Προϊόν του καπιταλισμού το χρέος

Προϊόν του καπιταλισμού το χρέος

-- Είπατε πριν ότι το χρέος δεν είναι το μεγάλο ζήτημα και ότι εν πάση περιπτώσει μπορεί να έχουμε και μείωση του χρέους, αλλά ταυτόχρονα να αυξάνεται ως ποσοστό του ΑΕΠ. Με βάση συνολικά την εκτίμηση του ΚΚΕ για το χρέος, ήθελα να ρωτήσω, γιατί κατά τη γνώμη σας, τα 4 χρόνια που διαρκεί αυτή η κρίση όλες οι πολιτικές οι δυνάμεις, όλη η δημόσια συζήτηση είναι στραμμένη στο ζήτημα του χρέους;

-- Οταν λέμε ότι το χρέος δεν είναι μεγάλο ζήτημα δεν εννοούμε ότι αυτό δεν είναι μεγάλο, αλλά ότι στο όνομα του χρέους παίρνονται μέτρα αντιλαϊκά - αντεργατικά τα οποία είχαν προγραμματιστεί πολύ πριν την κρίση.

Το χρέος είναι αποτέλεσμα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, δεν είναι ένα αποσπασμένο από τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης γεγονός, δεν είναι ένα προϊόν μιας ειδικής πολιτικής, δεν ήρθε σαν αποτέλεσμα ενός ξαφνικού γεγονότος που άρα πρέπει να αντιμετωπιστεί. Το χρέος π.χ. στην Ελλάδα ήταν υψηλό, απλώς είχε περισσότερα έσοδα το κράτος, είχες μεγαλύτερο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν. Είναι σχετικό λοιπόν το ζήτημα.

Με αυτήν την έννοια, αν θέλεις να αντιμετωπίσεις το χρέος, που δεν το δημιούργησε ο λαός, πρέπει μονομερώς να το διαγράψεις. Εμείς δεν σνομπάρουμε το χρέος, λέμε ότι δεν είναι η αιτία της κρίσης, η κρίση το οξύνει.

Το «κούρεμα» σημαίνει ότι δέχονται οι πιστωτές να χάσουν, ότι συμφωνείται πως θα γίνει η κατανομή της ζημιάς και επιπλέον ζητάνε αντισταθμίσματα, "εγώ κύριε θα ζημιωθώ, τι θα δώσεις εσύ;". Η μονομερής διαγραφή του χρέους είναι ένα αυτοτελές γεγονός. Ομως δεν αρκεί κι αυτό μόνο, γιατί όσο είσαι μέσα στην ΕΕ και δέχεσαι τις δεσμεύσεις, δεν μπορείς να διαγράψεις μονομερώς το χρέος. Η αποδέσμευση, επίσης, πρέπει να είναι μέτρο που συνδυάζεται με τη διαγραφή.

Και, τέλος, υπάρχει το θέμα: Ωραία, βγαίνω από την ΕΕ, διαγράφω το χρέος. Θα υπάρξει ανάπτυξη προς όφελος του λαού; Ποιος μπορεί να εξασφαλίσει ότι στην Ελλάδα αναπτύσσονται όλοι εκείνοι οι τομείς που χρειάζεται για να μειώσεις την εξάρτησή σου από τους μονοπωλιακούς ομίλους, από τα κράτη που σε κυνηγάνε;

Αυτός που μπορεί να κάνει την ανάπτυξη είναι ο ίδιος ο λαός, παίρνοντας τον πλούτο στα χέρια του και απαλλασσόμενος απ' τις δεσμεύσεις και τις εξαρτήσεις. Δεν μπορεί, δηλαδή, εμείς ούτε να υποστηρίζουμε μονομερώς την αποδέσμευση, ούτε μονομερώς τη διαγραφή του χρέους, δίχως τη λαϊκή εξουσία. Και η λαϊκή εξουσία δεν είναι γενικώς ο λαός στην εξουσία, σημαίνει ότι γίνεται ο ιδιοκτήτης των μέσων παραγωγής. Ο λαός στην εξουσία υποτίθεται ότι έρχεται το βράδυ των εκλογών όταν ψηφίζει, αλλά στην εξουσία παραμένουν άλλοι, η ίδια η τάξη που υπήρχε και τις παραμονές των εκλογών.