Ποια επιστροφή στην ύπαιθρο;..

Ποια επιστροφή στην ύπαιθρο;..

Σχέδιο δράσης για την «ενίσχυση» της επιστροφής από τα αστικά κέντρα στην ύπαιθρο και την αγροτική παραγωγή ετοιμάζεται να ξεφουρνίσει η τρικομματική κυβέρνηση, σε μια εμφανώς επικοινωνιακή προσπάθεια να φτιασιδώσει την ολέθρια πολιτική των μνημονίων, που έχει οδηγήσει στη φτώχεια και την ανεργία εκατομμύρια Ελληνες.

***

Το τελευταίο διάστημα, επιχειρείται να δημιουργηθεί επικοινωνιακό κλίμα περί επιστροφής στη γεωργία σε μια εποχή που και οι αγρότες ξεκληρίζονται και τα λαϊκά στρώματα των πόλεων επίσης «ξεκληρίζονται», εξαιτίας της βάρβαρης πολιτικής που ακολουθείται. Στο πλαίσιο αυτό ο αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Μ. Χαρακόπουλος δήλωσε ότι με εντολή του πρωθυπουργού τα υπουργεία Αγροτικής Ανάπτυξης, Ανάπτυξης - Ανταγωνιστικότητας - Υποδομών - Μεταφορών και Δικτύων καθώς και Περιβάλλοντος - Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, συνεργάζονται για να συνταχθεί σχέδιο δράσης για την επιστροφή στην ύπαιθρο και τη γεωργία και το οποίο θα παρουσιαστεί σύντομα.

Ο,τι και να διαλαλούν οι κυβερνώντες, είναι απόλυτα βέβαιο ότι με την ακολουθούμενη πολιτική, την πολιτική στήριξης του κεφαλαίου και των μονοπωλίων δεν πρόκειται να δοθεί λύση στην ανεργία και προοπτική αγροτικής ανάπτυξης σε όφελος των μικρών παραγωγών. Η πολιτική της ΕΕ και η ΚΑΠ, η πολιτική του κεφαλαίου διεθνώς, όχι μόνο δεν έχει το παραμικρό ενδιαφέρον να στηρίξει τους αγρότες, ή να επιτρέψει την ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής με βάση τα συμφέροντα των λαϊκών μαζών, αλλά προωθεί με πολύ γρήγορους ρυθμούς τη συνολική καπιταλιστικοποίηση της αγροτικής παραγωγής και των παραγωγικών σχέσεων που θα υπάρχουν σε αυτή. Οι αγρότες, μέχρι να έρθει η στιγμή της οριστικής τους έξωσης από τα χωράφια, θα στενάζουν κάτω από τα εμπόδια που προκαλεί η κυριαρχία του κεφαλαίου, με τις τιμές παραγωγού να κατρακυλούν, το κόστος παραγωγής να αυξάνεται συνεχώς και την παραγωγή να μένει απούλητη.

Στη χώρα μας, πράγματι, υπάρχουν ακαλλιέργητα, περίπου 3 εκατ. στρέμματα. Και μένουν ακαλλιέργητα, επειδή όλοι οι παράγοντες που συνδέονται με την παραγωγή, το κόστος της, τις προοπτικές διάθεσής της κ.ο.κ. συνθέτουν ένα απαγορευτικό πλαίσιο για την αξιοποίησή τους. Με απλά λόγια, δε συμφέρει τους αγρότες να τα καλλιεργήσουν, επειδή δεν βγάζουν το αναγκαίο για να επιβιώσουν εισόδημα!

***

Υπό αυτές τις συνθήκες, μπορεί οι κυβερνώντες να εμφανίζουν την επιστροφή στην αγροκαλλιέργεια σαν αντίδοτο στην ανεργία που προκαλεί η κρίση στις πόλεις, όμως και το χωριό μαστίζεται από την ίδια ακριβώς οικονομική κρίση, τόσο, που καμιά προοπτική δεν ανοίγεται ακόμα και για εκείνους που θέλουν να επιστρέψουν στα χωριά και τη γεωργία. Γιατί πέρα από τα λόγια τα παχιά, για να μπορέσουν οι «απόκληροι» της πόλης να στήσουν αγροτικές εκμεταλλεύσεις, που θα τους εξασφαλίζουν το μεροκάματο της επιβίωσης, χρειάζονται πρώτα και κύρια κεφάλαιο, αλλά κι αυτό δε φτάνει. Για να υπάρξει μέλλον απαιτούνται εκτός των άλλων εγγυημένες τιμές παραγωγού, σταθερές τιμές εφοδίων, λιπασμάτων και καλλιεργητικών μέσων. Χρειάζεται προστασία της εγχώριας παραγωγής από τις αθρόες εισαγωγές, απαιτείται εντελώς διαφορετικό σύστημα συγκέντρωσης της παραγωγής. Με δυο λόγια, χρειάζεται η εφαρμογή μιας... άλλης πολιτικής. Μιας πολιτικής που θα είναι ριζικά διαφορετική, θα πηγαίνει κόντρα στη σημερινή. Δεν θα αμφισβητεί απλά, αλλά θα επιδιώκει την ανατροπή της.

***

Στο σημερινό αντιδραστικό και ιστορικά ξεπερασμένο σύστημα, οι εργαζόμενοι, οι φτωχομεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι, οι αυτοαπασχολούμενοι της πόλης και της υπαίθρου, οι νέοι και οι γυναίκες δεν έχουν καμιά προοπτική σωτηρίας, αφού η πολιτική ικανοποίησης των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου, προϋποθέτει την οικονομική τους εξόντωση και την κοινωνική τους περιθωριοποίηση.