Με αφορμή τη λίστα Λαγκάρντ

Με αφορμή τη λίστα Λαγκάρντ

Η υπόθεση «λίστα Λαγκάρντ» είναι συνυφασμένη με τις πολιτικές και οικονομικές συνθήκες που διαμορφώνονται στην Ελλάδα από την εξελισσόμενη βαθιά καπιταλιστική οικονομική κρίση, τις τεράστιες δυσκολίες στη διαχείρισή της από το αστικό πολιτικό σύστημα για την έξοδο σε όφελος του κεφαλαίου, που σημαίνει όσο το δυνατό λιγότερη καταστροφή του, δημιουργία συνθηκών ανάκαμψης, άρα επενδύσεις με σίγουρη κερδοφορία και ταυτόχρονα χειραγώγηση των εργαζομένων σ' αυτή την πολιτική. Στην προκειμένη περίπτωση χρησιμοποιείται ως μοχλός προκειμένου να εμφανιστεί ότι το αστικό πολιτικό σύστημα χτυπά τη φοροδιαφυγή, άρα ενδιαφέρεται να γίνει δίκαιο στα μάτια του λαού, καλλιεργώντας ψυχολογία και περνώντας στη συνείδησή του ότι οι εργαζόμενοι που πληρώνουν τους φόρους τους δεν πρέπει να αισθάνονται αδικημένοι, αφού τους καπιταλιστές που φοροδιαφεύγουν τους κυνηγά το αστικό κράτος και θα πληρώσουν. Ετσι χάνεται το γεγονός ότι οι καπιταλιστές φοροαπαλλάσσονται με τους νόμους του αστικού κράτους, ότι οι φόροι που πληρώνει ο λαός συνεχώς μεγαλώνουν, το κρατικό χρήμα ενισχύει πολύμορφα το κεφάλαιο για επενδύσεις.

***

Η κρίση είναι κρίση υπερσυσσώρευσης. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν αδιάθετα κεφάλαια, τα οποία περιμένουν τη δημιουργία κατάλληλων συνθηκών για να επενδυθούν. Ετσι θα αρχίσει η ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας. Τα χρήματα στις ελβετικές τράπεζες όπως και σε όλες τις τράπεζες είναι κεφάλαιο. Που μέρος του μπορεί να επενδυθεί ή να δοθεί ως δάνεια για να γίνουν επενδύσεις. Είναι επίσης γεγονός ότι ξαναφούντωσε η φιλολογία για την ανάγκη κατάλληλης πολιτικής επανόδου τέτοιων κεφαλαίων από την Ελβετία στην Ελλάδα με την ελάχιστη φορολογία. Επομένως, η λίστα Λαγκάρντ χρησιμοποιείται και ως τέτοιος μοχλός. Επίσης, επανήλθαν στο πεδίο της αστικής πολιτικής αντιπαράθεσης ζητήματα λειτουργίας των θεσμών του κράτους και αντιμετώπισης των δήθεν δυσλειτουργιών τους ή των «αρρωστημένων» λειτουργιών τους, έτσι που να αποτρέπει την εμφάνιση τέτοιων φαινομένων. Δεν είναι τυχαίο ότι επανέρχεται, για παράδειγμα, το ζήτημα του νόμου περί ευθύνης υπουργών που λένε οι αστοί ότι είναι ατελής, ή ότι πρέπει να ξαναδούν μαζί με την ύπαρξη των οικονομικών εισαγγελέων και του ΣΔΟΕ τη λειτουργία αυτών των θεσμών, όπως και άλλων κρατικών θεσμών έτσι που να δημιουργηθεί ένα «υγιές» περιβάλλον για υγιείς επενδύσεις, μαζί με την απλοποίηση των διαδικασιών για επενδύσεις. Οτι έτσι θα χτυπηθεί τάχα και η διαπλοκή αστών πολιτικών ή αστικών κομμάτων με τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Και όλ' αυτά σε συνδυασμό με την καλλιέργεια ψυχολογίας στο λαό ότι το αστικό πολιτικό σύστημα κάνει «αυτοκάθαρση», άρα γίνεται «ηθικό», δεν είναι «βρώμικο», επομένως πρέπει να το εμπιστεύεται ο λαός. Αλλος ένας αποπροσανατολισμός ως προς την ταξική ουσία, ότι δηλαδή αυτό το πολιτικό σύστημα, «καθαρό» ή «βρώμικο», υπηρετεί το κεφάλαιο, γίνεται ολοένα και πιο βαθιά αντεργατικό, αντιλαϊκό.

***

Ταυτόχρονα, η λίστα Λαγκάρντ αξιοποιείται ως μοχλός στην πορεία αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος. Πρώτ' απ' όλα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι με την έναρξη της κρίσης και την προσπάθεια διαχείρισής της με μοχλό τα μνημόνια προκειμένου να κάνουν πάμφθηνη για το κεφάλαιο την εργατική δύναμη, εντάθηκε η αστική προπαγάνδα για τις ευθύνες του μεταπολιτευτικού αστικού πολιτικού συστήματος και των κομμάτων του όσον αφορά την κρίση, με κατακλείδα την αναγκαιότητα ριζικών αλλαγών σ' αυτό. Η κάλπικη αντιπαράθεση γύρω από τα μνημόνια και οι εκλογικές αναμετρήσεις του 2012 επέδρασαν σ' αυτό, άνοιξαν το δρόμο στην εμφάνιση ενός νέου δίπολου, με βασικό πυρήνα στον έναν πόλο τη ΝΔ αλλά με αρκετά μειωμένη τη δύναμή της και τον ΣΥΡΙΖΑ στον άλλο πόλο. Και ένα ΠΑΣΟΚ σε αποσύνθεση. Συγκυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ έχουν οξύνει τη μεταξύ τους αντιπαράθεση γύρω από το συγκεκριμένο ζήτημα και μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ έβαλε στο στόχαστρό του τον πρωθυπουργό, μιλώντας για «ομερτά». Ετσι, η λίστα αξιοποιείται στην αντιπαράθεση ανάμεσα στα δύο μείγματα πολιτικής διαχείρισης της κρίσης, επιδρά στο αστικό πολιτικό σύστημα και στην αναμόρφωσή του, με επιδίωξη την υποταγή του λαού ή στη «σκληρή» πολιτική της συγκυβέρνησης, ή στην «ήπια» του ΣΥΡΙΖΑ. Με την «επιχείρηση καθαρά χέρια» αναμορφώθηκε το αστικό πολιτικό σύστημα στην Ιταλία, αστικά κόμματα όπως το Χριστιανοδημοκρατικό και το Σοσιαλιστικό εξαφανίστηκαν και στη θέση τους εμφανίστηκαν νέα, όπως του Μπερλουσκόνι και άλλα.

***

Δεν πρέπει δε σ' αυτή την κόντρα να περνά απαρατήρητη η σχέση της με την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών ανάμεσα σε ΗΠΑ - Γερμανία με επίκεντρο την Ελλάδα και με δεδομένο το μεγάλο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και μοιρασιάς τομέων της οικονομίας στα διάφορα μονοπώλια και στις συμπράξεις τμημάτων του κεφαλαίου στην Ελλάδα μαζί τους, όπως και στον τομέα Ενέργειας, που λόγω γεωστρατηγικής θέσης της Ελλάδας βρίσκεται στο επίκεντρο των ανταγωνισμών. Ανταγωνισμοί που έχουν σχέση με τους ανταγωνισμούς διαφορετικών τμημάτων του κεφαλαίου στην Ελλάδα και αξιοποιούνται από τα κόμματα της διαχείρισης, που βεβαίως εκφράζουν αυτά τα διαφορετικά συμφέροντα με διαφορετικές επιλογές συμμάχων εκτός Ελλάδας. Η ΝΔ βασικά με Γερμανία, ο ΣΥΡΙΖΑ με το Νότο της ΕΕ, τις ΗΠΑ, όπως διαφαίνεται ως τώρα, ενώ βάζει και ζήτημα «όχι πάση θυσία στο ευρώ», άρα αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο διαχείρισης και εκτός ευρώ αν χρειαστεί. Γι' αυτό μελετά τη διαχείριση Βραζιλίας και Αργεντινής.

Ο λαός πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι και στη μια και στην άλλη περίπτωση, όπως και στην υπόθεση «λίστα Λαγκάρντ», πρόκειται για διαχείριση του καπιταλισμού, άρα αντεργατική, αντιλαϊκή, να μη συνταχτεί με τα συμφέροντα διαφορετικών τμημάτων του κεφαλαίου, να συσπειρωθεί για αγώνα ρήξης, ανατροπής.