Συνεχής ιδεολογική πολιτική δουλειά, δεμένη με την ταξική πάλη

Συνεχής ιδεολογική πολιτική δουλειά, δεμένη με την ταξική πάλη

«Αντιμετωπίζουμε μεταξύ άλλων και το ζήτημα της αναποτελεσματικότητας των αγώνων. Και μάλιστα το λένε αυτό νεολαίοι, γιατί, πραγματικά, δεν έχουν την εμπειρία αγώνων. Οταν λένε για την αναποτελεσματικότητα των αγώνων - βέβαια, στο λένε και άνθρωποι που δεν έχουν πάρει ποτέ μέρος στον αγώνα, στο λένε και κάποιοι που πήραν μέρος μια φάση - δεν έχει μια βάση αυτή η εκτίμηση; Τι βάση, δηλαδή, έχει; Οτι δεν αρκούν οι αγώνες ή οι αγώνες του επιπέδου που έγιναν τα τελευταία χρόνια. Δηλαδή, επειδή έγιναν 10 απεργίες; Ισα ίσα, πάνω σε αυτήν την εκτίμηση, λανθάνει και το ένστικτο ότι εδώ χρειάζεται σύγκρουση. Δεν είναι έξω από τη λογική ότι το να βάλεις 5 απεργίες παραπάνω θα έχεις ανατροπή του συστήματος; Επομένως, να βγούμε εμείς επιθετικά. Τι αγώνες χρειάζεται. Αυτοί οι αγώνες που έγιναν, αν μπορούσαν ή αν ήταν τέτοιοι που μπορούσαν να φέρουν άμεσα αποτελέσματα. Και γιατί δεν υπάρχουν άμεσα αποτελέσματα; Γιατί σήμερα ο καπιταλισμός δεν κάνει τις παραχωρήσεις που έκανε στη δεκαετία του '70.

Οπωσδήποτε κανένας αγώνας δε χάνεται, ρίχνει ένα σπόρο. Βέβαια, αυτός που βάζει το ζήτημα της αναποτελεσματικότητας θέλει άμεσο αποτέλεσμα. Και πάνω σε αυτήν την αρνητική, ας πούμε, στάση μπορούμε και πρέπει να αναπτύσσουμε δράση. Ομως, είναι γεγονός ότι πρέπει να έχουμε συνείδηση των αντικειμενικών συνθηκών που σήμερα δρα η ΚΝΕ, πρώτον για να μην έχουμε μιαν ανυπομονησία, να γίνουμε περισσότερο ανυπόμονοι στη βελτίωση της δικής μας της δουλειάς, όσο εξαρτάται από εμάς. Να ανεβάσουμε την απαιτητικότητα από τον εαυτό μας, αλλά αυτά όλα πρέπει να τα βλέπεις και μέσα σε συγκεκριμένες συνθήκες.

Επίδραση της νίκης της αντεπανάστασης στη νεολαία

Ποιο πρόβλημα αντιμετωπίζει ειδικά η νεολαία - φυσικά και το Κόμμα και το εργατικό κίνημα; Τη μακρόχρονη και βαθιά επίδραση της νίκης της αντεπανάστασης. Εδώ τώρα μιλάμε για υποχώρηση, όχι απλά χειροτέρευση του συσχετισμού δύναμης, αλλά μια - προσωρινή, οπωσδήποτε, με κεφαλαία το βάζουμε - ήττα των δυνάμεων του σοσιαλισμού, του εργατικού κινήματος και μια αποδιάρθρωση πλήρη του κομμουνιστικού κινήματος, επικράτηση του οπορτουνισμού κ.λπ. Αυτά θα τα έχουμε πολλά χρόνια μπροστά μας. Οχι για να υποχωρήσουμε, αλλά για να μετρήσουμε πιο αντικειμενικά τι εννοούμε αποτελεσματικότητα στη δουλειά μας. Και αυτό πρέπει να το πούμε και ευρύτερα στη νεολαία, τι σημαίνει η απώλεια του σοσιαλισμού. Και εδώ έχει πολλαπλές συνέπειες. Τώρα, οι γονείς των νέων της ηλικίας σας, είναι οι γονείς εκείνοι, οι οποίοι, κι αν ήταν στη δράση, υποχώρησαν και συμβιβάστηκαν, χάθηκε, δηλαδή, η επαφή της σημερινής νεολαίας με την κοίτη πιο ανεβασμένων αγώνων κ.λπ., κ.λπ.

Επομένως, αυτά δεν μπορεί να τα λύσετε εσείς τώρα. Αλλά, από την άλλη μεριά, έχουμε κάποια ατού στα χέρια μας. Τα είπατε, δε θα σας πω κάτι καινούριο, αλλά πρέπει να τα συνειδητοποιήσουμε περισσότερο και πρέπει να τα δώσουμε και στα μέλη μας, στον περίγυρό μας. Ποιο είναι το ατού; Οπωσδήποτε είναι η ανασυγκρότηση του Κόμματος μετά την κρίση, που ήταν μια ανασυγκρότηση οργανωτική, ήταν ιδεολογική, προγραμματική κ.λπ μέσα στις σύγχρονες συνθήκες. Είναι μεγάλο γεγονός αυτό και μάλιστα σε συνθήκες - το 'φερε η Ιστορία, το 'φεραν τα πράγματα - όπου σήμερα το Κόμμα μας παίζει ένα ρόλο σημαντικό, και η ΚΝΕ στο χώρο της, και σε διεθνές επίπεδο.

Εχει πολύ μεγάλη σημασία ότι λίγα κόμματα είμαστε, αυτή είναι η αλήθεια, αλλά, εν πάση περιπτώσει, μείναμε στην επαναστατική γραμμή, την αναπτύξαμε βγάζοντας αν θέλετε λάθη που υπήρχαν, αλλά αυτό το μεγάλο προτέρημα που έχει το Κόμμα και το έχει και η ΚΝΕ, μέσω του Κόμματος και η ίδια η ΚΝΕ, είναι ότι το Κόμμα κράτησε τη συνέχεια. Υπάρχουν χώρες που δημιουργήθηκαν νέα ΚΚ. Να σας πω σύντροφοι, με πολύ καλές προθέσεις. Εμείς έχουμε συνέχεια. Και αυτή η συνέχεια έγινε με τα μέλη του Κόμματος, με στελέχη κ.λπ. Δεν είναι εύκολο. Βεβαίως, αν διαλυόμασταν θα γινόταν κάποια στιγμή ένα ΚΚ, αλλά δεν είναι εύκολο ύστερα από μια τέτοια ήττα και μάλιστα ήττα η οποία δεν προήλθε από επέμβαση του ιμπεριαλισμού - έγινε επέμβαση, σε πολέμησαν και σε ανέτρεψαν, είναι άλλο πράγμα αυτό - ήρθε από τα μέσα, σε συνθήκες βεβαίως ιμπεριαλιστικής πίεσης και περικύκλωσης, αλλά ήρθε από τα μέσα. Δεν είναι εύκολο να πεις ξαναρχίζω από την αρχή. Εμείς έχουμε μια 90χρονη πορεία με όλες μας τις ανεπάρκειες σε διάφορες φάσεις, ή με λάθη και αδυναμίες, αλλά εν πάση περιπτώσει όλα αυτά μπορούν να μετουσιωθούν σήμερα σε μιαν εύστοχη στρατηγική.

Δεύτερον, είναι οι επεξεργασίες μας για το σοσιαλισμό, είναι η Ιστορία του Κόμματος. Αυτά τα ντοκουμέντα είναι μεγάλο εφόδιο. Είναι εφόδιο για τη σημερινή μας δουλειά, πέρα από την απάντηση σε ζητήματα της Ιστορίας. Και θέλει συνέχεια. Φυσικά, στα θέματα του σοσιαλισμού συνεχίζουμε τη διερεύνηση, στα θέματα του εποικοδομήματος, στη σχέση του Κόμματος με τη δικτατορία του προλεταριάτου, με τις μαζικές οργανώσεις, τα συνδικάτα, ο ρόλος των σοβιέτ κ.λπ., ο εργατικός έλεγχος, υπάρχουν ζητήματα και άλλα θέματα που έχουν σχέση πια με ολόκληρο το σοσιαλιστικό σύστημα, το ΣΟΑ κ.λπ. Υπάρχουν κι άλλα ζητήματα που οπωσδήποτε θα εμπλουτίσουν, αλλά σήμερα έχουμε έναν βασικό άξονα, ο οποίος μας δίνει τη δυνατότητα, αν τον αφομοιώσουμε σωστά και τον έχουμε εργαλείο, να αποκτήσουμε ακόμα μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στη δουλειά μας, αποφασιστικότητα και την απαιτούμενη ετοιμότητα - αυτό πρέπει να κατακτήσουμε σήμερα - σε όλες τις συνθήκες να μη χάσουμε το τρένο, είτε δυσκολέψουν, είτε δημιουργήσουν απότομα δυνατότητες.

Αναδεικνύονται οι αδυναμίες του καπιταλισμού

Ας δούμε, όμως, και μιαν άλλη πλευρά, γιατί πρέπει ορισμένα ζητήματα που είναι δυσκολίες για εμάς, να τα δούμε όχι απόλυτα, χωρίς βεβαίως να υποβαθμίζουμε τις δυσκολίες. Γιατί αυτή τη στιγμή υπάρχει αυτή η λυσσαλέα αντίδραση απέναντι στο Κόμμα; Ο αντίπαλος παίρνει υπόψη τις ίδιες τις δυσκολίες που έχει, παραδείγματος χάριν, να διαχειριστεί την κρίση όπως τη διαχειριζόταν παλιότερα. Εχει σοβαρές δυσκολίες. Και έχει σοβαρές δυσκολίες, για μια σειρά λόγους που τους αναπτύσσουμε στα κείμενά μας.

Εμείς πολλές φορές μιλάμε για την καπιταλιστική βαρβαρότητα - εντάξει, είναι λογοτεχνικός ο όρος - είναι η ανάπτυξη του καπιταλισμού αυτή που αναδεικνύει τα ιστορικά του όρια - όχι ότι πέφτει όπου να 'ναι. Εχει δυσκολία να διαχειριστεί την κρίση, σε συνθήκες πια που δεν έχεις κρίση σε μια χώρα. Η επίδραση της κρίσης και η μετάδοσή της σε συνθήκες απελευθέρωσης κίνησης κεφαλαίων, δημιουργίας περιφερειακών διακρατικών ενώσεων, αλλά και τέτοιας διαπλοκής των καπιταλιστικών οικονομιών, δημιουργεί μεγάλες δυσκολίες.

Η κρίση στην Ελλάδα, εδώ που τα λέμε, τι είναι η αγορά της Ελλάδας και μέσα στην αγορά της ΕΕ - πόσο λένε, 2%, 5%, μπορεί να είμαστε και παραπάνω - στην παγκόσμια αγορά τι είμαστε; Και όμως κάθονται και σκοτώνονται εκεί, αν το "κούρεμα" στην Ελλάδα μπορεί να φέρει νέα προβλήματα στην Ισπανία, ποιες τράπεζες θα χάσουν από τα ελληνικά ομόλογα. Επομένως, έχει δυσκολία διαχείρισης. Αλλά η δυσκολία διαχείρισης είναι γιατί υπάρχει η ανισομετρία, υπάρχει ο ανταγωνισμός. Και πραγματικά έχουν πρόβλημα. Και λένε αν την πληρώσουν οι τράπεζες. Μα, οι τράπεζες είναι η καρδιά του καπιταλιστικού συστήματος, αυτά τώρα που λέει ο Τσίπρας, ότι με την κρατικοποίηση των τραπεζών αντιμετωπίζεται η κρίση, είναι ανεδαφικά. `Η που εμφανίζουν τις τράπεζες ότι απλώς κινούν τα χρήματα στη χρηματαγορά και δεν έχουν σχέση με τις επενδύσεις στην παραγωγή και τούτα και τ' άλλα. Η αναρχία του καπιταλισμού, οι δυσαναλογίες, όλες οι αντιφάσεις και οι αντιθέσεις του καπιταλισμού βγαίνουν στην επιφάνεια και τους δυσκολεύουν να διαχειριστούν την κρίση, ακόμα κι αν δεν έχουν μεγάλη αντίσταση από το εργατικό κίνημα.

Αυτό, πέρα από το ότι επιβεβαιώνει τη θεωρία μας, είναι μια αδυναμία του συστήματος. Εχουν κι άλλες δυσκολίες. Το πολιτικό σύστημα, η εξουσία η πολιτική, πρέπει να διαχειριστεί τα γενικά συμφέροντα του καπιταλισμού. Ναι, αλλά τα γενικά συμφέροντα του καπιταλισμού από κάτω έχουν τμήματα της αστικής τάξης, μονοπωλιακούς ομίλους που ανταγωνίζονται μεταξύ τους. Για παράδειγμα, μπορεί να ακούσετε ότι η ιδιοκτησία μιας μεγάλης κατασκευαστικής εναντιώνεται στις τράπεζες. Αν δεν ξέρει κάποιος, μπορεί να νομίζει ότι λέει τα ίδια που λέμε εμείς για το τραπεζικό σύστημα, οι τραπεζίτες που θησαυρίζουν. Και αυτό γιατί δεν τους δανείζουν... Γιατί σήμερα και στον πιο μεγάλο μονοπωλιακό όμιλο τα ίδια κεφάλαια είναι ένα μέρος, τα υπόλοιπα είναι δάνεια από την τράπεζα, από τα τοποθετημένα στην τράπεζα περισσεύματα κεφαλαίων άλλων μονοπωλιακών ομίλων. Δεν τους δανείζουν λοιπόν. `Η δεν μπορούν να πάρουν εγγυήσεις γιατί οι τράπεζες έχουν αυτά τα ομόλογα τα υποτιμημένα, τα "τοξικά", τα ελληνικά που είναι "σάπια" και δεν τους δανείζουν. Θα ακούσετε, λοιπόν, έναν ιδιοκτήτη μονοπωλιακού ομίλου να εναντιώνεται στην κυβέρνηση, οι βιομήχανοι τα βάζουν με την κυβέρνηση, οι τραπεζίτες τα βάζουν με αυτούς τους επενδυτές κεφαλαίων που πήγαν και τα πήραν και τα τοποθετούν σε άλλες τράπεζες στο εξωτερικό και "μας άδειασαν τα ταμεία". Ολα αυτά είναι μέσα στις αντιφάσεις του καπιταλιστικού συστήματος, της εξουσίας των μονοπωλίων, του αστικού πολιτικού συστήματος. Υπάρχουν, λοιπόν, δυσκολίες.

Οι θέσεις του Κόμματος δημιουργούν δυσκολίες στον αντίπαλο

Αυτά όλα τους οδηγούν σε επίθεση απέναντι στο Κόμμα, γιατί το Κόμμα έχει επαναστατική στρατηγική και δεν πάει να μπαλώσει, να τρέξει να σώσει το αστικό πολιτικό σύστημα και γιατί καταλαβαίνουν ότι όλα αυτά περικλείουν κινδύνους ριζοσπαστισμού. Αυτά πρέπει να τα δούμε, γιατί η επίδραση του Κόμματος είναι μεγαλύτερη από αυτό που φαίνεται. Αυτά που λένε "το ΚΚΕ τι κέρδισε", ο αντίπαλος τα μετράει καλά. Να σας πω θέσεις που έχει το Κόμμα, οι οποίες δημιουργούν δυσκολίες στον αντίπαλο ως αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή.

Κατ' αρχήν, η θέση μας απέναντι στην κρίση, απέναντι στην ΕΕ και όλα αυτά, η όλη μας στάση, ρήξη, ανατροπή, εργατική εξουσία, ασκεί πίεση και στη βάση των άλλων κομμάτων - ακόμα δεν έχουν απεγκλωβιστεί - ασκεί πίεση σε αυτούς που η αστική τάξη θέλει να τους χρησιμοποιήσει ως μαξιλαράκια του συστήματος. Κοιτάξτε τι αντίφαση έχει. Από τη μια μεριά, καταλαβαίνει ότι δίπλα στο ρόλο του Κόμματος πρέπει να φτιάξει φαινομενικά αντικαπιταλιστικές δυνάμεις ή να τις στηρίξει, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, την αντίφα - όπως τα είπατε εδώ - τους αντιεξουσιαστές, τους κουκουλοφόρους κ.λπ. Αλλά από την άλλη μεριά και τον ΣΥΡΙΖΑ θέλει να τον αξιοποιήσει σε μια κυβέρνηση συνεργασίας, ένα μαξιλάρι της δικής του δουλειάς. Από την άλλη, σου λέει, θα κερδίσει το ΚΚΕ, αφού δεν μπορώ να βάλω και το ΚΚΕ στο χέρι.

Εχουν τέτοια διλήμματα, πώς θα τους χρησιμοποιήσουν όλους αυτούς, σαν συνεταίρους ή σαν αναχώματα προς το ΚΚΕ, άρα δεν μπορεί να είναι και ανοιχτοί συνέταιροι. Και τους το λένε, ότι έχετε γίνει - λέει - ένα ΚΚΕ. Βεβαίως, ο στόχος ο δικός μας δεν είναι να κερδίσουμε τον ΣΥΝ σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Οι οπορτουνιστές δεν κερδίζονται με τίποτα, ακόμα κι αν βάλουν σημαία τη δικτατορία του προλεταριάτου. Αυτοί θα είναι απέναντί μας.

Υπολογίζουν, δηλαδή, την ευρύτερη επίδραση που έχει το Κόμμα. Κοιτάξτε, είναι πιθανό να μην μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση - δεν ξέρω αν θα γίνουν τώρα εκλογές ή μετά. Είναι πιθανό. Τους δυσκολεύει η στάση του Κόμματος, γιατί ξέρουν ότι εμείς σε αστική κυβέρνηση δεν πρόκειται να πάρουμε μέρος. Πως ό,τι πολιτική αστάθεια και να υπάρχει θα κοιτάξουμε να την αντιμετωπίσουμε από τα κάτω με όρους κινήματος. Τους ενοχλεί. Και όταν μάλιστα υπάρχουν άλλα ΚΚ και οπορτουνιστικά κ.λπ., οι οποίοι είναι έτοιμοι να στηρίξουν το σύστημα με διάφορα προσχήματα. Για να μη σας πω τώρα, η θέση μας για το χρέος, δεν το αναγνωρίζουμε. Οι άλλοι τι λένε, να διαχωρίσουμε το χρέος σε χρέος λογικό και σε χρέος που προήλθε από κερδοσκοπία. Ασκεί επίδραση το Κόμμα και, βεβαίως, και με τη συμβολή της ΚΝΕ στο κίνημα.

Η επαναστατική οργάνωση δίνει πολλαπλάσιες δυνατότητες κινητοποίησης

Εδώ πρέπει να δούμε το εξής θέμα. Πρέπει να δούμε, βεβαίως, ότι η πρόοδος και του Κόμματος και της ΚΝΕ, είναι ζήτημα πώς δρούμε κ.λπ., αλλά υπάρχει και ο γενικός συσχετισμός δύναμης. Και εδώ πρέπει να σκεφτούμε πώς είναι κατανοημένη στις γραμμές μας η αλλαγή του συσχετισμού δύναμης. Δε θα γίνει σε ένα βράδυ, πρέπει να αρχίσει να αλλάζει ο συσχετισμός. Δε γίνεται με κοινοβουλευτικά κριτήρια, δηλαδή να αποκτήσουμε μια πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο. Το θέμα της βελτίωσης, της αλλαγής του συσχετισμού δύναμης ή, αν θέλετε, να φτάσεις και σε μιαν ισορροπία με τον αντίπαλο για να δοκιμάσεις, εφόσον υπάρχουν και άλλες προϋποθέσεις, το πέρασμα στο σοσιαλισμό, έχει πολύ περισσότερα στοιχεία από εμάς από μιαν αριθμητική πλειοψηφία. Και από αυτήν την άποψη έχει σημασία αυτό που λέμε τα επαναστατικά χαρακτηριστικά της ΚΝΕ. Και στην υπεράσπιση και τη δράση με βάση τη στρατηγική του Κόμματος, αλλά και στη λειτουργία της. Διότι η οργανωτικότητα παίζει μεγάλο ρόλο. Σκεφτείτε, ένα καλά οργανωμένο, επαναστατικά οργανωμένο, όπως το λέμε εμείς, Κόμμα και ΚΝΕ έχει πολλαπλάσια δυνατότητα κινητοποίησης των μαζών. Πολλαπλάσια. Πριν απ' όλα, η κομματική οικοδόμηση, η ΚΝίτικη οικοδόμηση στα εργοστάσια, στους κλάδους.

Επομένως, εκεί πρέπει να συγκεντρώσουμε και πρέπει να διαμορφώσουμε και την άποψη ότι αυτή τη στιγμή, πραγματικά το Κόμμα τους ανακατεύει, εν πάση περιπτώσει είναι ένας παράγοντας - εμπόδιο στη δράση του αντίπαλου, πιο πάνω από αυτό που φαίνεται. Γιατί λένε και πολλοί, που διαφωνούν με τη στρατηγική του Κόμματος, "και τι έγινε, στάσιμη η επιρροή του Κόμματος. Πήρε το 2007 8,5% και πήρε το 2009 7,5%". Δεν είναι ότι δε θέλουμε να γίνουμε και 10%. Δε θα μας πέσει και λίγο. Αλλά είχαμε και κομμουνιστικά κόμματα με 30%. Θα μου πείτε, ήταν οπορτουνιστικά. Ναι, αλλά εμείς πρέπει να βλέπουμε συνδυασμένα όλους τους δείκτες. Οργάνωση, δυνάμεις που έχουμε γύρω μας, συσπείρωση, ιδεολογική διαπάλη και πως, εν πάση περιπτώσει, αν δεν μπορείς να κερδίσεις στο σύνολο, αλλά εν πάση περιπτώσει να αρχίσεις να βάζεις, να κλονίζεται η εμπιστοσύνη των άλλων σε αυτά που του λέει ο αντίπαλος.

Να κλονίσουμε την αξιοπιστία του αντιπάλου

Ο αντίπαλος λέει ψέματα. Συκοφαντεί τις θέσεις του Κόμματος. Βεβαίως, καλά κάνει από την πλευρά του, δεν μπορεί να κάνει αλλιώς και λέει και χοντρά ψέματα, γιατί δεν μπορεί τώρα να χτυπήσει άμεσα και κατευθείαν μια σειρά θέσεις του Κόμματος που συγκινούν τον κόσμο. Πρέπει να κλονίσουμε την αξιοπιστία του αντίπαλου στη νεολαία. Αν δεν τη κλονίσεις, δε θα μπορέσεις να κάνεις δουλειά για να την κερδίσεις. Και γιατί να μην αξιοποιήσουμε αυτό που λέει η νεολαία, ότι σάπιο το πολιτικό σύστημα - όπως το λέει η νεολαία, όπως το συλλαμβάνει εν πάση περιπτώσει - και να του πούμε, δηλαδή γιατί έχει κύρος αυτό που λέει το "Βήμα", αυτό που λέει ο Παπανδρέου, αυτό που λέει ο Παπακωνσταντίνου ή αυτό που λέει ο Σαμαράς ή ο από καθέδρας διευθυντής στο σχολείο ή ο τάδε καθηγητής πανεπιστημίου; Αυτό που λέμε, αλήθειες και ψέματα, και έχει σημασία μέσα από το περιεχόμενο των μαθημάτων ή μέσα από ιστορικά γεγονότα ή και από σύγχρονα γεγονότα. Επομένως, θέλει να δουλέψουμε πολύ συγκεκριμένα και πραγματικά πρέπει να κλονίσουμε. Υπάρχει έδαφος σήμερα, αυτήν την αηδία που αισθάνονται οι νέοι για το πολιτικό σύστημα και η οποία δεν έχει βάθος - σύμφωνοι - αυτήν την αηδία να την αξιοποιήσουμε και εμείς και να του πούμε "γιατί δείχνεις εμπιστοσύνη σε αυτούς".

Και ένα τελευταίο. Βεβαίως, ο μαρξισμός - λενινισμός είναι αξεπέραστος, δεν το συζητάμε. Ολη αυτά με τη μορφή βιβλιογραφίας που έχουμε και ιδιαίτερα ορισμένα έργα πρέπει να γίνουν κτήμα των κομμουνιστών - "Κεφάλαιο" κ.λπ. Εχουν τις δυσκολίες τους, αλλά πρέπει να γίνουν κτήμα. Και να μη μας μοιάσετε εμάς των μεγαλύτερων. Είσαστε νέοι, τώρα θα πάρετε περισσότερα. Στα 50 θα μπορείτε να κάνετε βήματα βαθύτερης αφομοίωσης. Αν τώρα πας στα 50 να μάθεις το "Κεφάλαιο", δεν είναι εύκολο. Οσο περνάν τα χρόνια, δεν τα προσλαμβάνεις όλα. Γι' αυτό τα παιδιά πάνε από 6 χρόνων στο σχολείο, δεν πάνε στα 50. Εχει και μια λογική το πράγμα. Δε φτάνει όμως μόνον αυτό, γιατί τον μαρξισμό - λενινισμό τον είχαμε και στο Καταστατικό μας στο Κόμμα, ποτέ δεν τον απορρίψαμε. Και τον είχαμε συνειδητά. Αλλά δεν τον εφαρμόσαμε πάντα σωστά, γλιστρήσαμε. Και στα στάδια και στην αστικοδημοκρατική επανάσταση και αντιιμπεριαλιστική, και άλλα κόμματα.

Βεβαίως, δεν είναι μόνο δική μας ευθύνη, ήταν και στο διεθνές κίνημα. Αλλά αυτό που λέμε να αφομοιώσεις δημιουργικά τη θεωρία και να συνεχίσεις να παρακολουθείς την εξέλιξη του καπιταλισμού, των αντιθέσεων στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, την εξέλιξη, γιατί έχεις εξέλιξη, στα βασικά βεβαίως δεν αλλάζει, αλλά όταν πας να οργανώσεις το κίνημα, όταν πας να προωθήσεις τη στρατηγική σου στην πράξη πρέπει να πάρεις υπόψη και τις εξελίξεις. Ποιος φανταζόταν στη δεκαετία του '80 τη νίκη της αντεπανάστασης. Σήμερα είμαστε υποχρεωμένοι να την παίρνουμε υπόψη. Και μια σειρά καινούρια πράγματα που η ζωή έβγαλε στην επιφάνεια.

Δεμένες ιδεολογική δουλειά και πάλη

Από αυτήν την άποψη, η ιδεολογική πολιτική δουλειά είναι αέναη, συνεχής, δεμένη βεβαίως - και εδώ πρέπει να προσέξουμε - με την πάλη, την ταξική πάλη, την πάλη στο κίνημα της νεολαίας και την πάλη γύρω από τα προβλήματα. Δεν είμαστε ακαδημία επιστημών, να συζητάμε μόνο, αλλά ούτε και ακτιβιστές, να δρούμε μόνο. Αυτός ο συσχετισμός πρέπει να εξασφαλιστεί. Και με αυτήν την έννοια λέω, στις πλάτες σας πέφτουν βάρη που δεν έπεφταν τα προηγούμενα χρόνια στην ΚΝΕ για διάφορους λόγους. Και επομένως γι' αυτό λέμε, οι αδυναμίες μας πρέπει να διορθώνονται ή να αντιμετωπίζονται σε πιο σύντομο χρονικό διάστημα. Αλλο πράγμα να μην είμαστε ανυπόμονοι για αποτελέσματα. Μπορεί να μην έχεις άμεσα αποτελέσματα.

Καμία επανάπαυση, σύντροφοι. Η δημιουργική, μαχητική ανησυχία πρέπει να υπάρχει. Η Ιστορία του Κόμματος, του επαναστατικού και του κομμουνιστικού κινήματος έχει δείξει ότι θέλει αυξημένη ανησυχία και επαγρύπνηση, αλλά και με αίσθημα ότι έχουμε ατού στα χέρια μας. Ξαναλέω, μπορεί να μην έχουμε άμεσα αποτελέσματα - ούτε κάνω πρόβλεψη, δεν αποτελεί πρόβλεψη - ή μπορεί απότομα να μεγαλώσουν οι ευθύνες μας. Επομένως, με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, με ακόμα μεγαλύτερο δούλεμα της πείρας και χρησιμοποίησή της και των ντοκουμέντων του Κόμματος, είμαι βέβαιη ότι η επόμενη συνδιάσκεψη θα σας βρει με περισσότερες δυνάμεις στην εργατική, στην εργαζόμενη νεολαία, στα σχολειά, βεβαίως δε λέω όχι, και στα πανεπιστήμια. Αλλά αυτό που λέμε, την υποδομή που θέλουμε, γιατί η υποδομή της ΚΝΕ είναι και υποδομή του Κόμματος».