Θέλουν να στρέψουν αλλού το λαό

Θέλουν να στρέψουν αλλού το λαό

Η δημοσιοποίηση των καταγγελιών για την εμπλοκή πολιτικών προσώπων σε υπόθεση με «ξέπλυμα» μαύρου χρήματος, καθώς και η διερεύνηση από το ΣΔΟΕ των «πόθεν έσχες» πρώην και νυν βουλευτών, έρχονται σε συνέχεια της αποστολής στη Βουλή της δικογραφίας για τις καταγγελίες Ρουμελιώτη και της κατάθεσης από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους «Ανεξάρτητους Ελληνες» διαφορετικών προτάσεων για τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής σχετικά με τα μνημόνια. Ανεξάρτητα, από το βάσιμο των καταγγελιών και από την αναγκαιότητα αυτές να διερευνηθούν και να αποδοθούν ευθύνες αν υπάρχουν, το κλίμα που διαμορφώνει η κυρίαρχη προπαγάνδα έχει άλλη στόχευση από το να αναδείξει πλευρές της σαπίλας, που ούτως ή άλλως χαρακτηρίζει το αστικό πολιτικό σύστημα.

Η υποκρισία τους εκτοξεύεται, αν αναλογιστεί κανείς ότι καταγγέλλουν τη μεταφορά κεφαλαίων στο εξωτερικό, μέσω της οποίας λένε ότι έγινε και το «ξέπλυμα». Την ίδια ώρα, όμως, λιβανίζουν την ΕΕ, που έχει για «ιερή αγελάδα» τις τέσσερις ελευθερίες του Μάαστριχτ, μια από τις οποίες είναι και η ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων. Εν μέσω καταιγισμού από μέτρα, προσπαθούν να στρέψουν την προσοχή του λαού σε ζητήματα διαφθοράς και προσωπικού πλουτισμού, για να ενισχύσουν την αντίληψη ότι για την κρίση, και κατά συνέπεια για τα μέτρα, φταίνε οι «κακοί» πολιτικοί και οι παθογένειες του πολιτικού συστήματος. Κρύβουν ότι η διαπλοκή ανάμεσα στο κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκπροσώπους είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό, ανεξάρτητα από το αν υπάρχουν και τίμιοι αστοί πολιτικοί.

Προσπαθούν, ακόμα, να καλλιεργήσουν την πεποίθηση στο λαό ότι το σύστημα παίρνει μέτρα για την αυτοκάθαρσή του και πως αυτός είναι όρος για να ξεπεραστεί η κρίση. Αλήθεια, τι αποτέλεσμα είχε για τον ιταλικό λαό η επιχείρηση «καθαρά χέρια», η οποία προβλήθηκε σαν η αποθέωση της κάθαρσης και της πάταξης της διαπλοκής; Κανένα απολύτως. Ούτε την κρίση αποσόβησε, όπως απέδειξαν οι εξελίξεις, ούτε βέβαια απέτρεψε τα αντιλαϊκά μέτρα, που έχουν για μήτρα τους την ΕΕ και τις στρατηγικές της κατευθύνσεις και καμιά σχέση δεν έχουν με τα δημόσια ελλείμματα και χρέη. Αλλά ακόμα και σε καπιταλιστικές χώρες, που δεν έχουν χτυπηθεί ακόμα από την κρίση, η διαπλοκή οργιάζει, όπως απέδειξε το σκάνδαλο με τη γερμανική «Ζήμενς».

Ο λαός έχει κάθε συμφέρον να τους πει και να τους δείξει ότι δεν «τσιμπάει» στην προπαγάνδα τους. Να ζητήσει την καταδίκη όσων εμπλέκονται σε παράνομες υποθέσεις, έχοντας όμως καθαρό ότι η μεγαλύτερη ληστεία σε βάρος του γίνεται με τη βούλα των αστικών νόμων. Είναι η κλοπή της απλήρωτης δουλειάς του, απ' αυτήν βγαίνουν τα κέρδη του κεφαλαίου, η φοροκλοπή, για να γεμίσει ο κρατικός κορβανάς με ζεστό χρήμα για το κεφάλαιο, η αφαίμαξη του εισοδήματός του από τα μεγαθήρια της Υγείας, της Παιδείας, της Ενέργειας και πάει λέγοντας. Εκεί πρέπει να στρέψει τα πυρά του, ξέροντας ότι όσο αντιδραστικοποιείται το σύστημα και ζορίζεται να διαχειριστεί την κρίση, τόσο δε θα διστάζει να «κάψει» και κάποιους από τους διαχειριστές του για να σωθεί.