Γιατί τους ενοχλεί η κριτική του ΚΚΕ;

Γιατί τους ενοχλεί η κριτική του ΚΚΕ;

-- Ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί το ΚΚΕ ότι του κάνει κριτική με επιχειρήματα της ΝΔ και της συγκυβέρνησης. Γιατί συκοφαντεί το ΚΚΕ;

Στην προχθεσινή συνέντευξη, ο Αλ. Τσίπρας κατηγόρησε το ΚΚΕ ότι ασκεί στο ΣΥΡΙΖΑ «μια κριτική από τα δεξιά, μια δεξιά και όχι μια αριστερή κριτική». Είπε ακόμα ότι «είναι πολύ στενάχωρο να ακούμε από την ηγέτιδα του ΚΚΕ μέσα στη Βουλή την ατζέντα του κ. Σαμαρά». Μπορεί ο ίδιος να διαβεβαίωσε ότι «δεν μας ενοχλεί η κριτική και είναι στοιχείο της εσωτερικής μας διαδικασίας», αλλά στην πραγματικότητα ο ΣΥΡΙΖΑ ζορίζεται από την κριτική που του ασκεί το ΚΚΕ, συνδυασμένα με την πολεμική στη ΝΔ και τη συγκυβέρνηση. Και επειδή τον αποκαλύπτει, προσπαθεί με ψέματα και συκοφαντία να δημιουργήσει εντυπώσεις για αντι-ΣΥΡΙΖΑ δήθεν συμπόρευση του ΚΚΕ με τη ΝΔ. Η τακτική δεν είναι καινούρια. Επιβεβαιώνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε να αντιγράφει το ΠΑΣΟΚ ακόμα και στις αθλιότητες με τις οποίες προσπαθούσε για δεκαετίες να πλήξει το ΚΚΕ και να συντηρήσει το δικομματισμό, κατηγορώντας το για συμπόρευση με τη «δεξιά», ενάντια στο ίδιο.

Το ίδιο τροπάρι προσαρμόζεται τώρα στην ανάγκη του αστικού συστήματος να παγιώσει το δίπολο «κυβέρνηση με πυρήνα τη ΝΔ» από τη μια και «με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ» από την άλλη. Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι όποιος ασκεί κριτική στον ίδιο, είναι με την κυβέρνηση. Τι θεωρεί «δεξιά» κριτική; Το γεγονός ότι το ΚΚΕ αποκαλύπτει και στοιχειοθετεί πως η διαχείριση την οποία θέλει να ασκήσει ο ΣΥΡΙΖΑ από κυβερνητική θέση, δεν πρόκειται να λύσει, ούτε να ανακουφίσει τα λαϊκά προβλήματα που οξύνει η σημερινή διαχείριση από τη συγκυβέρνηση και την ΕΕ. Οτι το μείγμα διαχείρισης που προτείνει, απαντάει αντικειμενικά στα συμφέροντα μερίδων του κεφαλαίου, που θέλουν ισχυροποίηση των σχέσεων με τις ΗΠΑ ή άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις εκτός ΕΕ. Οτι η αντι-Μέρκελ και αντιγερμανική προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ, είναι αποπροσανατολιστική και εγκλωβίζει το λαό στη διαπάλη μεταξύ ανταγωνιζόμενων τμημάτων της πλουτοκρατίας για το πια συνταγή διαχείρισης της κρίσης πρέπει να εφαρμοστεί, ανάλογα με τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους. Οτι δεν είναι αντιμονοπωλιακή. 'Η είναι τόσο «αντιμονοπωλιακή», όσο η κριτική του Ομπάμα, του Ολάντ και του Κάμερον στη Μέρκελ.

Ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας έλεγε τις προάλλες ότι θέλει να ασκήσει επεκτατική διαχείριση, όπως ο Ομπάμα και εκθειάζει τις θέσεις του ΔΝΤ για τη «βιωσιμότητα» του χρέους, το «κούρεμα», γενικότερα τη διαχείριση της κρίσης. Δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί το λαό να απορρίψει τη Μέρκελ και να διαλέξει τον Ομπάμα. Κλείνει το μάτι σε μερίδες της πλουτοκρατίας που έχουν συμφέρον από τη σύσφιξη των σχέσεων με τις ΗΠΑ. 'Η σε μερίδες της ντόπιας πλουτοκρατίας (εφοπλιστές, τουριστικό κεφάλαιο κ.ά.) που καλοβλέπουν ακόμα και την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, αφού αυτό θα απογειώσει τα κέρδη τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ υμνεί τη διαχείριση που ασκούν για λογαριασμό των μονοπωλίων τους ο Ραχόι και ο Μόντι, οι οποίοι στις χώρες τους τσακίζουν το λαό και κοντράρονται με τη Μέρκελ, που θέλει αυστηρή δημοσιονομική πολιτική και άρα διαχείριση της κρίσης που στερεί πόρους από τις ισπανικές και τις ιταλικές επιχειρήσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και η ΝΔ - συγκυβέρνηση, προβάλλει τη γεωστρατηγική θέση της χώρας σαν το «κλειδί» που μπορεί να οδηγήσει σε έξοδο από την κρίση. Πώς; Αν η Ελλάδα γίνει «πύλη» για την εισαγωγή κεφαλαίων στην ΕΕ και αναβαθμίσει το ρόλο της στα ιμπεριαλιστικά σχέδια που εξελίσσονται στην περιοχή. Και στη μια και στην άλλη περίπτωση ο λαός θα βρεθεί σε χειρότερη μοίρα, όπως από την πείρα του μπορεί να κρίνει.

Το ΚΚΕ αποκαλύπτει ότι είτε με διαχείριση ΣΥΡΙΖΑ, είτε με διαχείριση ΝΔ, ο λαός θα βυθίζεται στη φτώχεια ανεξάρτητα από προθέσεις και ψηφοθηρικές εξαγγελίες. Καλεί τους εργαζόμενους να αντιπαλέψουν την επιθετικότητα της συγκυβέρνησης και τις αυταπάτες με τις οποίες προσπαθεί να τους αφοπλίσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Κίνημα δυνατό και νικηφόρο δεν μπορεί να υπάρξει αν σέρνεται πίσω από τη μια ή την άλλη μορφή διαχείρισης του καπιταλισμού. Αν εγκλωβίζεται στο να διαλέξει ιμπεριαλιστές συμμάχους ανάλογα με το πού γέρνει η πλάστιγγα των ανταγωνισμών στο εσωτερικό της αστικής τάξης. Κίνημα πραγματικά χειραφετημένο από την αστική ιδεολογία και πολιτική, που θα μπορεί να αποσπά ορισμένες κατακτήσεις και να ανοίγει δρόμους για ριζικές αλλαγές, δεν μπορεί να οικοδομηθεί σε αντι-Μέρκελ ή αντι-Ομπάμα βάση, να ταλαντώνεται στο εκκρεμές της εναλλαγής κυβέρνησης, με τα μονοπώλια άθικτα στην εξουσία και την οικονομία. Στο ερώτημα «με τη ΝΔ ή τον ΣΥΡΙΖΑ», «επεκτατική ή περιοριστική διαχείριση της κρίσης», «με τη Μέρκελ ή τον Ομπάμα», «με το ΔΝΤ ή την ΕΕ», η απάντηση από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων είναι μια: Ούτε με τη Σκύλλα, ούτε με τη Χάρυβδη! Πάλη για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, για αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και μονομερή διαγραφή του χρέους.