μαζική διαφθορά των εργαζομένων

Σκέψεις και προτάσεις για το 19o Συνέδριο

Τα επόμενα χρόνια οι εργαζόμενοι θα βιώσουν την εντεινόμενη καπιταλιστική βαρβαρότητα, αν δεν κατορθώσουν να αντιτάξουν αρχικά σθεναρή άμυνα. Το ΚΚΕ θα κριθεί από την ικανότητά του να δυναμώσει το ταξικό κίνημα, και να αναπτύξει τη λαϊκή συμμαχία της ανατροπής και της σοσιαλιστικής προοπτικής.

Τα προηγούμενα τρία χρόνια έγιναν μερικές δυνατές απεργίες και μαζικές κινητοποιήσεις. Σε όλες τις περιπτώσεις η γεμάτη αυτοθυσία προσφορά των μελών και φίλων του Κόμματος ήταν προϋπόθεση.

Ομως η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων, παρά τις έγκαιρες προειδοποιήσεις του Κόμματος, δεν κατάλαβε τι πραγματικά συμβαίνει, δεν αναγνώρισε φίλους και εχθρούς, έμεινε αδρανής να παραπαίει και να περιμένει το θαύμα...

Τις τελευταίες δεκαετίες, εκτιμώ, με τρόπο επιστημονικό και επίμονο, δόθηκε από την εξουσία των αστών, ιδιαίτερο βάρος στη μαζική διαφθορά των εργαζομένων. Αλώθηκαν τα περισσότερα συνδικάτα και μετατράπηκαν σε ρουσφετολογικούς μηχανισμούς. Σιγά - σιγά χάθηκε η συναδελφικότητα, η αλληλεγγύη, η συλλογικότητα. Κυριάρχησε ο ατομισμός, η συναλλαγή, ο συμβιβασμός, η αδιαφορία. Μικρή συμμετοχή στις κινητοποιήσεις, αναποτελεσματικότητα, αφομοίωση μεγάλων μαζών στην αστική λογική και διαχείριση. Οι αστοί γνωρίζουν πολύ καλά ότι η εξουσία τους δεν κινδυνεύει όταν μεγάλες μάζες διαβρωθούν σε βάθος, χάσουν την ανθρωπιά, τη λογική, την αξιοπρέπεια. Πολύτιμος συνεργός τα μέσα ενημέρωσης των πλουτοκρατών. Νομίζω ότι οι μηχανισμοί της προπαγάνδας, οι τρόποι και οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν οι αστοί για να αφοπλίζουν τους εργαζόμενους, να τους δηλητηριάζουν την ψυχή, να τους αλώνουν το μυαλό πρέπει να μελετηθούν από το ταξικό κίνημα συστηματικά. Στα προηγούμενα μπορεί να προστεθεί η πλαστογράφηση της ιστορίας, η συκοφάντηση του αγωνιστικού κινήματος, η χοντροειδής ψευδολογία σε βάρος των σοσιαλιστικών χωρών. Ενα τσουνάμι ψευτιάς, απάτης, τρόμου και υποκρισίας πάει να σκεπάσει τα μυαλά και τη σκέψη, ιδίως των νεοτέρων και να απομείνει το αδιέξοδο και η απελπισία. Ο λαϊκός πολιτισμός και η παράδοση εκτοπίζονται από υποπροϊόντα ανύπαρκτης αισθητικής, μεγάλης ηλιθιότητας, και δηλητηριώδους περιεχομένου. Τα τελευταία χρόνια άγρια κακοποίηση δέχεται και η ελληνική γλώσσα από πολλές πλευρές. Αυτό είναι επίσης μεγάλο θέμα που πρέπει να μας απασχολεί. Σε όλη αυτή την επιχείρηση υποταγής των εργαζομένων σε πολλά επίπεδα η διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κυρίως, έκανε μεγάλες προόδους. Βοήθησαν επίσης πολύ και διάφοροι «αριστεροί», εργάτες του συστήματος που ξέρουν να το υπηρετούν καλά μασκαρεμένοι.

Ετσι σήμερα, μια μεγάλη μερίδα εργαζομένων δεν έχει βγει καθόλου στον αγώνα, δεν ξέρει πού είναι το σωματείο, είναι φορτωμένη θανάσιμες αυταπάτες, και πιστεύει με βεβαιότητα φυσικού νόμου ότι «δεν γίνεται τίποτα», και δεν κάνει τίποτα. Από την άλλη, η εξουσία των καπιταλιστών σε αλυσοδένει καθημερινά, πότε με το φόβο, πότε με την ελπίδα σε κρατά σε διαρκή αναμονή. Σε αυτές τις συνθήκες ανθούν οι σωτήρες. Δίπλα στη σημερινή τρικομματική σωτηρία της χώρας, υπάρχει και η μελλοντική, εκείνη των συριζαίων, που χωρίς αγώνες, χωρίς σύγκρουση με τα μονοπώλια, μέσα στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, με ανταγωνιστικότητα και ενίσχυση των επιχειρήσεων, θα είμαστε όλοι ευχαριστημένοι. Η ταξική πάλη πάει περίπατο, οι αγώνες γίνονται ψευδαίσθηση, η ιστορία διαγράφεται, το κεφάλαιο θα μας σώσει. Θα μπορούσε να ήτανε μια κωμωδία της ιστορίας, αλλά για το λαό είναι μια ζωντανή τραγωδία.

Επειδή θαύματα δε γίνονται, μόνη λύση είναι η δική τους οργάνωση στα σωματεία, ο ταξικός προσανατολισμός και αγώνας που φθάνει μέχρι την ανατροπή του συστήματος και δημιουργία των βάσεων του σοσιαλισμού. Η πρόταση του ΚΚΕ δεν είναι νοητικό κατασκεύασμα αλλά πατά στην αδήριτη πραγματικότητα. Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να λύσει τα σύγχρονα προβλήματα, είναι ξεπερασμένος ιστορικά και όσο επιβιώσει ακόμη θα γίνεται όλο και πιο βάρβαρος όλο και πιο επικίνδυνος. Περιθώρια να γυρίσει πίσω στις καλές κάποτε μέρες του δεν υπάρχουν, πρέπει να ανατραπεί. Πρέπει να ενισχυθεί αποφασιστικά το ταξικό μέτωπο ενότητας. Να αλλάξουν οι συσχετισμοί. Κάθε σωματείο, κάθε σύλλογος, κάθε χώρος δουλειάς και μόρφωσης κάθε γειτονιά πρέπει να αφυπνιστεί.

Αυτό δεν μπορεί να γίνει αν όλα τα μέλη του ΚΚΕ και οι φίλοι δε ριχτούν στη μάχη. Εχουμε το δίκιο με το μέρος μας. Με γλώσσα απλή, αλλά ουσιαστική, και κυρίως αληθινή, αυτή που πάντα χρησιμοποιεί το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ μπορεί να κοιτά το λαό στα μάτια, γιατί πάντα του έλεγε την αλήθεια όταν οι άλλοι τον φούσκωναν στο ψέμα, και σήμερα του υποδεικνύει το μόνο λαϊκό δρόμο όταν οι άλλοι τον παραμυθιάζουν. Στο σημείο αυτό, επιθυμώ να προσθέσω, ότι πρέπει να υπογραμμίζεται και η ευθύνη των εργαζομένων για όσα συμβαίνουν. Για τη δική τους αδιαφορία που φουσκώνει τα πανιά των καπιταλιστών.

Οχι ασφαλώς να ενοχοποιηθεί ο εργαζόμενος για τα εγκλήματα του καπιταλισμού, αλλά να αναλυθεί και η δική του ευθύνη στη διαιώνιση της κατάστασης, όπως ο πατέρας μιλάει στο παιδί του. Στις δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε μπορεί κάποιοι φίλοι να απογοητευθούν. Αυτό είναι ανθρώπινο. Αυτό όμως δεν έχει καμία σχέση με τη μόνιμη απαισιοδοξία που είναι στάση αντιδραστική. Εμείς γνωρίζουμε, ότι παρά τις δυσκολίες, τα πισωγυρίσματα, τις προδοσίες, τις ανεπάρκειες των ανθρώπων το δίκιο θα νικήσει στο τέλος, η ιστορία θα συνεχίσει την εξελικτική τροχιά της.

Μεγάλο πρόβλημα αποτελεί η διάδοση των θέσεων του κόμματος. Μετά το κλείσιμο του 902tV, την οικονομική δυσπραγία, το δυσμενές εκλογικό αποτέλεσμα του Ιουνίου 2012 η κατάσταση χειροτέρεψε. Τα αστικά μέσα βρήκαν το άλλοθι για πλήρη αποσιώπηση του ΚΚΕ. Οι θέσεις του ΚΚΕ γίνονται στιγμιαίες ανακοινώσεις, μισοτελειωμένες φράσεις χωρίς νόημα. Αντίθετα, διαπρέπουν στον αντικομμουνισμό με πρωτοπορία τα κρατικά μέσα. Βέβαια, δεν περίμενε κανείς διαφορετική συμπεριφορά. Οι αστοί, που έχουν πολύ ανεπτυγμένη ταξική συνείδηση, ξέρουν από πού κινδυνεύουν, ποιος είναι ο πραγματικός αντίπαλος.

Η φωνή του ΚΚΕ ξέρουν ότι συνεγείρει συνειδήσεις και την πολεμούν με μίσος και κυρίως με ψέματα. Το εκλογικό αποτέλεσμα του Ιουνίου έδειξε ότι πολλοί άνθρωποι που είναι κοντά μας, δεν γνωρίζουν σε βάθος τις θέσεις μας και αρκούν κάποια κόλπα της αριστερής διαχείρισης για να παγιδευτούν. Το βάρος της προπαγάνδας πέφτει στο Κόμμα και τις Οργανώσεις. Η προπαγάνδιση είναι δύσκολη υπόθεση, χρειάζεται γνώσεις, ετοιμότητα, εκλαΐκευση, απλότητα, πειστικότητα. Ολοι πρέπει να εκπαιδευτούμε. Τα στελέχη μας να γίνουν πολύ καλύτερα. Οι οργανώσεις μας να έρχονται σε επαφή με όλα τα λαϊκά στρώματα. Οι λαϊκές επιτροπές να απλωθούν παντού. Πρέπει να γίνεται καλύτερη προετοιμασία. Χρειάζεται οικονομία δυνάμεων, οικονομία χρόνου.

Η προσπάθεια του Κόμματος να διαφυλάξει την ιστορική μνήμη και να τη μεταδώσει στη νέα γενιά είναι σημαντική και πρέπει να βελτιωθεί.

Μπάμπης Γαλανός