Εχθρός της ανθρωπότητας

Εχθρός της ανθρωπότητας

Το γεγονός ότι οι σοσιαλδημοκράτες κάτω από το βάρος ενός γενικού κραξίματος από την ίδια την εκλογική βάση τους, επιχειρούν να στήσουν νέα πολιτικά σχήματα, ώστε μ' αλλαγμένη προβιά να συνεχίσουν την αποστολή τους, είναι αποτέλεσμα ακριβώς αυτής καθαυτής της αποστολής τους να συμβάλουν στο να ξαναπάρει μπροστά η μηχανή των καπιταλιστικών κερδών. Αυτός ήταν ο ρόλος τους ιστορικά, αυτόν θα συνεχίσουν να παίζουν. Μέχρι που η εργατική τάξη να τους κάνει περιττούς κι αυτούς και το σύστημα που υπηρετούν.

***

Προς το παρόν, πάντως, η τρικομματική κυβέρνηση, στην οποία συμβάλλουν αποφασιστικά σοσιαλδημοκράτες και οπορτουνιστές συνεχίζει να δείχνει τα δόντια της, καθορίζοντας με νόμους το ποιοι είναι οι πλούσιοι ανάμεσα στους εργάτες κι από πού τελικά θα συγκεντρωθεί το χρήμα, για να κατευθυνθεί ξανά στα ταμεία των καπιταλιστών για «να επανεκκινήσει η οικονομία», όπως λένε.

Στο μεταξύ, φαίνεται να γλιτώνουμε την ανθρωποφαγία μεταξύ ανέργων. Το νέο παράδειγμα έρχεται από την Ισπανία: Λοταρία για μια θέση μερικής απασχόλησης στην καθαριότητα του δήμου. Ξεφτίλα είναι, αλλά υπάρχουν και χειρότερα.

***

Πρωτοπόροι στην εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης οι Γερμανοί καπιταλιστές εξάγουν τεχνογνωσία: Τι να τα κάνουν τα παιδιά τα γράμματα, σου λένε, κατευθείαν στην παραγωγή. Οσο πιο μικρός τόσο πιο πειθήνιος, τόσο πιο φτηνός.

Αλλά, επειδή η ζωή δεν προχωρά μόνο έτσι όπως θέλουν οι καπιταλιστές. Επειδή το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα από τη γέννησή του έφερε στο προσκήνιο και τον νεκροθάφτη του. Επειδή, στο μεταξύ, η εργατική τάξη όχι μόνο συγκρότησε τη δική της ιδεολογία αλλά ήδη έχει κάνει και την πρώτη έφοδό της στον ουρανό, τα αποτελέσματα της οποίας ακόμα «δυναστεύουν» τους καπιταλιστές, η αστική τάξη πριν ξαναπεινάσει μαγειρεύει για να αποτρέψει την επόμενη έφοδο...

Σταθερός στη θεματολογία του ο - και καθηγητής (!) στο Πάντειο - Μανδραβέλης, ως δημοσιολόγος στην «Καθημερινή» εφαρμόζει το «η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση κι ακόμα καλύτερη αν γίνεται με όρους Γκέμπελς», έτσι που να εμφανίζει τους καπιταλιστές από κει που χρωστάνε, να ζητάνε και το βόδι.

Καθώς αργά αλλά σταθερά η ανάλυση του ΚΚΕ ότι το χρέος δεν είναι των εργατών αλλά των καπιταλιστών που πρέπει και να το πληρώσουν, κερδίζει έδαφος, ο κύριος καθηγητής επαναλαμβάνει τα γνωστά περί αγώνων που έφεραν την χρεοκοπία. Οραμα της τάξης του ένα απέραντο νεκροταφείο, όπου ζόμπι εργάτες θα βγαίνουν απ' τους τάφους για να πάνε στις μηχανές και θα επιστρέφουν στους τάφους τους.

Το όραμα των αστών, εκτός των άλλων, είναι και αντιαισθητικό. Και ως τέτοιο αντιβαίνει στην κατάκτηση του ανθρώπου να πορεύεται για το καλό, το καλύτερο, το όμορφο.

Μικρή η ζημιά από την παρέμβαση τέτοιου τύπου καθηγητών. Το καραβάνι τραβάει μπροστά.

***

Ο κίνδυνος βρίσκεται στις ίδιες τις αντιθέσεις του συστήματος. Που παρά την - προσωρινή - επικράτηση της αντεπανάστασης, διαπιστώνει πως τελικά στην εποχή του ιμπεριαλισμού για να πάρει ξανά μπροστά η μηχανή δεν αρκεί να έχει τσακίσει τους εργάτες, χρειάζεται και τον πόλεμο για να καθαρίσει με τις εσωτερικές του αντιθέσεις.

Για μια ακόμα φορά, ο καπιταλισμός αναδεικνύεται σε εχθρό της ίδιας της ανθρωπότητας.

Ερχεται από μόνος του να επιβεβαιώσει άλλη μια ανάλυση των κομμουνιστών που ισχυρίζονται, και δικαίως, ότι η μόνη συνεπής αντικαπιταλιστικη πάλη είναι η πάλη ενάντια στα μονοπώλια, ενάντια στον ιμπεριαλισμό.

Ας προετοιμαζόμαστε...