30 Ιουν 2012

Οι αρχιτέκτονες του τρόμου


Η κτηνωδία των Αμερικανών μέσα από τα κείμενα του Μενέλαου Λουντέμη
Οι αρχιτέκτονες του τρόμου
Ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία θεωρητικά σταμάτησε (μέχρι να δούμε την επόμενη φάση των σχεδίων των χασάπηδων του ΝΑΤΟ) και οι απώλειες σε ανθρώπινους και φυσικούς πόρους έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Μια ευρωπαϊκή ανεξάρτητη χώρα βομβαρδίστηκε από τους Αμερικανούς Γιάνκηδες και τις ΝΑΤΟικές ορντινάντσες τους, επειδή είχε το... θράσος να αντισταθεί στη "νέα τάξη πραγμάτων".Σχολεία, γηροκομεία, τηλεοπτικοί σταθμοί, πρεσβείες, γέφυρες, εργοστάσια τροφίμων, άσυλα ανιάτων, ακόμα και νεκροταφεία ισοπεδώνονται, διότι η ηγεσία ενός υπερήφανου λαού "δε συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις" για να θυμηθούμε τον ποιητή. Ομως οι εγκληματικές τους ενέργειες δεν εμφανίζονται πρώτη φορά στη νεότερη ιστορία. Δεκάδες φορές μετά το Β Παγκόσμιο Πόλεμοαιματοκύλησαν χώρες και λαούς, γιατί έτσι έκριναν. Στο σημερινό μας σημείωμα επιλέξαμε να σας παρουσιάσουμε κάποια αποσπάσματα από το βιβλίο του Μ. Λουντέμη "Οι αρχιτέκτονες του τρόμου", που γράφηκε στα μέσα της δεκαετίας του '60 με αφορμή έναν εξίσου βρώμικο πόλεμο. Τον πόλεμο του Βιετνάμ. Μόνο που εκεί η τεχνολογία δεν τους παρείχε "έξυπνες" βόμβες και οι ΝΑΤΟικοί φονιάδες ήταν λιγότερο αποτελεσματικοί... Το κείμενο του μεγάλου αυτού συγγραφέα είναι κάτι παραπάνω από επίκαιρο. Ας παρακολουθήσουμε ορισμένα αποσπάσματα.
Οι πρωταθλητές της τυραννίας
Οπως σήμερα, αν ρωτηθεί οποιοσδήποτε πολίτης, ποιον θεωρεί δολοφόνο των εθνών, πλην μιας μειοψηφίας που δεν ξεπερνά το 3%, όπως έδειξαν όλες οι έρευνες κοινής γνώμης, θα πάρει την απάντηση: Τους Αμερικανούς. Να πώς προσεγγίζει το θέμα ο Μ. Λ.:
"Αν επιχειρούσαμε να κάνουμε μια δειγματοληψία τυράννων, σίγουρα οι Αμερικάνοι θα 'παιρναν το χρυσό μετάλλιο. Υπάρχει στην ιστορία των κρατών μια συνεχής παράδοση: Να μην εκστρατεύει κανείς ποτέ εναντίον ενός οποιουδήποτε λαού, αν δε γνωρίζει πρώτα την ιστορία του. Αλλά οι Αμερικάνοι δεν τη σεβάστηκαν. Οντας οι ίδιοι ανιστόρητοι, νομίζουν ότι οι λαοί δεν έχουν ιστορία. Περιφρονώντας τα πάντα εκτός απ' την αμάθειά τους, μπήκαν στην πρώτη άδεια αυτοκρατορική βάρκα που βρήκαν μπροστά τους, χωρίς να εξετάσουν ότι η βάρκα αυτή είχε εγκαταλειφτεί προηγουμένους από τους Γάλλους ναυαγούς (σ. σ. μπορούμε να το διαβάσουμε ως Γερμανούς). Κουβάλησαν μάλιστα με φανφάρες και τη σημαία τους, νομίζοντας πως θα την υποδεχτούν με δάκρυα χαράς. Για τους λαούς όμως - όλους τους λαούς - δεν έχει καμία απολύτως σημασία το τι χρώμα έχει η ξένη σημαία που μπήγεται στο στήθος τους. Ολα τα κοντάρια έχουν την ίδια αιχμή. Οι Αμερικάνοι τελευταία δεν ασχολούνται παρά με την εισαγωγή και εξαγωγή ελευθεριών. Η Ελευθερία είναι είδος πρώτης ανάγκης, λένε. Αυτό είναι σωστό. Αλλά οι Αμερικάνοι το παρακάνουν. Η Ελευθερία - σου λένε - είναι και υποχρεωτική. Κι άμα δεν πάρεις τη δόση σου με το καλό, θα στην ταϊσω με το ζόρι. "Αναγκαστική σίτιση". Η θα πάρεις την ελευθερία σου - μπάσταρδε - ή θα σε ξεκάνω...".
Το Βιετ - Ναμ (Γιουγκοσλαβία) καίγεται
Οι εικόνες που θυμίζουν αποκάλυψη και που μας μετέφεραν τα κανάλια μας καθημερινά, από το μαρτυρικό τοπίο της Γιουγκοσλαβίας, αγανακτούν τους πάντες στην Ελλάδα. Μια χώρα που η συντριπτική πλειοψηφία του λαού της - παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του ΠΑΣΟΚ για το αντίθετο - είναι ενάντια στην αμερικανοΝΑΤΟική κτηνωδία. Το ίδιο σκηνικό είχε στηθεί και στο Βιετ - Ναμ. Και τότε οι αθώοι την πλήρωσαν. Οπου υπήρξαν στρατιωτικές αναμετρήσεις, οι γιάνκηδες ηττήθηκαν.
"Ναι, καίγεται. Το γιατί; Το ξέρουμε όλοι. Μα δεν το λέμε όλοι. Υπάρχουν στο κόσμο και μικροί Νέρωνες που απολαμβάνουν τη φωτιά. Ναι, το Βιετ - Ναμ καίγεται. Το Βιετ - Ναμκαίγεται, γιατί δε δέχτηκε να παγώσει. Δε δέχτηκε να χάσει τα νεύρα του, να πουλήσει την περηφάνια του, να βρωμίσει την ψυχή του. Το ξέρουμε όλοι πως όλοι οι εμπρηστές της ιστορίας ήταν πρόσωπα ειδεχθή, πρόσωπα σκοτεινά και απολίτιστα. Και προπάντων εκείνα που υπερηφανεύονται για τον πολιτισμό τους. Οι Αμερικάνοι τυφλωμένοι από την κτηνώδη τους δύναμη ξέχασαν μια παλιά αλήθεια: "Οτι το μεγαλύτερο φως μες τους αιώνες δεν το χύνουν τα κιλοβάτ, αλλά τα πυρπολημένα κορμιά των μαρτύρων..."". Και λίγο παρακάτω σημειώνει: "Μέρα και νύχτα περνούν οι φοιτητές, οι εργάτες, οι νοικοκυρές με φωνές, με ντροπιασμένα μάτια, με ξαγρυπνημένα πρόσωπα: Κύριε Πρόεδρε! Σβήστε κείνη τη φωτιά. Καίγονται τα παιδιά μας.
Μα ο Πρόεδρος ξανανάβει νωχελικά το πούρο του. Και πιάνει ξανά την πένα για να... ζητήσει κι άλλες πιστώσεις. Πιστώσεις για άλλα κανόνια, για άλλες μπόμπες, για να κάψουν κι άλλα ρύζια, κι άλλες ευτυχίες κι άλλους κόσμους... ώσπου να μείνουν μόνοι. Μόνοι σαν τους καταραμένους. Και δε θα υπάρχει κανένας, όχι για να τους τιμωρήσει, αλλά ούτε για να τους λυπηθεί. Κι αυτό θα είναι το πιο επαίσχυντο τέλος τους".
Μια δημοκρατία κατ' όνομα
Οπως όλες οι συμφορές από τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά έγιναν στη Δ. Ευρώπη από κυβερνήσεις όπου συμμετείχαν σοσιαλδημοκράτες, έτσι και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού τα πάντα εκ Δημοκρατικών πορεύονται. Βλέπετε το σύστημα θέλει το άλλοθι της αριστεράς. Τώρα αν είναι αριστερά το ΠΑΣΟΚ ή ο Σρέντερ, αυτό ανήκει στη σφαίρα των επιθεωρησιογράφων μας. Ας διαβάσουμε λοιπόν για την πολυκομματική μονοκρατορία, όπως την ονομάζει ο Μ. Λ.: "Ισως μόνο τώρα, πολλοί Αμερικανοί ανακαλύψουν ότι πολιτικό τους σύστημα δεν είναι δικομματικό, αλλά μονοκομματικό. Οτι η "Δημοκρατία" και η "Ρεπούμπλικα" δεν είναι παρά μια και η αυτή λέξη μεταφρασμένη από τα ελληνικά στα λατινικά. Τώρα θα το ανακάλυψαν ότι όσοι πίστεψαν ότι υπάρχει κι η παραμικρή διαφορά πέσανε θύματα της πιο φτηνής ταχυδακτυλουργίας. Γιατί καλά θα 'ναι να μην ξεχνούμε ότι το κόμμα που διέπραξε το "έγκλημα του αιώνα", που έριξε δηλαδή την ατομική βόμβα, ήταν το προοδευτικότερο απ' τα δυο κόμματα (το Δημοκρατικό) που μάταια πάσκισε να το δημοκρατικοποιήσει ο άτυχος Ρούσβελτ. Κι επίσης ας μην ξεχνάμε ότι ολόκληρη η σπείρα των σημερινών μανιακών προέρχεται από το κόμμα του Λίνκολ... Δυστυχώς στην Αμερική οι λέξεις δεν άρχισαν ακόμα να τιμωρούν. Προπορεύονται τα εργαλεία που εκπυρσοκροτούν. Μα κάποτε οι Αμερικανοί θα πειστούν ότι η πολιτική του γόρδιου δεσμού ανήκει σε πολύ παρωχημένες εποχές κι όποιος επιχειρήσει να την αναβιώσει θα τιμωρηθεί. Εχουν τα δολάρια ήχο, αλλά δεν έχουν ψυχή. Αγοράζεις τους φίλους σου, δεν τους κερδίζεις. Πρέπει να τους αγοράζεις κάθε μέρα. Αλλιώτικα θα σου φύγουν".
Η μετάλλαξη των διανοουμένων
Ο λογοτεχνικός, αλλά παράλληλα και αποκαλυπτικός λόγος του μεγάλου αυτού συγγραφέα, για άλλη μια φορά θέτει το ζήτημα, πού είναι οι σημερινοί διανοούμενοι. Με ελάχιστες εξαιρέσεις παραμπουκωμένοι από πάσης φύσεως και αποχρώσεως επιχορηγήσεις έχουν μουγκαθεί, μήπως και χάσουν κανένα κοψίδι από το ψητό. Αλλά μήπως η μουγκαμάρα δε συνδέεται μόνο με το βόλεμα, αλλά συμβαίνει κάτι σοβαρότερο; Μήπως πρόκειται για ουσιαστική μετάλλαξη και ιδεολογική προσχώρηση στο φιλελευθερισμό κι έτσι αντί για την κριτική στάση απέναντι στο κράτος - ως όφειλαν - να έχουμε την άκρατη υποστήριξή τους σε οποιαδήποτε επιλογή μιας πολιτικής ηγεσίας που η μόνη της έγνοια είναι οι δείκτες του χρηματιστηρίου; Βολεμένοι από τη "φιλοξενία" που τους παρέχουν οι τηλεοράσεις και με εκδηλώσεις - μαϊμούδες, λογής λογής χορηγών, που ελάχιστη σχέση έχουν με τον πολιτισμό, προτιμούν το σταρ σίστεμ και τις αρπαχτές μακριά από το λαό και τα προβλήματά του. Η σοφιστεία "η τέχνη για την τέχνη" ξαναβρίσκεται στο προσκήνιο. Ομως είναι τέτοιος ο κυνισμός κάποιων από τη συνομοταξία αυτή που δε διστάζουν μέσα από "σοβαρά" έντυπα (σ. σ. άλλη μια αντιστροφή της πραγματικότητας το να βαφτίζονται σοβαρά έντυπα που γράφονται κατά παραγγελία διάφορων κέντρων και παράκεντρων που δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τον Τύπο) και τηλεοπτικά κανάλια να κάνουν το άσπρο - μαύρο και να ανακαλύπτουν με απίστευτη ευκολία και θρασύτητα "δαίμονες" προς... αφανισμό. Οι περιπτώσεις με τον πόλεμο του Κόλπου, την υπόθεση Οτσαλάν και της Γιουγκοσλαβίας είναι κάτι παραπάνω από χαρακτηριστικές. Και ναι μεν μπορεί να ξέρουν καλά τη διεύθυνση των τραπεζικών καταστημάτων που θα εισπράξουν τις επιταγές για τις... υπηρεσίες τους, αλλά γεννιέται μια απορία. Πού θα καταθέσουν την αδιαφορία (στην καλύτερη περίπτωση), την απέχθεια και την αγανάκτηση του κόσμου που καθημερινά ανακαλύπτει το ρόλο τους; Ποιος τραπεζίτης θα δεχτεί να τους ανοίξει παρόμοιο λογαριασμό;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

TOP READ