Χάος και καταστροφή...

Χάος και καταστροφή...

Τις τελευταίες μέρες, καθώς κορυφώνεται η αντιπαράθεση για τα μέτρα του εκτρωματικού πολυνομοσχεδίου, η κινδυνολογία, από την πλευρά της συγκυβέρνησης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, χτυπάει κόκκινο. Αν δεν περάσουν τα μέτρα, θα σταματήσει η χρηματοδότηση, η ελληνική οικονομία θα χρεοκοπήσει, θα έρθει το χάος, η απόλυτη καταστροφή, φωνάζει εν χορδαίς και οργάνω το πολιτικό προσωπικό της άρχουσας τάξης. Ο δε υπουργός Οικονομικών απείλησε τον ελληνικό λαό ότι σε περίπτωση καταψήφισης των μέτρων θα ...πεινάσουμε, δε θα έχουμε καύσιμα και τρόφιμα.

Το αστικό πολιτικό σύστημα, στις τελευταίες κρίσιμες ώρες, πριν από την ψηφοφορία επί του μοναδικού άρθρου του πολυνομοσχεδίου, τα παίζει όλα για όλα. Οι εκπρόσωποί του, με τις συνεχείς αναφορές στις λέξεις «χρεοκοπία», «χάος», «πείνα», επιχειρούν να παραλύσουν τη βούληση του ελληνικού λαού για αντίσταση κατά της κυρίαρχης πολιτικής, να δημιουργήσουν κλίμα μαζικής τρομοκρατίας και υστερίας, ώστε να δημιουργηθεί η εντύπωση, ότι, αν από μόνοι μας δεν αποφασίσουμε να ακρωτηριάσουμε τα δύο μας χέρια, τότε θα στηθεί λαιμητόμος, για να μας καρατομήσει. Ιδού, επομένως, το δίλημμα: προτιμάς να μείνεις κουλός ή ακέφαλος; Πρόκειται για επικίνδυνο για το λαό δίλημμα, που πασχίζει να φορτώσει όλες τις τραγικές συνέπειες της κρίσης και τα αδιέξοδα της αστικής τάξης και του πολιτικού της συστήματος στις πλάτες του λαού. Γιατί ως γνωστό, στις κοινωνίες των ανθρώπων, στη διάρκεια της ιστορικής τους διαδρομής, παρά τα τεράστια προβλήματα που αντιμετώπισαν, παρά τις θυσίες και τις καταστροφές στις οποίες υποβλήθηκαν, οι λαοί έδιναν τελικά τη δική τους λύση.

Οι κατ' επάγγελμα κινδυνολόγοι, πασχίζουν να παραπλανήσουν ως προς το ποιο είναι το κύριο για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα της χώρας. Πρώτα και κύρια ότι το ζήτημα στο οποίο καλείται να πάρει θέση ο ελληνικός λαός είναι βαθιά ταξικό. Εδώ δεν κρίνεται η τύχη του έθνους, αλλά το μέλλον μιας τάξης. Της αστικής τάξης της χώρας. Η καπιταλιστική κρίση αποδιάρθρωσε την παραγωγική μηχανή της χώρας, με αποτέλεσμα η διαδικασία παραγωγής υπεραξίας - το κίνητρο και ο σκοπός της καπιταλιστικής παραγωγής - να δεχτεί ένα αποφασιστικό χτύπημα. Αυτό δεν είναι γενικώς και αορίστως κρίση, αλλά κρίση του καπιταλιστικού παραγωγικού συστήματος, η οποία συγκλονίζει ολόκληρο το αστικό οικοδόμημα. Επομένως, τα γραμμένα με αίμα μέτρα του πολυνομοσχεδίου στόχο δεν έχουν να ...σώσουν τον ελληνικό λαό, αλλά την αστική τάξη της χώρας, το ίδιο το σύστημα καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Αλλωστε, όπως συνειδητοποιείται όλο και περισσότερο, το χάος και την καταστροφή για το λαό δεν τα φέρνει η καταψήφιση των μέτρων. Ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Ας προσπαθήσουμε να φανταστούμε πώς θα είναι η ζωή των εργαζομένων δυόμισι χρόνια μετά, αν δε σταματήσουμε τους σύγχρονους Λαιστρυγόνες. Χάος και καταστροφή είναι η μαζική χρεοκοπία εκατομμυρίων λαϊκών νοικοκυριών.

Φιλολαϊκή διέξοδος υπάρχει και ο λαός μπορεί να την αναζητήσει μέσα από την ανατροπή της σημερινής εξουσίας, μπορεί να την επιβάλει έξω από την ΕΕ, με μονομερή διαγραφή του χρέους και με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής.