Η τηλεοπτική "ζούγκλα" στα χρόνια της Καπιταλιστικής κρίσης

 Η τηλεοπτική "ζούγκλα" στα χρόνια της Καπιταλιστικής κρίσης

Ο,τι γίνεται τώρα με όλα τα κανάλια, και όχι μόνο με το MEGA, εντάσσεται σε μια επίπονη διαδικασία "εκσυγχρονισμού", δηλαδή αναπροσαρμογής των όρων εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης στο πιο εντατικό, σαν μοναδικό τρόπο εξόδου από την κρίση.
Στον ΑΝΤΕΝΝΑ, π.χ. συζητάνε για μείωση του προσωπικού στο 50%. Η ίδια η πρόταση του Παππά για τέσσαρα κανάλια είναι μια κορυφαία σε αυτή την κατεύθυνση. Αυτά κουβεντιάζανε προχτές οι τέσσαρες "εκδότες" στο Μαξίμου. "Αναδιαρθρώσεις της αγοράς ΜΜΕ", και πως θα μοιραστεί η καινούργια πίτα, που ψήνεται. 


Οι καλύτεροι νεοφιλελέδες είναι μακράν οι "αριστεροί"! 


Απολύσεις της "φύρας", υπερεντατικοποίηση-ξεζούμισμα των υπολοίπων "τυχερών", που θα παραμείνουν...., τραβάτε το πουλάκι σας, εργαζόμενοι, και η τύχη σας ...δουλεύει!
Αλλιώς θάταν αν το κωλοκάναλο, και όλα τα άλλα, τα έκλεινε η λαϊκή πολιτοφυλακή, η ακόμη κι αν τάκαιγε ένα πραγματικά αγανακτισμένο πλήθος. (Θα ήμουν κι εγώ εκεί....). Αλλά δεν πρόκειται περί αυτού. 


Ο μηχανισμός, που θα διαδεχτεί το MEGA, η και το ίδιο το "εκσυγχρονισμένο" MEGA, θα είναι ακόμη περισσότερο αποτελεσματικός στη δουλειά του για τους αστούς και άρα ακόμη περισσότερο εχθρικός για τον Λαό. Δε βλέπω γιατί να χαίρομαι γι αυτό. Είναι καλύτερα να καταστείλω τις αυθόρμητες/επιπόλαιες ταξικές χαιρεκακίες μου, υποτάσσοντάς τες στην λογική της ταξικής πάλης.

Κατά τα άλλα, συνεχώς επανέρχονται ζητήματα, που παραπέμπουν στην (κατ' εμένα) μακρόχρονη καθυστέρηση της ιδεολογικής δουλειάς. 
Τηλεγραφικά οι απόψεις μου: Οπου υπάρχει εκμετάλλευση, δε σημαίνει πως παράγεται και αξία και άρα υπεραξία. Σε κάθε κοινωνία, εκτός της κομμουνιστικής, υπάρχει η διάκριση παραγωγικής - μη παραγωγικής εργασίας. Υπάρχει και η μη παραγωγική αλλά αναγκαία εργασία για τον δεδομένο κάθε φορά κοινωνικο-οικονομικό σχηματισμό.
Το πόσο αναγκαία είναι τα ΜΜΕ η οι (καθαρά, δηλ. Χ-Ε, και Ε-Χ', όπου Χ'>Χ) εμπορικές επιχειρήσεις στον Καπιταλισμό το καταλαβαίνει ο καθένας. Αξία δεν παράγουν. Παίρνουν ένα μέρος της υπεραξίας, που παράγεται στις παραγωγικές επιχειρήσεις.


Ο κάτοχος της μη παραγωγικής επιχείρησης παίρνει ένα μέρος από την υπεραξία που παράγεται στην παραγωγική.  Από εκεί αφού πληρώσει όσο λιγώτερο μπορεί για αμοιβή εργασίας και έξοδα αναπαραγωγής του κεφαλαίου του, κρατάει το υπόλοιπο σαν δικό του κέρδος, που πρέπει νάναι ίσο η μεγαλύτερο από το μέσο κέρδος, αλλιώς την κλείνει την επιχείρηση.Οι όροι εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης είναι ακριβώς οι ίδιοι, όπως προσδιορίζονται από τον κοινωνικοοικονομικό  σχηματισμό, εν προκειμένω από την Αγορά.

Στα ΜΜΕ είναι πολύ "ζωγραφιστές" αυτές οι σχέσεις. Οι ΜΜΕ-δες πληρώνουνται απο την διαφήμιση, που επίσης πληρώνεται από την υπεραξία της παραγωγής των διαφημιζομένων προϊόντων. Γι αυτό και στα ΜΜΕ κυκλοφοράνε οι πιο μακρόχρονες επιταγές. Συχνά ...ενννεάμηνες! = Να παραχτεί το προϊόν, να πουληθεί (χάρη και στη διαφήμιση), να εισπραχτεί το χρήμα, να πληρωθεί ο διαφημιστής, και μετά από αυτόν να πληρωθεί και ο ΜΜΕ-ές, που τού έβγαλε στο γυαλί τη διαφήμιση, ...ζήσε Μαύρε μου, να φας τριφύλλι! Γι αυτό και ο αναπόφευκτος τραπεζικός δανεισμός - .....άλλη μια ακόμη "μη παραγωγική αλλά κοινωνικά αναγκαία" εργασία στην καμπούρα του εργάτη της παραγωγής!


Για να προλάβω παρανοήσεις, τα "αναγκαία έξοδα παραγωγής", και η "μη-παραγωγική αλλά κοινωνικά αναγκαία εργασία", δεν είναι παρασιτικά για τον συγκεκριμένο κοιν/οικον. σχηματισμό, αφού ....είναι αναγκαία, δηλαδή έχουν λειτουργικό ρόλο.
Παρασιτικά είναι για μας, που έχουμε σαν κριτήριο τον σοσιαλισμό, που δε θα χρειάζεται τέτοιες άχρηστες εργασίες.


Ομως και στον Καπιταλισμό υπάρχουν παρασιτικές εργασίες, από τις οποίες προσπαθούν και οι ίδιοι οι κεφαλαιοκράτες να απαλλαγούν. Και τέτοια θεωρούν, π.χ. την εργασία του 50% των υπό απόλυση εργαζομένων του ΑΝΤ και πιθανώς (θα δείξει...) και όλου του MEGA. 


Εμείς, από θέση αρχής υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα στην εργασία, και ελλείψει αυτής, το δικαίωμα στη ζωή, όπως ήταν συνταγματικά κατοχυρωμένα στις υπαρκτές σοσιαλιστικές  χώρες.



"Σεχτάρ" ο τρομερός 

(απο σχόλιό του στο "Σφυροδρέπανο")