεχίζει να κλείνει τα μάτια προς όφελος των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Γιατί αυτό που υλοποιείται στην πραγματικότητα σ' αυτούς τους χώρους είναι τα «πρωτόκολλα κερδοφορίας», με τη σφραγίδα του κράτους, που δεν κάνει ούτε τους τυπικούς ελέγχους, αξιοποιώντας ως άλλοθι την υποστελέχωση των αρμόδιων υπηρεσιών. Στους εργαζόμενους και στα λαϊκά στρώματα, όμως, τα πρόστιμα πέφτουν βροχή αν τύχει και τους πιάσουν με τον λάθος κωδικό στο κινητό τους...

* * *

Την κατάσταση επιβαρύνει η γύμνια της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας σε ολόκληρη την Αττική, κατάσταση βέβαια που προϋπήρχε του κορονοϊού αλλά τώρα επιδεινώνεται για το λαό, αν σκεφτεί κανείς τη συνολικότερη υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των εργαζομένων και των κατοίκων της συγκεκριμένης περιοχής του Θριασίου και του Μενιδίου, που αποτελούν «πίσω αυλή» της Αττικής, «έμβλημα» της αναρχίας στην καπιταλιστική ανάπτυξη και του χωροταξικού σχεδιασμού με κριτήριο τα γενικότερα συμφέροντα του κεφαλαίου. Εχει λοιπόν μεγάλη σημασία ο διεκδικητικός αγώνας που αναπτύσσουν στη Δυτική και σε όλη την Αττική σωματεία εργαζομένων, υγειονομικοί, ενώσεις των ΕΒΕ, μαζικοί σύλλογοι και άλλοι φορείς, μέσα σε δύσκολες συνθήκες, για να παρθούν άμεσα και ουσιαστικά μέτρα προστασίας της υγείας και των δικαιωμάτων του λαού. Ειδικά μπροστά σε ένα τρίτο κύμα της πανδημίας, με τους εμβολιασμούς να εξελίσσονται με ρυθμούς χελώνας, εξαιτίας των ανταγωνισμών μονοπωλίων και κρατών, στην πλάτη των λαών.