Αυτά τα μέτρα θα είναι τα τελευταία;

Αυτά τα μέτρα θα είναι τα τελευταία;

-- Η κυβέρνηση λέει ότι αυτό θα είναι το τελευταίο πακέτο μέτρων και πως δε θα υπάρξουν άλλες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Είναι έτσι;

Πρόκειται για ξετσίπωτο ψέμα, με το οποίο τα αστικά επιτελεία προσπαθούν να διασκεδάσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια και να ενσωματώσουν τις αγωνιστικές διαθέσεις, τόσο κατά τη διάρκεια συζήτησης και ψήφισης των μέτρων, όσο και μετά από αυτή, αν τελικά περάσουν από τη Βουλή. Το ίδιο ψέμα χρησιμοποίησαν προηγούμενα οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου, όταν υπέγραφαν το πρώτο και το δεύτερο μνημόνιο. Τα ίδια έλεγε και ο Ε. Βενιζέλος, όταν το Σεπτέμβρη του 2011 ανακοίνωνε από τη ΔΕΘ το πακέτο των περικοπών για τους δημόσιους υπάλληλους και το χαράτσι της ΔΕΗ. Από τότε ακολούθησαν εκατοντάδες ακόμα μέτρα που χτυπάνε στην καρδιά το λαϊκό εισόδημα, είτε άμεσα, με περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, είτε έμμεσα, με αύξηση του κόστους ζωτικών για τις λαϊκές ανάγκες προϊόντων και υπηρεσιών, με περικοπές σε κρατικές δαπάνες για φάρμακα, Υγεία, Παιδεία και άλλα.

Τα μέτρα που τώρα συζητιούνται, ούτε αποσπασματικά είναι, ούτε βέβαια θα είναι τα τελευταία. Αποτελούν έναν ακόμα κρίκο στη μακριά αλυσίδα των αντεργατικών - αντιλαϊκών ανατροπών στην Ελλάδα και σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη, με τα οποία το κεφάλαιο προσπαθεί να ανακάμψει από τη βαθιά κρίση και να εκκινήσει από καλύτερες θέσεις την περίοδο της αναιμικής ανάπτυξης, με τσακισμένα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, που σημαίνει ακόμα φτηνότερη εργατική δύναμη, άρα και μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους. Ηδη, στο πρώτο και στο δεύτερο μνημόνιο προβλέπεται η αναπροσαρμογή τους προς το χειρότερο για το λαό, αν δεν πιαστούν οι δημοσιονομικοί στόχοι. Ακόμα όμως κι αν δεν υπήρχαν τα μνημόνια, τα πράγματα δε θα ήταν διαφορετικά, αφού υπάρχει το «σύμφωνο δημοσιονομικής σταθερότητας» και το «σύμφωνο για το ευρώ», τα οποία συνιστούν συμφωνίες στρατηγικής σημασίας για την ΕΕ, που έχει ψηφίσει και η Ελλάδα.

Το μεν πρώτο προβλέπει αλλεπάλληλα μέτρα και περικοπές, προκειμένου το δημόσιο έλλειμμα να παραμένει στα συμφωνημένα επίπεδα. Το δεύτερο προβλέπει διαρκή έγνοια και παρεμβάσεις από τις κυβερνήσεις των κρατών μελών, προκειμένου το λεγόμενο «εργατικό κόστος» στην ΕΕ και σε κάθε χώρα μέλος της να παραμένει σε ανταγωνιστικά επίπεδα, συγκρινόμενο με το αντίστοιχο «κόστος εργασίας» σε άλλες χώρες, άλλες ανταγωνιστικές καπιταλιστικές οικονομίες, όπως είναι η Κίνα, η Ρωσία, οι χώρες της Λατινικής Αμερικής και άλλες. Για να μην υπάρχει μάλιστα καμιά αμφιβολία ότι το επόμενο πακέτο των μέτρων είναι ήδη στα σκαριά, παρά τις διαβεβαιώσεις της συγκυβέρνησης, αρκεί να παρακολουθήσει τη συζήτηση για το νέο δάνειο που απαιτείται προκειμένου η Ελλάδα να καλύψει το «χρηματοδοτικό κενό» που θα προκύψει από μια ενδεχόμενη επιμήκυνση της δημοσιονομικής της προσαρμογής.

Το κόστος μιας τέτοιας ενδοκαπιταλιστικής ρύθμισης για τη διαχείριση της κρίσης υπολογίζεται χονδρικά σε 18 έως 30 δισ. ευρώ, που θα προκύψουν από νέα δάνεια, άρα με νέα μνημόνια και μέτρα. Καμιά αυταπάτη και καμιά προσμονή να μην έχει ο λαός από όσα προσπαθεί να του φυτέψει στο κεφάλι η αστική προπαγάνδα για να τον κοιμίσει και να τον κάνει συνένοχο στη σφαγή του. Μόνο αυτός μπορεί να βάλει τέλος στο φαύλο κύκλο μέτρα - εκβιασμοί - μέτρα, να κάνει σκόνη τα ψέματα των αστών, οργανώνοντας την πάλη για την ανατροπή τους. Σήμερα δεν αρκεί ο αμυντικός αγώνας για την παρεμπόδιση της μιας ή της άλλης δέσμης μέτρων, τα οποία, ακόμα και αν καταψηφιστούν θα επανέλθουν αργά ή γρήγορα, αφού είναι στρατηγικής σημασίας για το κεφάλαιο. Τέρμα στα αντιλαϊκά μέτρα μπορεί να βάλει η συμμαχία και η πάλη του λαού για ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Για αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και μονομερή διαγραφή του χρέους.