Τι διδάσκει η Αργεντινή;

Τι διδάσκει η Αργεντινή;

Σύμφωνα με τα ειδησιογραφικά πρακτορεία, η Αργεντινή βρίσκεται ξανά αντιμέτωπη με το φάσμα της χρεοκοπίας, ύστερα από απόφαση Εφετείου της Νέας Υόρκης που έκρινε παράνομη την απόφαση της τότε κυβέρνησης να αποπληρώσει το χρέος της χώρας, δίνοντας προτεραιότητα στους ομολογιούχους που συμμετείχαν στην ανταλλαγή χρέους το 2005 και 2010. Εξαιτίας αυτής της επιλογής, δύο αμερικάνικα «hedge funds» που αρνήθηκαν να συμμετέχουν στις προηγούμενες αναδιαρθρώσεις του χρέους, κατέφυγαν στο δικαστήριο, ζητώντας να τους καταβληθεί το αντίτιμο για τα χρεοκοπημένα ομόλογα που έχουν στα χέρια τους, ονομαστικής αξίας 1,4 δισ. δολ.

Το εφετείο έκρινε ότι δικαιούνται ίσης μεταχείρισης οι κάτοχοι των νέων ομολόγων που εκδόθηκαν το 2005 και 2010 και εκείνοι που αρνήθηκαν να ανταλλάξουν τους τίτλους τους με καινούργιους και διεκδικούν δικαστικά την πληρωμή της ονομαστικής τους αξίας στο ακέραιο. Αν το Μπουένος Αϊρες υποχρεωθεί να πληρώσει και αυτούς, τότε σύμφωνα με τα διεθνή πρακτορεία κινδυνεύει να μην επαρκέσουν τα χρήματα για να πληρώσει τους κατόχους των νέων ομολόγων. Υπενθυμίζουμε ότι η αστική τάξη της Αργεντινής επέλεξε να διαχειριστεί τη βαθιά καπιταλιστική κρίση με αποσύνδεση του εθνικού νομίσματος από το δολάριο και με αναδιάρθρωση του χρέους, σε συνεννόηση με τους δανειστές.

Τι επιβεβαιώνουν οι εξελίξεις; Οτι στο πλαίσιο του καπιταλισμού και της αστικής διαχείρισης της κρίσης, όποια ρύθμιση/συμβιβασμός κι αν γίνει ανάμεσα στην αστική τάξη της μιας και της άλλης χώρας, δεν μπορεί να λύσει, αλλά αντίθετα οξύνει τα λαϊκά προβλήματα. Το ίδιο έγινε και στην Αργεντινή, όπου ο λαός εμπιστεύτηκε την τύχη του σε μια αστική κυβέρνηση, η οποία υποσχόταν (και εφάρμοσε) ένα διαφορετικό μείγμα διαχείρισης της κρίσης από τις προηγούμενες, χωρίς όμως να θίξει τα ντόπια μονοπώλια. Αντίθετα τα ενίσχυσε και ιδιαίτερα εκείνα που είχαν εξαγωγικό προσανατολισμό. Ο διακανονισμός του χρέους, που τότε προβλήθηκε σαν σωτηρία, επανέρχεται τώρα σαν βρόχος στο λαιμό του λαού της Αργεντινής, που παγιδεύτηκε στην αυταπάτη ότι με συνεννοήσεις μεταξύ των αστών και νομικές συμφωνίες στα πλαίσια του καπιταλισμού, είναι δυνατόν να σωθεί και να ευημερήσει.

Το παράδειγμα της Αργεντινής είναι διδακτικό και επίκαιρο. Στην Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ λέει διαγραφή μέρους του χρέους και αναδιάρθρωση του υπόλοιπου σε συνεννόηση με τους δανειστές. Λέει ακόμα λεφτά στους καπιταλιστές για να έρθει ανάπτυξη. Ετοιμάζεται παράλληλα να αναλάβει τη διαχείριση της κατάστασης από κυβερνητικό πόστο, αν επιλεγεί για την Ελλάδα η λύση της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας. Κανένα πρόβλημα δεν πρόκειται να λύσει ο λαός με τη μία ή την άλλη εκδοχή της διαχείρισης, αν ο ίδιος δεν γίνει ιδιοκτήτης των μέσων παραγωγής. Αν δεν γκρεμίσει τους αστούς και την εξουσία τους, για να αποδεσμεύσει τη χώρα από την ΕΕ και να διαγράψει μονομερώς το χρέος.

Π.