ΙΝΔΙΑ Αυξάνεται η εξαθλίωση των λαϊκών στρωμάτων

ΙΝΔΙΑ

Αυξάνεται η εξαθλίωση των λαϊκών στρωμάτων

Τα λαϊκά στρώματα που ζουν στην ένδεια συχνά αντιμετωπίζουν και τις συνέπειες της ανυπαρξίας υποδομών προστασίας από τις πλημμύρες

Το 42% φτάνουν οι άνθρωποι που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας στην Ινδία, τη δεύτερη μεγαλύτερη χώρα σε πληθυσμό στον πλανήτη, στρατηγικό εταίρο των ΗΠΑ και παράλληλα μία εκ των ταχύτερα αναπτυσσόμενων οικονομιών του πλανήτη, καθώς συμμετέχει μαζί με τις Βραζιλία, Κίνα, Ρωσία και Νότια Αφρική στη διεθνική οργάνωση BRICS. Με το κεφάλαιο της χώρας να έχει υψηλά ποσοστά κερδοφορίας και να προχωρά σε συμφωνίες δισεκατομμυρίων δολαρίων, ο πληθωρισμός και οι τιμές καλπάζουν, φέρνοντας το λαό αντιμέτωπο με την εξαθλίωση, καθώς η επιβίωση καθίσταται αδύνατη. Η κυβέρνηση ως εκπρόσωπος της αστικής τάξης της χώρας προωθεί την καπιταλιστική ανάπτυξη, αδιαφορώντας για το λαό, που βυθίζεται στη φτώχεια. Οι απεργιακές κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν τόσο στις αρχές του χρόνου, με μαζική συμμετοχή στο κάλεσμα των συνδικάτων, επιχείρησαν να στείλουν μήνυμα στην κυβέρνηση του Μανμόχαν Σινγκχ,τονίζοντας τη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Μαζικές διαδηλώσεις

Στις διαδηλώσεις που οργανώθηκαν ενάντια στα μέτρα, συμμετείχαν εκατομμύρια εργαζομένων, με τις διαδηλώσεις να καταγγέλλουν επανειλημμένα, με πλέον μαζικές τις κινητοποιήσεις του Φλεβάρη αλλά και του Ιούνη, τη ραγδαία αύξηση των τιμών που έχει ως αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη φτώχεια για το λαό. Στις απαιτήσεις των εργαζομένων είναι τα στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα, τα οποία είναι σε υποτυπώδες επίπεδο, στη χώρα, να υπάρξει ασφάλιση για όλους τους εργαζομένους σε τομείς που δεν υπάρχει οργάνωση, καθώς η πλειοψηφία δεν εργάζονται με συμβάσεις και δεν έχουν κανένα ασφαλιστικό δικαίωμα, καθώς και σειρά άλλων αιτημάτων που αφορούν εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.

Οι αντιθέσεις στην Ινδία εξελίσσονται και βαθαίνουν συνεχώς, παράλληλα με τη συγκέντρωση πλούτου στην αστική τάξη. Στη χώρα των αντιθέσεων, η πραγματικότητα του λαού δε συμβαδίζει με την πορεία της οικονομίας και της ανάπτυξης, η οποία δε συμβάλλει ούτε κατά το ελάχιστον στη βελτίωση του βιοτικού του επιπέδου.

Η κατάσταση που επικρατεί αποτυπώνεται στα στοιχεία για τον υποσιτισμό των παιδιών στην Ινδία, σύμφωνα με τα οποία το 42% των κάτω των πέντε ετών υποσιτίζεται, όπως αποδείχθηκε από έρευνα σε 73.000 οικογένειες, σε εννιά κρατίδια. Ο Μ. Σινγκχ για ακόμα μία φορά επέλεξε την υποκρισία, λέγοντας ότι «αν και η ανάπτυξη του ΑΕΠ είναι εντυπωσιακή, ο υποσιτισμός βρίσκεται σε απαράδεκτο επίπεδο στη χώρα μας, δεν έχουμε καταφέρει να μειώσουμε αρκετά γρήγορα το ποσοστό του».

Δεν είναι τυχαίο ότι στην Ινδία κάθε χρόνο πεθαίνουν δύο εκατομμύρια παιδιά ηλικίας μικρότερης των πέντε ετών, εκ των οποίων το 50% περίπου φεύγει από τη ζωή λίγους μήνες μετά τη γέννησή του, λόγω νεογνολογικών ασθενειών, διάρροια ή πνευμονία.Η πρώτη αιτία θανάτου για τα παιδιά είναι ο υποσιτισμός, ενώ ακολουθούν η έλλειψη πρόσβασης σε υπηρεσίες Υγείας, η απουσία υγιεινής και ασφάλειας, κατάλληλου πόσιμου νερού, κ.λπ.

Σε σύνολο πληθυσμού. ο ινδικός λαός βιώνει τη φτώχεια σε ποσοστό άνω του 42%,σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Την ίδια στιγμή που η φτώχεια στην Ινδία σπάει κάθε ρεκόρ, η κυβέρνηση επιχειρεί να υποτιμήσει την κατάσταση, υποστηρίζοντας ότι τα ποσοστά της ανέχειας στη χώρα έπεσαν από 37,2% που ήταν οι εκτιμήσεις των ινδικών αρχών σε 29,8%, τον τελευταίο χρόνο, ποσοστό που αντιστοιχεί σε 360 εκατομμύρια ανθρώπους. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι η πτώση των ποσοστών της φτώχειας οφείλεται στην πολιτική αύξησης των κονδυλίων για τις αγροτικές περιοχές, ωστόσο στην πραγματικότητα η κατάσταση των αγροτών στη χώρα είναι τραγική, με τις αυτοκτονίες λόγω χρεών να αποτελούν μάστιγα.

Τα στοιχεία που δίνει η κυβέρνηση της Ινδίας είναι πολύ χαμηλότερα από τις εκτιμήσεις άλλων οργανισμών που αναφέρουν ότι το ποσοστό της φτώχειας στην Ινδία πλήττει έως και το 80% του συνολικού πληθυσμού. Αυτό το 80% του πληθυσμού, που ξεπερνά τα 800 εκατομμύρια ανθρώπους, καλείται να επιβιώσει με λιγότερο από μισό δολάριο τη μέρα.

Οι εργαζόμενοι στην Ινδία που έχουν ασφάλιση φτάνουν μόλις το 7%, αφού η πλειοψηφία τους εργάζεται χωρίς δικαιώματα. Η κυβέρνηση επιλέγει να ισχυρίζεται ότι η φτώχεια στη χώρα φτάνει έως το 37%, προκειμένου να περιορίσει την πρόσβαση στα εθνικά και κρατικά προγράμματα καταπολέμησης της φτώχειας. Τραγική είναι και η κατάσταση των αγροτών, οι οποίοι φτάνουν στην αυτοκτονία, εξαιτίας της αδυναμίας τους να επιβιώσουν.

Την ίδια στιγμή, 61 Ινδοί δισεκατομμυριούχοι συγκεντρώνουν πλούτο ίσο με το 1/3 του ινδικού ΑΕΠ, ενώ τα στοιχεία για τα χρηματοοικονομικά πάγια, τα ακίνητα και το χρυσό - περιουσιακά στοιχεία που διαθέτουν οι πλούσιοι, δείχνει ότι η αύξηση του πλούτου την περίοδο 2002-2006 ήταν μεγαλύτερη από την αύξηση του συνολικού ΑΕΠ της χώρας.

Η δυσφορία που προκαλούν η συνεχιζόμενη αύξηση τιμών και η διογκούμενη φτώχεια στην Ινδία, αποτυπώθηκε και στις τοπικές εκλογές, όπου ο κυβερνητικός συνασπισμός της Ινδίας και δη το κόμμα του Κογκρέσου, που είναι το μεγαλύτερο, είχε σημαντικές απώλειες στη δύναμή του στις εκλογές για την ανάδειξη των τοπικών κοινοβουλίων σε πέντε κρατίδια της χώρας, ιδιαίτερα στα κρατίδια Ουτάρ Πραντές, την Πουντζάμπ, την Ουταραχάντ, την Γκόα και τη Μανιπούρ.

Απέναντι στην κυβέρνηση τα Κομμουνιστικά Κόμματα

Τόσο το ΚΚ Ινδίας (Μαρξιστικό) όσο και το ΚΚ Ινδίας έχουν επανειλημμένα υπογραμμίσει ότι στην πτώση του κυβερνώντος συνασπισμού συνέβαλε η άνοδος των τιμών σε βασικά προϊόντα που έπληξαν σοβαρά το λαό και η διαφθορά που κυριαρχεί στις τάξεις της κυβέρνησης.

Οι δυνάμεις των κομμουνιστών στην Ινδία τονίζουν τη σημασία των μαζικών κινητοποιήσεων, που πραγματοποιήθηκαν στη χώρα ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης του Μ. Σινγκχ, καταδικάζοντας τις βίαιες πρακτικές της κυβέρνησης εναντίον των απεργών, οι οποίοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με άγρια καταστολή.

Με το ρόλο τους να είναι καθοριστικός στις κινητοποιήσεις που πραγματοποιούνται στη χώρα, το ΚΚ Ινδίας (Μ) και το ΚΚ Ινδίας, ξεκαθαρίζουν ότι αυτές αποτελούν «προειδοποίηση στην κυβέρνηση ότι ο εργαζόμενος λαός και τα συνδικάτα του θα εντείνουν την πάλη για τις βασικές απαιτήσεις του» και προσθέτει ότι η ενότητα και η μαχητικότητα που επιδείχθηκε στις κινητοποιήσεις πρέπει να συνεχιστεί.

Στο ίδιο πλαίσιο, οι κομμουνιστικές δυνάμεις καταγγέλλουν τις πολιτικές δολοφονίες που διαπράττονται από δυνάμεις που δρουν υπό τις εντολές του κυβερνητικού συνασπισμού με θύματα στελέχη των δύο κομμουνιστικών κομμάτων, που κάθε χρόνο είναι δεκάδες, διαβεβαιώνοντας ότι θα εξακολουθήσουν να δίνουν τη μάχη στο πλευρό του ινδικού λαού, ενάντια στο κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό.