Καρφί στο μάτι τους

Και μόνο η αντίδραση της κυβέρνησης, της εργοδοσίας και των επιτελείων τους στην πανεργατική απεργία και στις μεγάλες απεργιακές συγκεντρώσεις της περασμένης Πέμπτης είναι απόδειξη ότι ο οργανωμένος αγώνας των εργαζομένων και η καθολική απόρριψη του νομοσχεδίου - έκτρωμα για τα Εργασιακά είναι «καρφί στο μάτι τους».

Δεν μπορούν να χωνέψουν ότι παρά την προπαγάνδα και το αναποδογύρισμα της πραγματικότητας σε ό,τι αφορά το νομοσχέδιο, παρά την προσπάθεια κατασυκοφάντησης των εργατικών αγώνων, παρά τον βομβαρδισμό για τις δήθεν «θετικές διατάξεις» που περιέχει το έκτρωμα, αυτό απορρίπτεται χωρίς δεύτερη κουβέντα από τη συντριπτική πλειοψηφία των συνδικάτων, που κλιμακώνουν τον αγώνα για να βρει τη θέση του στα σκουπίδια.

Ετσι και τη μέρα της απεργίας: Οχι μόνο ξαμόλησαν από το ξημέρωμα τους προπαγανδιστές τους στα αστικά ΜΜΕ για να υπερασπιστούν το ...«δικαίωμα» στην απεργοσπασία, αλλά πριν ακόμα ολοκληρωθούν οι απεργιακές συγκεντρώσεις η κυβέρνηση χρησιμοποίησε κάθε δόλιο μέσο για να «αποδείξει» ότι το απεργιακό κάλεσμα των συνδικάτων είχε μικρή απήχηση και ότι επομένως το νομοσχέδιο έχει την αποδοχή των εργαζομένων! Για τέτοια απελπισία και ξετσιπωσιά μιλάμε!

Αν όμως η κυβέρνηση θεωρεί πως «δεν έγινε δα και τίποτα» με την απεργία, συνολικά με τις αντιδράσεις των εργαζομένων, γιατί σε συνεννόηση με τους εφοπλιστές έστειλαν τις απεργιακές αποφάσεις 14 ναυτεργατικών σωματείων στα δικαστήρια, βγάζοντας παράνομη την κινητοποίησή τους;

Αν η απεργία, όπως λένε, «δεν συγκινεί» - τα ίδια ισχυριζόταν πριν μερικούς μήνες και η ηγεσία της ΓΣΕΕ - γιατί στον πυρήνα του νομοσχεδίου που φέρνουν περιέχονται νέες απαγορεύσεις και εμπόδια στο απεργιακό δικαίωμα, θωρακίζεται η απεργοσπασία, ποινικοποιείται η περιφρούρηση του απεργιακού αγώνα και συνολικότερα η συνδικαλιστική οργάνωση και δράση, κυρίως εκεί που χτυπάει η καρδιά της παραγωγής, στον χώρο δουλειάς και στο πρωτοβάθμιο σωματείο;

Γιατί αυξάνουν τα αναχώματα για ένα σωματείο να αποφασίσει απεργία και για έναν εργαζόμενο να απεργήσει; Και γιατί επιστρατεύτηκαν από το πρωί της Πέμπτης απεργοσπαστικοί μηχανισμοί, εκβιάζοντας και απειλώντας εργαζόμενους να μην απεργήσουν; Γιατί τα αστικά ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά, δεν αφιέρωσαν παρά ελάχιστο χρόνο και χώρο στις μαζικότατες απεργιακές συγκεντρώσεις, αναντίστοιχο με την πρωτόγνωρη συμμετοχή σε εργατική κινητοποίηση, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια;

Απ' όπου και να το πιάσει κανείς, το ψέμα «βγάζει μάτι»...

Ούτε είναι βέβαια τυχαίο ότι από την επομένη κιόλας της απεργίας και μπροστά στην προοπτική κλιμάκωσης, εντάθηκε η επίθεση στα συνδικάτα και στη συνδικαλιστική δράση, με στοχευμένα συκοφαντικά δημοσιεύματα και παρεμβάσεις κυβερνητικών στελεχών που «βγάζουν τρελούς» όσους βλέπουν στο νομοσχέδιο την προσπάθεια να θωρακιστούν τα συμφέροντα της εργοδοσίας, σε βάρος ακόμα και των πιο στοιχειωδών εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων.

Την προσπάθεια αυτή συντρέχουν κόμματα και συνδικαλιστικές δυνάμεις που θέλουν είτε να φρενάρουν τις αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων, είτε να αποσυντονίσουν το απεργιακό μέτωπο, είτε να αξιοποιήσουν τη γενικευμένη δυσαρέσκεια για να ψαρέψουν ψήφους σε θολά «αντιδεξιά» νερά, σερβίροντας σαν ξαναζεσταμένο πιάτο τις αυταπάτες ότι μια «άλλη», τάχα προοδευτική διαχείριση, μπορεί να εξασφαλίσει τα εργασιακά δικαιώματα ταυτόχρονα με τα κέρδη και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου.

Η μαζικότητα των απεργιακών συγκεντρώσεων, το σταμάτημα της παραγωγής σε μεγάλους χώρους δουλειάς, όπως τα εργοτάξια των Κατασκευών, το λιμάνι, τα καράβια, η Ζώνη, η συμμετοχή για πρώτη φορά σε απεργία νέων εργαζομένων από διάφορους χώρους, το σταμάτημα των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς στην Αττική, οι εκατοντάδες που έκαναν το βήμα ανήμερα της απεργίας και επισφράγισαν τη συμμετοχή τους με εγγραφή στα σωματεία, η συζήτηση και αποδοχή του πλαισίου πάλης από πολύ περισσότερους εργαζόμενους, μέσα από μαζικές, συλλογικές διαδικασίες, ακόμα κι αν αυτήν τη φορά δεν συμμετείχαν στην απεργία, είναι αδιάψευστος μάρτυρας για την επιτυχία της απεργιακής μάχης που έδωσαν με αυταπάρνηση και αποφασιστικότητα εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις όλες τις προηγούμενες μέρες, απορρίπτοντας οριζόντια και κάθετα το νομοσχέδιο, καταγράφοντας βήματα στην οργάνωση της εργατικής τάξης. Με την ορμή και την πείρα αυτής της μεγάλης κινητοποίησης, κορυφώνεται σήμερα η προετοιμασία της νέας απεργίας.